Γέρων Παΐσιος
Είναι
μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα
παιδιά είναι άγραφες κασέτες ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή
μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό.Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξη, μπορεί να πάρη μεγάλο μισθό
από τον Θεό.
Να φροντίζη να διδάσκη στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι
εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την
Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να
βλαστάνη. Τίποτε δεν πάει χαμένο κάποια στιγμή θα πιάση τόπο.
Ζούσε
κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της.
Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’
αυτό όλο το μεράκι της,άπ’ τον καημό της αποφάσισε να το
σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία
κι έλεγε: «Παναγία μου αξίωσέ με εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω
το μοναχογιό μου». Έτσι με χίλιες στερήσεις και προσευχές
κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει το γιό της γιατρό.
Κάποια
μέρα, με το δίπλωμα στην τσάντα ξεκίνησε ο γιατρός
να επισκεφτεί τη μάνα του,που είχε πιά γεράσει, για να την
ευχαριστήσει. Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά
ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το
όνειρο της ζωής της.
