Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος , ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «Εν τη πρώτῃ μου απολογίᾳ ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίνα δι’ εμού το κήρυγμα πληροφορηθεί και ακούσει πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) . Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.

Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού.

Στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Ζαρού

  Η μονή του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην έξοδο του πανέμορφου φαραγγιού του Γάφαρη (ή του Ρούβα), περίπου 48km νοτιοδυτικά του Ηρακλείου και 3km βόρεια του Ζαρού. Είναι κτισμένο στο σημείο που το 1994 μεγάλη πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος του πανέμορφου δάσους του φαραγγιού.

Το μοναστήρι είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο από τον Ζαρό, αλλά επίσης βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι του φαραγγιού (20’ βόρεια της λίμνης του Ζαρού). Δυστυχώς, η αρχιτεκτονική της μονής είναι μοντέρνα και αποτελεί κάκιστη παραφωνία στο τοπίο. Το μόνο που μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον του επισκέπτη είναι ο παλιός μικρός ναός του Αγίου Νικολάου, με τις τοιχογραφίες του 14ου αιώνα.

Η Ιερά Μονή Κουδουμά μέσα από ένα φωτογραφικό οδοιπορικό…

       Γνωρίζουμε ἁπό τίς ἁγιογραφικές πηγές γιά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τοῦ ὀποίου τά ἁγιασμένα πόδια πάτησαν στούς Καλούς Λιμένες, ὅτι ἔγινε ἡ παρουσία του αἰτία, ἤδη ἀπό τούς πρώτους αἰώνες νά σχηματιστῆ ὁ πρῶτος πυρήνας μοναστικῶν κοινοτήτων στίς σπηλιές τῆς Νοτίου Κρήτης, συναντῶντας μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ ἐρημιτισμοῦ, τούς πρώτους ἀσκητές στά σπήλαια τοῦ Ἁγιοφάραγγου ἀλλά καί σέ ἄλλα σπήλαια τῆς περιοχῆς στά νότια τῶν Ἀστερουσίων Ὀρέων. 
     Δέν εἴναι τυχαῖα ἡ σειρά τῶν ἱερῶν σπηλαίων που μας εἴναι γνωστά ὡς ἐρημητήρια, ὄπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, τό Ἀββακόσπηλιο κ.α. Τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τους εἴναι ὅτι πρόκειται κυρίως γιά σπήλαια καί τό δεύτερο ὅτι ὅλα βλέπουν πρός τήν θάλασσα. 
     Σ' αὐτήν τήν ὀμάδα τῶν σπηλαιωδῶν ἀσκητηρίων ἀνήκει κατά τήν μαρτυρία τοῦ ἔγκριτου Ἀρχαιολόγου – Βυζ/λόγου κ. Ἀθανασίου Παλιοῦρα Ὁμ. Καθ. τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων καί ἡ Μονή Κουδουμᾶ, ὁ ὀποῖος καί τήν χαρακτηρίζει καί ὡς τήν ἀρχαιότερη Μονή τῆς Νότιας Κρήτης. Ἕνας ἄλλος πειστικός, λόγος ἀποδοχῆς παλαιοχριστιανικῆς κατοίκησης στά σπήλαια τοῦ Κουδουμᾶ, πέρα ἀπό τήν παράδοση που δέχεται πως ὁ τόπος δέχτηκε τούς ἀναχωρητές ἤδη ἀπό τόν 4ο αἰῶνα, ἐποχή που ξεκίνησε ἀπό τις λαῦρες τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Παλαιστῖνης γιά νά περάσει στή συνέχεια στή Μικρά Ἀσία, στήν Κύπρο, στήν Κρήτη καί ἀπό ἐκεῖ στόν Ἑλλαδικό χῶρο, εἴναι καί ἡ πλήρης ἀπομόνωση καί ἐρημιά. 
     Οἱ ἀναχωρητές ἀναζητοῦσαν ἀπομακρυσμένες περιοχές, ἐντελῶς ἀπομονωμένες γιά νά ἀσκηθοῦν μόνοι τους ἤ μέ συνοδεία, μόνοι μόνῳ τῷ Θεῷ. Οἱ πρῶτοι ἐρημίτες τοῦ Κουδουμᾶ, πρέπει νά ἔζησαν κατά τόν 6ο και 7ο αἰῶνα στά σπήλαια που περιβάλουν τήν σημερινή Ἱ. Μονή.

«Πυρ και μανία» ο παπα Δημήτρης κατά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης για την κατάσχεση της καραμπίνας του

  Ο παπά – Δημήτριος του Άγιου Γεώργιου Κατσιφαριανών είναι ένας ιερέας που έχει προσφέρει πολλά την περίοδο της κρίσης σε συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. 

Προχθες, κατασχέθηκε το κυνηγετικό του όπλο, κατ΄εφαρμογή και της απαγόρευσης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας σε σχετική εγκύκλιο του Δ.Ι.Σ. Για το συγκεκριμένο θέμα ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος έχει εκφράσει επανειλημμένως την έντονη αντίθεσή του αφού θεωρεί ότι μια τέτοια απαγόρευση προσβάλλει τα δικαιώματα των κληρικών ως ελευθέρων πολιτών, την ιστορία και προσφορά του ιερού κλήρου στους αγώνες του Έθνους ενώ για το ζήτημα έχει εκφραστεί και η πρόθεση του Ι.Σ.Κ.Ε. να προσφύγει εναντίον της εγκυκλίου στο Σ.τ.Ε
Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο  του:

Μοναχός Αβιμέλεχ Παντοκρατορινός (1957 – 4 Μαρτίου 1997), ο κατά κόσμον Αντώνιος Μανιδάκης που γεννήθηκε στο χωριό Μιαμού

  Ο κατά κόσμον Αντώνιος Μανιδάκης του Εμμανουήλ και της Ολυμπίας γεννήθηκε στο χωριό Μιαμού Ηρακλείου Κρήτης το 1957.
Προσήλθε στην Καλύβη της Γεννήσεως της Θεοτόκου της Καψάλας το 1989.
Στον κόσμο εργαζόταν ως αξιωματικός της αεροπορίας.
Εκάρη μοναχός μεγαλόσχημος το 1991 από τον Γέροντα Μελέτιο. Το 1994 προσήλθε να μονάσει στη μονή Παντοκράτορος.
Επρόκειτο για άνθρωπο ησυχαστικής φύσεως, ευγενή, λιγομίλητο, σοβαρό, πρόθυμο, υπάκουο και ολιγαρκή. Ποτέ δεν ζήτησε το παραμι­κρό και δεν εκδήλωσε κάποιο θέλημά του. Ο Γέροντάς του Μελέτιος διηγήθηκε πως όταν κάποια φορά επέστρεψε στην Καλύβη τους, ο π. Αβιμέλεχ του είπε με χαρά: «Γέροντα, εύρηκα, εύρηκα». «Τί βρήκες βρε Αβιμέλεχ, μήπως κανένα Κελλί για να πας;». «Όχι, Γέροντα, εύρηκα τον τόπο της καρδίας μου». Κατόπιν τούτου επί πέντε ημέρες έμεινε άγρυπνος, μή δυνάμενος να κοιμηθεί από τη χαρά που είχε …