Η παραποίηση του Μεγάλου Θεολόγου και Πατρός της Εκκλησίας Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας. Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος

Η παραποίηση του Μεγάλου Θεολόγου και Πατρός της Εκκλησίας Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας

Πρωτοπρ. Άγγελος Αγγελακόπουλος30-12-2012 εφημέριος Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Χατζηκυριακείου Ιδρύματος Πειραιώς

Εν Πειραιεί 30-12-2012

Τήν 1^η Ιανουαρίου μαζί με την Περιτομή του Χριστού εορτάζουμε καί τήν μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας του Μεγάλου και Ουρανοφάντορος.
Ο Μέγας Βασίλειος ήκμασε κατά τούς χρόνους του βασιλέως Ουάλεντος τό 364 μ.Χ., πρός τόν οποίο μέ παρρησία ομολόγησε τήν ορθόδοξη πίστη καί τόν ήλεγξε, επειδή έπεσε στήν κακοδοξία των Αρειανών καί μέ άγριο καί θηριώδη τρόπο κακοποιούσε καί πολεμούσε τίς Εκκλησίες των Ορθοδόξων.
Αυτός, λοιπόν, από μέν τόν πατέρα του ήταν Μαυροθαλασσίτης, από δέ τήν μητέρα του ήταν Καππαδόκης, δηλαδή από τήν λεγομένη Καραμανία. Όσον αφορά τούς λόγους καί τήν παιδεία υπερέβαλε όχι μόνο τούς ελλογίμους του καιρού του, αλλά ακόμη καί τούς παλαιούς φιλοσόφους, διότι, αφού διήλθε κάθε είδος παιδείας, σέ κάθε μία από αυτή απέκτησε καί τήν εξουσία καί τή νίκη. Επίσης, ήσκησε καί τήν πρακτική φιλοσοφία καί μέ τήν πράξη ανέβηκε καί στήν θεωρία των όντων˙ καί από αυτή ανέβηκε καί στόν θρόνο της αρχιερωσύνης.

Όταν έγινε αρχιερεύς έδωσε πολλούς αγώνες ο μακάριος γιά τήν ορθόδοξη πίστη, διότι μέ τήν σταθερότητα καί γενναιότητα του φρονήματός του κατέπληξε τόν έπαρχο Μόδεστο. Μέ τούς ορθοδόξους λόγους, πού συνέγραψε, κατεβρόντησε τά φρονήματα των κακοδόξων, ρύθμισε τήν κατάσταση των ηθών, θεμελίωσε τίς γενικές αρχές καί ρύθμισε τήν πρακτική ζωή του ορθοδόξου μοναχισμού. Ανίδρυσε την γνωστή Βασιλειάδα.
Έγραψε τήν γνωστή σέ όλους μας Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, η οποία τελείται δέκα φορές τό χρόνο, δίδαξε τήν ασκητική φιλοσοφία, σαφήνισε τήν γνώση των όντων καί, γιά νά συντέμνουμε τόν λόγο, αφού οδήγησε ο άγιος τήν λογική ποίμνη του Χριστού στήν σωτηρία μέ τήν αρετή, εξεδήμησε πρός Κύριον σέ ηλικία μόλις 49 ετών (330-379 μ.Χ.).

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν κατά τόν χαρακτήρα του σώματος πολύ ψηλός, ξηρός καί ολιγόσαρκος˙ ήταν μελανός στό πρόσωπο, τό οποίο είχε σύμμικτο καί μέ ωχρότητα. Ήταν μακρομύτης, είχε στρογγυλά φρύδια καί τό δέρμα πάνω από τά φρύδια τό είχε συμμαζεμένο˙ έμοιαζε μέ συλλογιζόμενο άνθρωπο, πού πρόσεχε πολύ τόν εαυτό του. Τό πρόσωπό του τό είχε λίγο ζαρωμένο μέ λίγες χαρακές.
Είχε μακρυές τίς παρειές καί τούς μήνιγγες γεμάτους από τρίχες γυρισμένες σέ σχήμα κύκλου. Φαινόταν στήν επιφάνεια ότι είχε κουρεμένες τίς τρίχες˙ τό γένι του είχε αρκετά μακρύ καί τίς τρίχες αναμεμιγμένες, δηλαδή μαύρες μαζί μέ άσπρες[1].

Τά όσα αναφέρθηκαν παραπάνω γιά τόν ουρανοφάντορα του Χριστού, τόν ένσαρκο άγγελο, τόν Μέγα Βασίλειο καταδεικνύουν τήν μεγάλη αλλοτρίωση καί ακόμη μεγαλύτερη διαστρέβλωση, πού έχει επιφέρει τό κοσμικό καί ουμανιστικό πνεύμα της Δύσεως σέ όλο τόν κόσμο, σχετικά μέ τήν αγιασμένη μορφή του Μεγάλου Βασιλείου.
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της συγχύσεως, πού επικρατεί στόν δυτικό κόσμο γιά τόν Μέγα Βασίλειο, είναι καί μιά σφιγμομέτρηση, πού έγινε μέσα στίς εορτές, από δημοσιογράφους στήν άθεη Γαλλία, κατά τήν οποία ρωτούσαν τά παιδιά˙ «ποιό είναι τό πραγματικό όνομα του Μεγάλου Βασιλείου; Santa Claus, Pere-Noël ή Saint Nicolas»; Τά παιδιά, βέβαια, χωρίς νά γνωρίζουν τήν αλήθεια, έδιναν τίς δικές τους απαντήσεις.

Είναι θλιβερή καί εξοργιστική η εικόνα, πού προβάλλουν τά ποικίλα οικονομικά συμφέροντα, παρουσιάζοντας τόν Άγιο σέ οικτρές γελοιογραφίες ως διαφημιστή των πλέον ευτελών προϊόντων της ανθρώπινης βιομηχανίας.
Ο Άγιος παρουσιάζεται χοντρός, γελαστός, κρατώντας καί διαφημίζοντας ξυριστικές διάφορα προϊόντα (λεπίδες, αρωματικά σαπούνια, καπνοσύριγγες, κινητά κ.ά). Ω άθλιε κόσμε, πού θέλεις νά καταβιβάσεις τούς Αγίους από τό ύψος της αγιότητάς τους καί νά τούς μεταβάλεις σέ πλασιέ των προϊόντων σου!
Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση[2], «ο παραποιημένος αυτός Αγιοβασίλης μαζί μέ τό χριστουγεννιάτικο δένδρο αποτελούν τό ξενόφερτο εορταστικό δίδυμο, τήν ξενόφερτη δυάδα, πού κατέκλυσε τήν ελληνική αγορά καί τά ελληνικά σπίτια.
Ο εισαγόμενος αυτός Αγιοβασίλης, τήν εμφάνιση του οποίου τελειοποίησαν στά εργαστήριά τους οι διαφημιστές της Coca-Cola καί είναι πανταχού παρών κατά τό εορταστικό δωδεκαήμερο, δέν έχει σχέση από πλευράς εμφανίσεως καί συμπεριφοράς μέ τόν αληθινό Άγιο Βασίλειο, τόν αρχιεπίσκοπο Καισαρείας της Καππαδοκίας, τόν Μεγάλο Άγιο, Πατέρα καί Θεολόγο της Εκκλησίας.
Αυτός ήταν ασκητής, λιτοδίαιτος, μέ καλογερική ασκητική εμφάνιση καί κουβαλούσε ως δώρα, κατά τήν λαϊκή παράδοση, στό ασκητικό τρίχινο σακκίδιό του αγαθά παιδείας, ‘χαρτί καί καλαμάρι’, καί όχι καταναλωτικά υλικά αγαθά, τρόφιμα καί παιχνίδια.

Τό πιό εξωφρενικό, όμως, γιά τόν ανόητο καί παράλογο μιμητισμό πολλών Νεοελλήνων είναι ότι ο χονδρουλός, εισαγόμενος από τήν Ευρώπη, Άγιος δέν είναι ο Άγιος Βασίλειος, αλλά ο Άγιος Νικόλαος των Δυτικών (Saint Nicolas = Santa Claus), ο οποίος, επειδή οι Ευρωπαίοι εορτάζουν από πολύ νωρίς τά Χριστούγεννα, από τίς αρχές Δεκεμβρίου, πού είναι καί η εορτή του (6 Δεκεμβρίου), λόγω της γνωστής απλοχεριάς καί φιλανθρωπίας του, επεκτείνει τήν αγαθοποιό δράση του μέχρι τά Χριστούγεννα, διανέμοντας δώρα σέ όλους, είναι ο Pere-Noël, ο πατέρας των Χριστουγέννων.
Τά Χριστούγεννα σταματά η δράση του Αγίου Νικολάου στή Δύση. Εμείς τόν πήραμε, του αλλάξαμε όνομα καί τόν βάλαμε νά φυγαδεύσει καί νά διώξει τόν δικό μας Αγιο Βασίλειο, του οποίου έκλεψε τό όνομα καί παραμόρφωσε τήν εμφάνιση καί τήν συμπεριφορά του».

---

[1] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, τ. Γ΄, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2002, σσ. 9-13.

[2] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τό χριστουγεννιάτικο δένδρο˙ ξενόφερτο καί αντιχριστιανικό, Σειρά ‘Καιρός’ θέματα εκκλησιαστικής επικαιρότητος 15,

  Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 11-12.

Αναρτήθηκε από byzantio

Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς Σωτηρίου Ἔτους 2013

† Μ Α Κ Α Ρ Ι Ο Σ ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν θεοσεβῆ Λαό τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας

Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς Σωτηρίου Ἔτους 2013

'Aγαπητοί μου,

Ὁ νέος χρόνος μᾶς βρίσκει στή συνεχιζόμενη παγκόσμια κρίση, τῶν κοινωνικῶν ἀναβρασμῶν, τοῦ στενέματος τῶν οἰκονομικῶν περιθωρίων, μέ τίς ἐξακριβώσεις τῆς σπατάλης, τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀνισοκατανομῆς τοῦ πλούτου. Τά τελευταῖα, σέ σχέση μέ τή χώρα μας, καλλιέργησαν τό ὄνειρο τοῦ παραμυθιοῦ, γιά ἕνα καράβι πού ἔπλεε κατάφορτο στό μαγικό λιμάνι τῆς νεοελληνικῆς εἰκονικῆς πραγματικότητας, τοῦ περιούσιου ἐκείνου λαοῦ πού ἕνεκα καί τῆς μεγάλης του ἱστορίας, ἔπρεπε νά ζεῖ στό παραμύθι τοῦ οἰκονομικοῦ θαύματος.

Ἡ διαδρομή ὅμως τοῦ λαοῦ αὐτοῦ κατά τίς χρυσές περιόδους του, μέ ἤ χωρίς πλοῦτο, ἀναφέρεται σέ ἀνθρώπους θυσίας καί ἀξιομίμητης προσφορᾶς, μέ γεγονότα τά ὁποία ἦταν ἀποτέλεσμα πίστης στόν Θεό καί προσήλωσης σέ ἀρχές, πού ἀπέσπασαν τόν θαυμασμό τῆς παγκόσμιας ἱστορίας.

Δυστυχῶς ὅμως τό νεοελληνικό παραμύθι, μή ἔχον σχεδόν καμιά δομική σχέση μέ τό ρωμέϊκο ἦθος, ἔφθασε στό τέλος του καί τώρα τήν ὥρα τῆς κρίσης καί καθώς ξυπνοῦμε ἀπ᾽ αὐτό, μικροί καί μεγάλοι, βλέπουμε ἔκπληκτοι τά συντρίμμια πού ἀφήνει πίσω του γιά τό ἔτος πού ἔφυγε: ἀτομοκεντρισμό μέ χειριστικές συμπεριφορές, εὔθραυστες ὑπάρξεις πρό τῶν ἀντιξοοτήτων, χωρίς πίστη καί ἀρχές, μέ παιδοκεντρικές οἰκογένειες, μέ ραθυμία γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, χωρίς φιλότιμο, μέ τελικό ἀποκορύφωμα τήν γιγάντωση τῆς ἀπαξίωσης τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τήν αὔξηση τῶν ἐγκλημάτων, τῶν αὐτοκτονιῶν καί τόσα ἄλλα.

Γιά δέ τό δυτικοευρωπαϊκό οἰκοδόμημα τῆς οἰκονομικῆς εὐστάθειας, στό ξεκίνημα αὐτοῦ τοῦ νέου ἔτους, παρατηροῦμε ὅτι βρίσκεται σέ μεγαλύτερο ἀδιέξοδο. Χωρίς νά μᾶς διαφεύγουν τά ἀξιέπαινα, πρωτοποριακά καί πολύ χρήσιμα πού προσφέρει τοπικῶς, ἀλλά καί παγκοσμίως ἡ Εὐρώπη, μέρος τῶν ἰθυνόντων της, ἄρχισε σιγά – σιγά νά ξυπνᾶ ἀπό τό δικό της παραμύθι πού ἔλεγε καί αὐτό ὅτι ἀρκεῖ τό πλοῖο νά εἶναι πλῆρες ἀγαθῶν, χωρίς πνευματικές ἀρχές καί παραμέτρους. Δέν εἶναι ἄγνωστο πώς ἡ χριστιανική Εὐρώπη, υἱοθέτησε τόν θάνατο τοῦ Θεοῦ πού κήρυξε ὁ Νίτσε. Κάτω, λοιπόν, ἀπό τή σκιά αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὁ δημιουργηθείς ὑπεράνθρωπός της, ἔγινε ὁ ἀγέρωχος καπετάνιος τοῦ παραμυθιοῦ πού τώρα γυρίζει μαζεύοντας τά ἐπιπλέοντα ἀπό ἀνθρώπινα κοινωνικά ναυάγια.

Ἡ γηραιά Ἤπειρος, ὁ νηογνώμονας τοῦ πλοίου, εἴτε μέ περιοδικές, εἴτε μέ ἔκτακτες ἐπιθεωρήσεις ἀπό οἰκονομικές συγκλίσεις, θά ἐγκλωβίζεται στή στενωπό τοῦ καταναλωτισμοῦ πού γέννησε νέες κοινωνίες θανάτου, ὅσο θά κολυμπᾶ στά ρηχά νούμερα τῆς μεταϊστορίας. Ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκι, προεῖπε: «Θέλω νά πάω εἰς τήν Εὐρώπην καί γνωρίζω ὅτι μεταβαίνω εἰς νεκροταφεῖον».

Ὅσο ἡ εὐρωζώνη θά ἀφήνεται στήν ἐν λόγῳ σκιά, τόσο καί περισσότερο θά ἀπογράφει διαδοχικές κοινωνικές ἀστοχίες. Οἱ εὐρωπαϊκές κοινωνίες τῶν πολυπολιτισμῶν δέν θά ἔχουν ποτέ συνοχή ἐφαρμόζοντας οὐδετεροθρησκευτικά συστήματα καί κάνοντας φιέστες ἑνός ἀόριστου πολιτισμοῦ. Πολιτισμός χωρίς Θεό δέν ὑπάρχει καί «…χωρίς Θεό καί ἠθική ὅλα ἐπιτρέπονται…». Τόλμη γιά τήν Εὐρώπη θά ἦταν νά συμπεριλάβει στό σύνταγμά της τό χριστιανικό πολιτισμό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν ἐγγύηση γιά τήν ἀπόρριψη κάθε μορφῆς βίας καί ρατσισμοῦ, χωρίς τόν θλιβερό ἐμπαιγμό τῶν θρησκευτικῶν μας συμβόλων.

Ὅταν ὁ Χριστός πειράχτηκε ἀπό τό διάβολο στήν ἔρημο πού τοῦ εἶπε: «Ἄν εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πές ὥστε οἱ λίθοι αὐτοί νά γίνουν ἄρτοι», ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε καί εἶπε· εἶναι γραμμένο, μέ ἄρτο μόνο δέ θά ζήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά μέ κάθε λόγο πού βγαίνει ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ». (Ματθ. 4, 3-4)

«Ἀγαθόν ἐλπίζειν ἐπί Κύριον ἤ ἐλπίζειν ἐπ᾽ ἄρχοντας» (Ψαλμ. 117, 9). Αὐτή τήν ἐλπίδα προβάλλουμε στήν ἀρχή αὐτοῦ τοῦ νέου ἔτους, νά ἐλπίζουμε στόν Θεό, νά μήν ἀπελπιζόμαστε, νά πιστεύουμε καί νά ὑπομένουμε τίς δυσκολίες πού ἐμεῖς ὅλοι δημιουργήσαμε. Ἐμεῖς ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί καλούμαστε ἀπό τόν Κύριο νά μένουμε στίς παραδόσεις μας, νά προσευχόμαστε, νά ἔχουμε ταπείνωση καί ἀγάπη πρός πάντα ἄνθρωπον.

Παράλληλα, μετά τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα μας πρός τόν Πανάγαθο Θεό, νά δείξουμε ἀγάπη καί νά στηρίξουμε ἀπό τό ὑστέρημά μας, κάθε προσπάθεια τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ἀνακούφιση τῶν ἐνδεῶν συνανθρώπων μας, ὅπως τά συσσίτια, τίς τράπεζες τροφίμων καί κάθε ἄλλη συνδρομή πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Τά περιττά πράγματα μποροῦμε νά τά περιορίσουμε καί νά τά κάνουμε προσφορά ἑνός πιάτου φαγητοῦ ἤ μιᾶς τσάντας τροφίμων γιά ἐκείνους πού τά ἔχουν ἀνάγκη. Παρακαλοῦμε πατρικῶς, πλησιάσετε καί κατά τό νέο ἔτος 2013, τίς Ἐκκλησίες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, γιά νά προσφέρετε τό δυνάμενο, ὑπέρ τῶν φτωχῶν.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί εὐχές σᾶς εὐλογοῦμε ὅλους καί σᾶς εὐχόμαστε καλή καί εὐλογημένη χρονιά.-

Μέ θερμές, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἑόρτιες εὐχές

† Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας Μακάριος