Στα έσχατα χρόνια ο κόσμος θα αγριέψει σαν τα θηρία: Η ανατριχιαστική προφητεία του Αγίου Νείλου για την εποχή του Αντιχρίστου

Δεν είναι εύκολο να πει κανείς πολλά, διαβάζοντας μια προφητεία από έναν άγιο της ορθοδοξίας μας. Μόνο άνθρωποι φωτισμένοι της εκκλησίας μπορούν να αποπειραθούν να δώσουν κάποια ερμηνεία. Η προφητεία του όσιου Νείλου του Μυροβλήτη όμως, ο οποίος έζησε τον 16ο αιώνα, είναι ξεκάθαρη και προειδοποιεί για την ηθική κατάπτωση που θα ξεκινήσει στις αρχές του 20ου αιώνα, και θα κορυφωθεί στα χρόνια του αντίχριστου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΕΙΛΟ

Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης (ο νέος), έζησε τον 16ο αιώνα και καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο τής Κυνουρίας της Πελοποννήσου. Ασκήτευσε στο σπήλαιο του Αγ. Πέτρου του Αθωνίτη στο Άγιο όρος επί πολλά χρόνια, και είναι άγνωστο πώς τρεφόταν αφού το σπήλαιο εκεί είναι απρόσιτο. Πέθανε ειρηνικά στις 12 Νοεμβρίου 1651, στο απλό κελλάκι που έχτισε μέσα στη σπηλιά του.
Ο τάφος του βρέθηκε στις 7 Μαΐου 1845 από έναν μοναχό ονόματι Αιχμάλωτο, πού τού είχε υποδείξει τον τόπο στον ύπνο του ο ίδιος ο Όσιος. Κατά την ανεύρεση των λειψάνων του έγιναν πολλά θαύματα, ενώ μέσα από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο που γιάτρευε τούς πιστούς και έφθανε μέχρι τα απότομα βράχια τής παραλίας, από όπου με βάρκες οι ναυτικοί το μάζευαν καθώς έτρεχε κάτω προς την θάλασσα. Κατά το έτος 1815, ό Άγιος Νείλος εμφανίζεται σε κάποιον μοναχό Θεοφάνη και αρχίζει να του διηγείται όσα μέλλει να συμβούν στην ανθρωπότητα. Ό μοναχός Θεοφάνης επειδή δεν ξέρει γράμματα για να γράψει όσα ό Άγιος Νείλος του υπαγορεύει, βάζει ως γραφέα τον παπά-Γεράσιμο, έναν άλλον μοναχό.
Το κείμενο αυτό ,σώζεται στη Μονή Σταυροβουνίου, είναι αυτούσιο και δεν είναι νοθευμένο, ούτε έχει παραποιηθεί και ξεκινά ως έξης:

Γιώργος Κοινούσης: «Και μέσα σε παλάτια να ζεις, αν δεν υπάρχουν ο Χριστός και η αγάπη, είναι τάφοι»

Μια πρόσφατη συνέντευξη του Γιώργου Κοινούση στην ελληνική τηλεόραση και φυσικά ο μεγάλος θαυμασμός που τρέφω απέναντι σ’ αυτή τη μεγάλη ελληνική και χριστιανική μορφή, ήταν η αφορμή να γράψω λίγα λόγια για τον τεράστιο αυτό συνθέτη, τραγουδιστή και οργανοπαίκτη με τις σπουδαίες επιτυχίες που τραγουδήσαμε και τραγουδάμε ακόμα.

Toυ Ντίνου Αυγουστή από Ελευθερία

Τον αυθεντικό αυτόν Καλλιτέχνη και Άνθρωπο που πριν τέσσερις δεκαετίες τόλμησε να αφήσει τη δόξα και τα πλούτη και να περάσει στην αφάνεια και τη φύση, την ώρα που κάθε εμφάνιση του προκαλούσε πραγματικό παραλήρημα στους χιλιάδες θαυμαστές του.

Ο Γιώργος Κοινούσης γεννήθηκε πριν από 76 χρόνια στα Λιβάδια της Χίου. Η ζωή του ήταν γεμάτη με πολλές ανυπέρβλητες δυσκολίες και περιπέτειες. Σε ηλικία πέντε μόλις χρονών ήρθε στην Αθήνα με ένα καΐκι μαζί με τους γονείς του, την ώρα που ισχυροί άνεμοι εντάσεως πολλών μποφόρ σάρωναν τη θάλασσα του Αιγαίου.

Πρώτη κατοικία τους ήταν μια πολύ παλιά οικοδομή, στην ιστορική συνοικία του Χατζηκυριάκειου. Στη ζωή του έκανε πολλές δουλειές πριν καθιερωθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες και λαϊκούς ερμηνευτές. Πούλαγε τσιγάρα. Ήταν λουστράκος. Έγινε μουσικός χάρη στο μεράκι που είχε ο πατέρας του, που έγραφε στίχους με αφορμή καθημερινά κοινωνικά γεγονότα.

Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε για επίδειξη…

Είπε ο αββάς Ησαΐας: «Νομίζω πώς είναι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό να νικήσει κανείς την κενοδοξία και να προκόψει στη γνώση του Θεού. Γιατί αυτός που πέφτει στην εξουσία αυτού του πονηρού πάθους της κενοδοξίας, γίνεται ξένος προς την ειρήνη, σκληραίνει η καρδιά του προς τους εν Χριστώ αδελφούς και τελική συμφορά του είναι ότι πέφτει στην υψηλοφροσύνη, δηλαδή στην υπερηφάνεια, που είναι η μάνα όλων των κακών.

Εσύ όμως, πιστέ δούλε του Χριστού, κράτα κρυφή την εργασία σου, και με πόνο καρδιάς φρόντισε να μη χάσεις τον μισθό της εργασίας σου εξαιτίας της ανθρωπαρέσκειας. Γιατί αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους απομακρύνεται από τον μισθό του, όπως είπε ο Κύριος».

Πήγε άλλος αδελφός σ΄ αυτόν (στον αββά Θεόδωρο της Φέρμης) και άρχισε να μιλάει και να ερευνά για πράγματα, τα οποία ακόμη δεν είχε αρχίσει να τα εφαρμόζει. Και του λέει ο Γέροντας:

“Ακόμη δεν βρήκες πλοίο, ούτε τις αποσκευές σου φόρτωσες, και πριν ταξιδέψεις, έφτασες κιόλας σ΄ εκείνη την πόλη;

Πρώτα άρχισε την εργασία και καθώς την κάνεις, θα φθάσεις σ΄ αυτά που τώρα λες”.

Είπε ο αββάς Ποιμήν: