Ἡ γενοκτονία καί ὁ διωγμός τῶν Χριστιανῶν στή Συρία. Κωνσταντῖνος Παπαδόπουλος

 

Η γενοκτονία και ο διωγμός των Χριστιανών στη Συρία

Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος
Ο Χριστιανισμός στη Συρία χρονολογείται, επίσημα, από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα. Ελληνορθόδοξοι και καθολικοί απαριθμούνται περίπου στα 2,5 εκ., συνολικά, χριστιανοί στη χώρας Το σχέδιο εξόντωσής τους, με την αφορμή του εμφυλίου, έχει πάρει σάρκα και οστά από τους φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες. Έτσι μεταφράζεται η πολυδιαφημιζόμενη «αραβική άνοιξη».
Υπό την ανοχή των δυτικών, οι ένοπλοι αντάρτες που συνεργάζονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, με την δικαιολογία αντιποίνων, έχουν προχωρήσει τον τελευταίο καιρό σε σφαγές χριστιανών, ανεξαρτήτου φύλου ή ηλικίας. Ολόκληρα χωριά έχουν σφαγιαστεί.Οι μουσουλμάνοι βρήκαν ευκαιρία να κηρύξουν ιερό πόλεμο, αφού ο Μπασάρ αλ Άσαντ, Αλεβίτης στην καταγωγή, δεν θεωρείται φανατικός ισλαμιστής και μέχρι σήμερα ήταν ανεκτικός προς τους χριστιανούς.
Οι αντάρτες έχουν απερίφραστα ξεκινήσει μία  νέα γενοκτονία και οι χριστιανοί είτε ψάχνουν για καταφύγια είτε εξοντώνονται. Το ζήτημα είναι κατά πόσο αυτό μπορεί να συνεχιστεί με την ανοχή των δυτικών χωρών, όταν πλέον το φαινόμενο έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Συρίας και έχει επεκταθεί στην …πόρτα τους (πρόσφατα τα γεγονότα σε Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία).
Με δικαιολογία τον απελευθερωτικό αγώνα οι ισλαμιστές αντάρτες δεν διστάζουν να σκοτώνουν, χωρίς έλεος, γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Με αυτόν τον τρόπο καθιστούν σαφές πως κύριος στόχος τους είναι ο αφανισμός της χριστιανικής κοινότητας στην περιοχή και η εγκαθίδρυση ενός ακόμη θρησκευτικού κράτους.
Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να θεωρείται βελούδινος. Οι σφαγές αμάχων όμως είναι η χειρότερη έκφραση της ανθρώπινης μνησικακίας. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να διαπραχθεί. Ποιος μπορεί να μένει απαθής σε ένα τέτοιο γεγονός;
Σε παρόμοιες περιπτώσεις, επίσης καταδικαστέες, με θύματα μουσουλμάνους, από παντού ακούμε φωνές καταδίκης και οργής. Προτάσεις, μέτρα και ποινές.
Τώρα; Θα αντιδράσει κάποιος; Θα μεριμνήσει υπέρ των χριστιανικών πληθυσμών που βιώνουν νέους διωγμούς;
ysterografa.gr

http://anavaseis.blogspot.gr

Μια πειστική ἀπόδειξη. Θαύματα καί ἀποκαλύψεις ἀπό τή Θεία Λειτουργία

 

     hristospanagia5

Μια πειστική απόδειξη

   Στον ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού της Λαύρας του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, στην Πετρούπολη της Ρωσίας, συνέβη κάποτε το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό:
Στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας, ο λειτουργός αρχιερέας Στέφανος, αφού διάβασε την ευχή «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ…»,σήκωσε το κάλυμμα του αγίου ποτηρίου κι έμεινε σαν αποσβολωμένος.
Είδε μέσα σάρκα κι αίμα ανθρώπινα! Γύρισε τότε στο διάκονο, τον κατοπινό στάρετς Σαμψών (1979), και του είπε: «Βλέπεις, πάτερ»;
Τι να έκαναν;… Ο επίσκοπος αφού τοποθέτησε το άγιο ποτήριο στην αγία τράπεζα, γονάτισε και ικέτεψε τον Κύριο να κάνει έλεος. Πώς θα μετέδιδε σάρκα ανθρώπινη στους πιστούς; Ποιός θα την έπαιρνε;
Αφού προσευχήθηκε για ένα τέταρτο με υψωμένα τα χέρια, ξανακοίταξε το άγιο ποτήριο. Η σάρκα και το αίμα είχαν γίνει ψωμί και κρασί. Έτσι βγήκε και κοινώνησε τους πιστούς.
Όσοι κληρικοί πληροφορήθηκαν το θαύμα, είπαν ότι το επέτρεψε ο Θεός για να ενισχυθεί η πίστη τους.
Ο διάκονος Σαμψών μάλιστα, που κρατούσε το άγιο ποτήριο, ομολόγησε ότι από το γεγονός αυτό πήρε ξεχωριστή δύναμη και παρηγοριά. Πίστεψε απόλυτα και αναμφίβολα πως η θεία Ευχαριστία είναι αυτό το τίμιο Σώμα και Αίμα του Σωτήριος.
Πείστηκε ο ίδιος, αλλά το διέδωσε και σε άλλους, για να πάρουν όλοι, όσοι θα το μάθαιναν, δύναμη και χαρά. Το σημείο αυτό ήταν ακόμα, όπως είπε, μια αφορμή για ν’ αποκτήσουν περισσότερη ταπείνωση οι κληρικοί και να συνειδητοποιήσουν την αναξιότητά τους.
Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

Εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

σελ. 51-52

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Ἀντιρατσιστικό Νομοσχέδιο ἤ ἐπίσημος διωγμός κατά τῆς Ἐκκλησίας; Πρεσβ.Διονύσιος Ταμπάκης

 

Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο ή επίσημος διωγμός κατά της Εκκλησίας; 
Πρεσβ.Διονύσιος Ταμπάκης- Ναύπλιον
Τους ασκούς του Αιόλου και του Διαβόλου κατά της Εκκλησίας μας ανοίγει το προς ψήφιση «Αντιρατσιστικό» και Αντι-Χριστιανικό νομοσχέδιο αφού είναι προφανής ακόμα και σε ένα μικρό παιδάκι  η πονηριά και η κακοβουλία που υποκρύβει μέσα του εναντίον σε ο,τιδήποτε  Χριστιανικό. Αναφέρεται μέσα στα πολλά ότι :
«Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή 5 έως 20 .000,00 ευρώ όποιος  με κάθε μέσο ή τρόπο, προκαλεί  ή διεγείρει σε  μίσος κατά προσώπων ή ομάδες προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλων.»
Έτσι πολύ απλά θεωρούνται ποινικά, κολάσιμες οι συμπεριφορές των:
α)Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του Ευαγγελίου Του αφού πολλές φορές κατήγγειλε και υπενθύμιζε την σαπίλα της ομάδας  των ανεκδιηγήτων Φαρισαίων και Γραμματέων. «ουαι υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί»(Ματθ. κγ΄-23) διεγείροντας έτσι  απαξιωτικά συναισθήματα του απλού λαού εναντίον  τους.
β)Του Αποστόλου Παύλου, αφού και εκείνος προκαλεί αρνητικά συναισθήματα προς την ομοφυλοφιλία «μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.»(Α Κορ. 6,10 )»
γ)Των Αγίων Πατέρων μας αφού πολλές φορές και εκείνοι έχουν διεγείρει  συναισθήματα αποστροφής εναντίον των Εβραίων και των αθέων και αιρετικών ανθρώπων και συστημάτων, π.χ. ο 11ος Κανών της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου στον οποίο οι πατέρες αποτρέπουν τους Χριστιανούς και ιδιαιτέρως του Κληρικούς να  έχουν σχέσεις  με Εβραίους, ούτε να συλούονται μαζί τους, αλλά ούτε και σε Εβραίο γιατρό να  πηγαίνουν.
δ)Πρέπει να ποινικοποιηθούν τα περισσότερα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας μας που θεωρούνται ότι προσβάλουν τους Ιουδαίους και τους Αγαρηνούς  Τούρκους όπως π.χ. «Τὸ ἄθροισμα τῶν Ἰουδαίων, τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσαντο, σταυρωθῆναί σε Κύριε·…Ἀλλὰ δὸς αὐτοῖς Κύριε, τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν, ὅτι κενά, κατὰ σοῦ ἐμελέτησαν». (Μεγ.Πέμπτη)
«Λαὸς δυσσεβὴς καὶ παράνομος, ἵνα τί μελετᾷ κενὰ; ἵνα τί τὴν ζωὴν τῶν ἁπάντων, θανάτῳ κατεδίκασε;» ή και νεωτέρων  Τροπαρίων που αφορούν τους Αγίους Νεομάρτυρες π.χ. «Τοις ξίφεσιν ετμήθη σου το σώμα το Άγιον  υπ Άγαρηνών των Αθέων Ω στερέ Αναστάσιε» κ.λ.π.
ε) Αλλά πρέπει να λάβουν ποινικές κυρώσεις και όλοι οι  Αρχιερείς και Ιερείς οι οποίοι ενδεχομένως να μιλήσουν στο ποίμνιό τους για την επικινδυνότητα  π.χ. της Αθείας, του Ιεχωβιτισμού, της Ομοφυλοφιλίας κ.λ.π. Μήπως λοιπόν σε κάθε Θ.Λειτουργία θα πρέπει να περιμένει και μία κλούβα της Τοπικής Αστυνομίας έξω από τον Ι.Ναό για να οδηγήσει τον λειτουργό Ιερέα στο αυτόφωρο σε περίπτωση που καταγγείλει με θάρρος για ο,τιδήποτε νοσηρό;
Μήπως να επιστρέψουμε στα ΓΚΟΥΛΑΚ της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. για να ικανοποιηθούν μερικοί;
Η Εκκλησία μας πορεύεται πάντα στον ανηφορικό δρόμο της ομολογίας και μαρτυρίου και δεν θα δειλιάσει ούτε τώρα να σταθεί με αξιοπρέπεια και με νικηφόρο πνεύμα  προς κάθε διώκτη της Πίστεώς μας κατά τον λόγο του Κυρίου μας  «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον»(Ιωαν. 16,33)
http://anavaseis.blogspot.gr

Γέροντας Παΐσιος:Πώς αντιδράμε όταν ακούμε ανθρώπους να βρίζουν τα θεία;

 

Πώς αντιδράμε όταν ακούμε ανθρώπους να βρίζουν τα θεία;Είναι δύσκολη και λεπτή κατάσταση.

Μένουμε αμέτοχοι;

Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε την οικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεται άδικα;

Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι' αυτό.

- Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;

- Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες.

Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».

Θυμάμαι, μία άλλη φορά, όταν ταξίδευα με το λεωφορείο από την Αθήνα για τα Γιάννενα, ήταν ένας που δεν σταμάτησε σε όλο τον δρόμο να κατηγορεί έναν μητροπολίτη που είχε δημιουργήσει τότε κάτι προβλήματα.

Του είπα κανα-δυό κουβέντες και μετά έκανα ευχή. Εκείνος συνέχιζε. Όταν φθάσαμε στα Γιάννενα και κατεβήκαμε, τον πήρα λίγο παράμερα και του λέω: «Με γνωρίζεις ποιος είμαι;».

«Όχι», μου λέει. «Πώς τότε κάθεσαι και λες τέτοια πράγματα; Εγώ μπορεί να είμαι πολύ χειρότερος από τον τάδε που βρίζεις, μπορεί όμως να είμαι και ένας άγιος. Πώς κάθεσαι εσύ και λες μπροστά μου πράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα κάνουν ούτε και οι κοσμικοί άνθρωποι; Κοίταξε να διορθωθείς, γιατί θα φας σκαμπίλι δυνατό από τον Θεό – για το καλό σου φυσικά». Τον είδα μετά, άρχισε να τρέμει. Άλλα και οι άλλοι κατάλαβαν, όπως είδα από μία αναταραχή που δημιουργήθηκε.

- Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.

Μία φορά που έβγαινα από το Άγιον Όρος, συνάντησα στο καράβι και έναν που είχε φύγει ο καημένος από το Ψυχιατρείο και είχε έρθει στο Όρος. Φώναζε και έβριζε συνέχεια όλους τους μεγάλους, τους κυβερνήτες, τους γιατρούς… «Τόσα χρόνια, έλεγε, με τάραξαν στα ηλεκτροσόκ και στα χάπια. Εσείς περνάτε καλά. Έχετε την καλοπέραση σας, τα αυτοκίνητα σας.

Έμενα από δώδεκα χρονών η μάνα μου μ’ έστειλε σ’ ένα νησί. Είκοσι πέντε χρόνια γυρίζω από τρελλοκομείο σε τρελλοκομείο». Έβριζε όλα τα κόμματα και μετά άρχισε να βρίζει Χριστό και Παναγία. Σηκώνομαι επάνω, «πάψε, του λέω· δεν υπάρχει καμμιά αρχή εδώ μέσα;». Θίχθηκε, φαίνεται, ο συνοδός του – πρέπει να ήταν χωροφύλακας – και τον σύμμασε λίγο. Είχε πει όλο το πρόβλημα του φωνάζοντας και βρίζοντας. Τον πόνεσα. Μετά ήρθε, μου φίλησε το χέρι. Τον φίλησα. Είχε δίκαιο. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε το μερίδιο μας. Ήμουν και εγώ αιτία που έβριζε ο καημένος. Αν είχα πνευματική κατάσταση, θα τον είχα κάνει καλά.

 Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ!

Σού λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία!». Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμη και όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!

Ήρθε ένα παιδί στο Καλύβι που κούτσαινε, άλλα λαμποκοπούσε το προσωπάκι του. Λέω: «Κάτι γίνεται εδώ, για να λάμπει έτσι η θεία Χάρις!». Τον ρώτησα «τι κάνεις κ.λπ.» και μου είπε τι συνέβη.
Κάποιος, ένα θηρίο μέχρι εκεί πάνω, έβριζε τον Χριστό και την Παναγία και το παιδί όρμησε επάνω του, για να σταματήσει. Εκείνος το έβαλε κάτω, το τσαλαπάτησε, του σακάτεψε τα πόδια, και μετά το καημένο κούτσαινε. Ομολογητής! Τι τράβηξαν οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες!

πηγή:εδώ