Η οικογένεια σήμερα…

Μ.Μ.: Γέροντα, υπάρχει πολύς κόσμος – σύζυγοι, πατέρες, μητέρες- που διψούν να ακούσουν από σας τους Γεροντάδες του Αγίου Όρους συμβουλές που αφορούν στην οικογένεια.

Γέροντας Ιωακείμ: Έχω απέραντη αγάπη και σεβασμό στην οικογένεια. Μα κι εμείς οι καλόγεροι, δεν βγήκαμε από τις πέτρες. Έχουμε κι εμείς μάνα και πατέρα.

Στα χρόνια βέβαια τα δικά μου ήτο διαφορετική η οικογένεια , αλλοιώτικο το σπίτι. Δυστυχώς σήμερα η οικογένεια είναι μεγαλύτερος σταυρός από ότι ο Μοναχισμός. Κάποτε λέγαμε «βαριά η καλογερική». Τώρα μπορούμε να πούμε « ασήκωτος ο γάμος» .

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη αγωνία να είναι κανείς σήμερα οικογενειάρχης. Στα χρόνια αυτά τα δύσκολα, τα μπερδεμένα, οπότε επικρατεί σύγχυση και σκοτάδι , είναι πολύ δύσκολη υπόθεσις η οικογένεια.

Θα τολμούσα να αποκαλέσω τους γονείς όχι απλώς μάρτυρες , αλλά μεγαλομάρτυρες. Αυτό που έχω να τους πω , είναι τα μάτια σας δεκατέσσερα! Άπειροι οι κίνδυνοι, άπειρες οι παγίδες. Φωτιά , καμίνι , φαρμάκι. Αλίμονο, γιατί θα δώσουν λόγο στον Θεόν για τα παιδιά τους. Δεν λέω να μην κάνουν παιδιά. Άπαγε της βλασφημίας.

Η τεκνογονία σώζει την γυναίκα. Αλλά είτε λίγα παιδιά κάνετε, είτε πολλά , τα μάτια σας δεκατέσσερα , να μην πάρουν τον κακό δρόμο , της καταστροφής. Όσοι γονείς δεν είναι μέσα στην Εκκλησία , καταστρέφουν τα παιδιά τους.

Απόφαση Ολομέλειας Συμβουλίου της Επικρατείας: Αντισυνταγματικά τα νέα Θρησκευτικά

Απόφαση Ολομέλειας ΣτΕ: Αντισυνταγματικά τα νέα Θρησκευτικά

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας οι αλλαγές που έγιναν στο μάθημα των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, με αποφάσεις του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου κάνοντας δεκτές τις προσφυγές της Μητρόπολης Πειραιά και του Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ Μεντζελόπουλου,
της Εστίας Πατερικών Μελετών και γονέων που διαμαρτύρονταν για τις αλλαγές στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών στις τάξεις Γ΄ έως ΣΤ΄ Δημοτικού και το Γυμνάσιο, έκρινε ότι «κλονίζουν τη θρησκευτική χριστιανική συνείδηση που πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος».

Οι σύμβουλοι Επικρατείας θεωρούν μάλιστα ότι η υπουργική απόφαση «είναι ικανή να παρέμβει στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη των ενηλίκων και να τους εκτρέψει από την Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση».

Σύμφωνα με το ΣτΕ, η απόφαση του κ. Φίλη παραβιάζει το άρθρο 16 του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και μεταξύ των σκοπών της είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, γιατί με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγεται για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο «φαλκιδεύεται ο επιβαλλόμενος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός της ανάπτυξης, δηλαδή της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης των μαθητών στα ανήκοντα στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Επιπλέον, στερεί, όπως σημειώνεται, από τους μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία προβλέπει για μαθητές Ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνος να διδάσκονται αυτοτελώς το μάθημα αυτό.

Περί Θείας Κοινωνίας

Περί Θείας Κοινωνίας

Δ.Παναγόπουλου

H αγία Κοινωνία είναι Μυστήριο, καθ' ο υπό το είδος του άρτου και του οίνου μεταλαμβάνομε αυτού του Σώματος και Αίματος του Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον.

Το Μυστήριο τούτο της θείας Κοινωνίας παρεδόθη τοις Αγίοις Αποστόλοις και δι' αυτών πάση τοις Χριστιανοίς υπ' αυτού του Σωτήρος Χριστού, κατά την νύκτα της Μεγάλης Πέμπτης, καθ' ην παρεδίδετο. Την σύστασιν δε και έννοια τούτου διδάσκουν τα επόμενα χωρία της Καινής Διαθήκης.

Και πρώτος ο Ιερός Ματθαίος αφηγείται την σύστασιν και διδάσκει ημάς την έννοια αυτού λέγων; «Εσθιόντων δε αυτών, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκλασε και εδίδου τοις μαθηταίς και είπε: Λάβετε, φάγετε' τούτο εστί το σώμα μου' και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων: Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». (Ματθ. κστ' 26-28).

Τα αυτά ακριβώς λέγει και ο Ιερός Μάρκος (Μάρκ. ιδ' 22-24), και Λουκάς (Λουκ. κβ' 17-20) περί της συστάσεως και σημασίας του μεγάλου τούτου Μυστηρίου. Και ενώ τόσον σαφώς ο Σωτήρ λέγει, ότι ο άρτος, ον ευλογήσας τοις Μαθηταίς προσήνεγκεν, είναι αυτό το Σώμα Αυτού, και ο οίνος αυτό το Αίμα Αυτού, οι «Ευαγγελικοί» στρεβλούντες τούς λόγους του Σωτήρος, λέγουσιν, ότι ενταύθα ομιλεί αλληγορικώς και ότι το εστί, κείται αντί του δήλοι, σημαίνει, τουθ' όπερ είναι βλασφημία μεγίστη και τόλμη παράλογος, διότι ενταύθα ουδεμία παραβολή ή αλληγορία υπάρχει, αλλ' ο Σωτήρ εκφράζεται ρητώς και σαφώς αυτό το πραγματικόν, αυτήν την αλήθειαν.

Αν δέ επετρέπετο ενί εκάστω κατά το δοκούν αυτώ την αλήθειαν να εξηγεί ως αλληγορίαν, όπως εξαγάγη εκ της Αγίας Γραφής νοήματα αυτώ αρέσκοντα, άρδην ήθελεν ανατραπή η αλήθεια του Ευαγγελίου. Διότι, επιτρεπομένης της ερμηνείας' «τούτο εστί το σώμα μου = τούτο σημαίνει, τούτο παριστά το σώμα μου». Δύνανται τότε και άλλοι να ισχυρισθώσιν, ότι, λέγων ο Πέτρος: «Συ ει ο Χριστός ο Υιός τού Θεού τού ζώντος!», νοεί «Συ σημαίνεις, νομίζεσαι Υιός τού Θεού τού ζώντος!», και πλείσται άλλαι βλασφημίαι πού παντελώς ανατρέπουν την αλήθειαν της Χριστιανικής πίστεως δύνανται νά εξαχθώσιν.

Ἡ προσευχή τῆς ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ γιά συγχώρεση ἁμαρτιῶν καί τήν προστασία μας ἀπό ΠΕΙΝΑ, ΘΑΝΑΤΙΚΟ καί ἄλλη βλάβη ψυχῆς καί σώματος.

 "...Κύριε, Θεέ των όλων και Δημιουργέ πάσης Κτίσεως......χάρισε την άφεση των αμαρτιών όλων εκείνων που θέλουν να οικοδομήσουν Εκκλησία στο όνομα της δούλης Σου (Μαρίνας) για να λειτουργούν εκεί προσευχόμενοι, ή εκείνων που γράφουν το μαρτύριο της αθλήσεώς μου και το διαβάζουν με πίστη, μνημονεύοντας το όνομα της δούλης Σου (Μαρίνας) και έχουν πνευματική καρποφορία κατά τη δύναμη του ο καθένας και όσοι διακονούν τον τάφο που κατοικεί το σώμα μου όπου εμαρτύρησα για την αγάπη Σου, συγχώρεσε τις αμαρτίες τους κατά το μέτρο της πίστης τους και να μην τους αγγίξει κολασμένο χέρι, ούτε πείνα, ούτε θανατικό ούτε άλλη βλάβη ψυχής ή σώματος. Και όσοι με γιορτάζουν δοξολογούντας (τον Θεό) με πίστη και σου ζητήσουν σωτηρία και έλεος μέσα από μένα χάρισέ τους σε αυτό τον κόσμο τα αγαθά Σου, ώστε να πορεύονται με αυτάρκεια και αξίωσέ τους της επουρανίου Βασιλείας Σου. Αμήν!

«Αναρχε, αθάνατε άχρονε, ακατάληπτε και ανεξιχνίαστε Κύριε, Θεέ των όλων και Δημιουργέ πάσης Κτίσεως, προνοητά και Σωτήρ όλων, όπου εις Σε ελπίζουσι, ευχαριστώ Σοι, όπου με έφερες εις την ώραν ταύτην και ήγγισα εις τον στέφανον της δικαιοσύνης Σου. Υμνώ και ευλογώ την αναρίθμητον ευσπλαχνίαν και φιλανθρωπίαν Σου, όπου ηθέλησας να με συντάξης με τους εκλεκτούς δούλους Σου. Επίβλεψον και τώρα επ’ εμέ την ταπεινήν, Δέσποτα Θεέ, Κύριε του ελέους, Παντοκράτωρ και παντοδύναμε, επάκουσον της προσευχής μου και πλήρωσον μου τα αιτήματα εις έπαινον 

Τά ἡγετικά δαιμόνια εἶναι ὀχτώ, ὅσα καί τά θανάσιμα πάθη: τῆς γαστριμαργίας, τῆς πορνείας.....

 

                Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρουμε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. 

 

Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.

Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας.

Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει.

 

Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.

 

Βέβαια, η δύναμη των δαιμόνων δεν είναι ανεξέλεγκτη και ή δραστηριότητα τους δεν είναι απεριόριστη. Μας πολεμούν μόνο αν τους το επιτρέψει ο Θεός -και όσο τους το επιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα από τα όρια της αντοχής μας (Α’ Κορ. 10:13)- , για να δοκιμαστούν η προαίρεσή μας, η πίστη μας και η αγάπη μας σ’ Εκείνον, ή αν τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με την αμέλειά μας, τη ραθυμία μας, την απροσεξία μας και, προπάντων, την υπερηφάνειά μας.

 

Λεμεσού Αθανάσιος: «Οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην Εκκλησία».

Απόσπασμα από την ομιλία «Η θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού»
Αυτοί οι άνθρωποι να ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι, οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία. Αυτοί οι θρήσκοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι.

Ο Θεός να μας φυλάει απ’αυτούς. Έλεγε ένας αγιορείτης όταν έκαμνα μία φορά λειτουργία και λέγαμε «Κύριε σώσον τους ευσεβείς» λέει αστειευόμενος «Κύριε σωσον ημάς από τους ευσεβείς» δηλαδή ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους, διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό. Απλώς μόνον κάμνει τα καθήκοντα της απέναντί Του, αλλά καμιά σοβαρή σχέση δεν είχε για αυτό και ο Θεός δεν λέει αυτόν τον άνθρωπο τίποτε. Και σας ομολογώ και εγώ από την πείρα μου ότι δεν είδα χειρότερους εχθρούς της εκκλησίας από τους θρήσκους ανθρώπους. 
Όταν παιδιά θρήσκων ανθρώπων που μεσ’ την εκκλησία η και παπάδων ακόμα και θεολόγων και ανθρώπων που κάνουν τους θρήσκους και τους πολλούς εδοκίμασαν τα παιδιά τους να γίνουν μοναχοί η ιερείς αυτοί οι άνθρωποι έγιναν χειρότεροι και από δαίμονες. Εξανέστησαν εναντίον των πάντων. Έγιναν οι χειρότεροι εχθροί των ανθρώπων. Θυμάμαι γονείς που έφερναν τα παιδιά τους εις τις ομιλίες και όταν το παιδί τους κάποια στιγμή έκαμε ένα βήμα παραπάνω έγιναν οι χειρότεροι άνθρωποι που έλεγαν τα χειρότερα λόγια. Και εγώ τους λέω: Mά εσύ έφερες το παιδί σου στην ομιλία, δεν το έφερα εγώ. Και μία φόρα είπα σε έναν πατέρα όταν έβλεπα ότι η κόρη του ,τέλος πάντων, είχε ζήλο στην εκκλησία του λέω: Κοίταξε μην την ξαναφέρεις στην ομιλία. Μην την ξαναφέρεις να της μιλήσω διότι η κόρη σου θα γίνει μοναχή και….