ΕΝΑΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Οι τελευταίες ημέρες του Γέροντος Αναστασίου Κουδουμιανού

Κείμενο ΙΕΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Ναυπάκτου

Ο Γέροντας Αναστάσιος Κουδουμιανός κοιμήθηκε την Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013 και η εξόδιος ακολουθία του εψάλη την επομένη ημέρα, 3 Δεκεμβρίου, στην Ιερά Μονή Κουδουμά της Ιερας Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, στην οποία ήταν Ιερομόναχος, παρόντων των Σεβ. Μητροπολιτών Γορτύνης κ. Μακαρίου και Αρκαλο¬χωρίου κ. Ανδρέου, Κληρικών, Μοναχών και πλήθους λαού.

Στην συνέχεια θα καταγράψω μερικές πληροφορίες από τις τελευταίες ημέρες της επιγείου ζωής του και τα σχετικά από την συνάντησή μου μαζί του στο Νοσοκομείο.

Ελπίζω δε και πιστεύω ότι ο Ηγούμενος και οι Πατέρες της Μονής Κουδουμά καθώς και ο Αρχιμ. π. Αντώνιος Φραγκάκης θα γράψουν για τον υπέροχο αυτόν όσιο μοναχό, για την οσιακή ζωή του, τις αλλοιώσεις της καρδίας του, τις αναβάσεις του πνεύματός του και τις θεόσοφες διδαχές του.

ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑ: "ΟΤΑΝ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΓΙΝΕΙ ΤΖΑΜΙ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ"

ΗΔΗ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΑΡΕΛΑ

ΠΟΣΟ ΛΕΤΕ ΘΑ ΤΟ ΑΝΕΧΘΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΟΜΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ:    

 ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΣΗΜΑΝΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΡΑΤΟ;

ΒΛΕΠΕΤΕ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ;

ΝΙΩΘΕΤΕ ΑΠΟΥΣΙΑ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ;

"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ Π.ΠΑΪΣΙΟ"

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΑΒΟΥΝΤΟΓΛΟΥ:
"ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΝΩ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΟΧΙ"
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ 
ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ...

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΤΕ ΣΕ ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΥΡΙΕ ΝΤΑΒΟΥΝΤΟΓΛΟΥ,
ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΡΗΜΑΞΑΤΕ ΚΥΡΙΕ ΝΤΑΒΟΥΝΤΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΤΕ ΣΕ ΟΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΡΙΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ;
ΔΕΝ ΦΤΑΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΕ, ΦΤΑΙΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ !!!

ΣΤΙΣ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1994 ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΖΝΕΠΙΔΗΣ (1924 - 1994) ...

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΚΑΝΕ ΑΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ (1883 - 1974), ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΠΟΝΤΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΞΕΡΕ ΚΑΝΕΙΣ ...

ΣΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΤΗ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΔΕΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ Π.ΠΑΪΣΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ
ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ...

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΑΡΝΗΣΗ;

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ 10.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ;  

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗΣ ΔΕΝ ΑΓΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΪΣΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΣΙΧΑΙΝΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ...

ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΖΗΣΕΙ ΩΣ ΠΟΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ...

ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΦΑΝΑΡΙΩΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ, Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΡΟΤΙΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ, ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑΓΑΠΗΤΟ ΠΑΪΣΙΟ ...

ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΜΙΑΣ ΚΑΡΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟ 1974 ΟΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΓΕΝΕΕΣ ΠΑΣΕΣ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ:

<<ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΕ ΙΩΑΝΝΗ, ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΕΛΘΕΙ Η ΧΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, ΑΜΗΝ ...

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΛΕΙΝΩ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΘΕΟ ...

ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ
ΕΒΓΑΛΕ ΕΞΩ ...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΓΥΦΤΟΥΣ, ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΙΚΟΣ ...

ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΑΝΙΚΑ ΔΙΟΤΙ ΠΡΙΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ, ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ...

ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΙΑ ...

ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΑΞΙΑ ...

ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ...

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ >> 

ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Η ΠΗΓΗ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΪΣΙΟ ...

ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ  ΤΗΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ...

ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΑΓΙΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΜΕΙΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ...

ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΗΠΩΣ;

ΔΕΝ ΑΝΑΚΙΝΕΙΤE ΘΕΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ;

ΘΕΛΕΤΕ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΧΡΟΝΟ;

ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΕΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΑΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ...

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΣΚΟΠΟΥΣ ΔΟΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΥΣΤΙΚΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΑΠΟΝΕΙΜΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΗ !!!

+++

Εἶναι σωστό ὁ μοναχός νά ἔχει σχέσεις μέ τούς κατά κόσμον οἰκείους του;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Ἀπό τόν τρίτο λόγο Περί ξενιτείας

Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος

 

^8. Εκείνος που εξενίτευσε για τον Κύριον, δεν διατηρεί πλέον δεσμούς και σχέσεις με τίποτε, για να μη φανή ότι περιπλανάται και ξενιτεύει για την ικανοποίηση των παθών του. Εκείνος που έφυγε από τον κόσμο και εξενίτευσε, ας μην εγγίση πλέον στον κόσμο, διότι συνήθως τα πάθη είναι «φιλεπίστροφα», _{(αγαπούν δηλαδή να επιστρέφουν πίσω σ΄αυτόν που τα είχε)}.

 ^18. Δεν φεύγομε μακρυά από τους συγγενείς μας ή τους τόπους μας, επειδή τους μισούμε. Μη γένοιτο! Αλλά για να αποφύγωμε την βλάβη πού μας προκαλούν.

^20. Ας είναι για σένα πατέρας εκείνος πού και θέλει και μπορεί να κοπιάση μαζί σου, για να κάνη ελαφρότερο το φορτίο των αμαρτημάτων σου. Μητέρα, η κατάνυξις, η οποία έχει την δύναμι να σε αποπλύνη από τον ρύπο της αμαρτίας. Αδελφός, εκείνος που κουράζεται και συναγωνίζεται μαζί σου στον δρόμο που ανεβάζει στον ουρανό. Σύζυγο αχώριστο απόκτησε την μνήμη του θανάτου. Τέκνα σου φίλτατα ας είναι οι στεναγμοί της καρδίας. Ως δούλο έχε το σώμα σου. Ως φίλους τις άγιες αγγελικές δυνάμεις, οι οποίες μπορούν να σε βοηθήσουν την ώρα του θανάτου σου, εφ΄όσον γίνουν φίλοι σου. «Αύτη η γενεά ζητούντων τον Κύριον» ^{(Ψαλμ. κγ΄ 6)}.

^21. Ο πόθος του Θεού σβήνει τον πόθο των γονέων. Αυτός που ισχυρίζεται ότι διατηρεί και τους δύο πόθους, απατά τον εαυτό του, εφ΄ όσον ακούει τον Κύριον να λέγη: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» κ.λ.π. ^{(Ματθ. στ΄ 24)}.

^22. Ο Κύριος είπε: «Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη στην γη ούτε αγάπη γονέων προς τα τέκνα ή _{(αδελφών προς)} τους αδελφούς, σε όσους απεφάσισαν να με υπηρετήσουν. Αντιθέτως ήλθα να φέρω μάχη και μάχαιρα, να διχάσω τους φίλους του Θεού από τους φίλους του κόσμου, τους υλικούς από τους πνευματικούς, τους φιλοδόξους από τους ταπεινόφρονας» ^{(Ματθ. ι΄ 34)}. Ο δε Κύριος ευφραίνεται γι΄αυτήν τη διαμάχη και τον χωρισμό, πού γίνεται για την αγάπη του.

^23. Πρόσεχε, πρόσεχε, εσύ που έχεις πολλή αγάπη και «προσπάθεια» στους ιδικούς σου, μήπως και σου φανούν όλα όσα εγκατέλειψες βυθισμένα στα νερά _{(των δακρύων και του πόνου)}. Και έτσι επιστρέψης πίσω και παρασυρθής και σύ και βυθισθής στα νερά και στον κατακλυσμό της φιλοκοσμίας. Μη συγκινηθής από τα δάκρυα των γονέων ή των φίλων σου, διότι διαφορετικά πρόκειται να δακρύζης αιωνίως.

 ^28....«Έξελθε έκ της γής σου και έκ της συγγενείας σου και έκ του οίκου του πατρός σου» ^{(Γεν. ιβ΄ 1)}...

^31. Είναι επικίνδυνη, η «προσπάθεια» προς κάποιον ιδικό μας ή και ξένο. Αυτή μπορεί σιγά-σιγά να μας τραβήξη προς τον κόσμο και να σβήση τελείως την φλόγα της κατανύξεως.

^33. Με πολύ κόπο και μόχθο θα αποκτήσωμε καλό ήθος και καλή εσωτερική κατάστασι. Είναι όμως δυνατόν εκείνο πού με πολύ κόπο κατωρθώσαμε, να τα χάσωμε μέσα σε μια στιγμή. Διότι «φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί» ^{(Α΄ Κορ. ιε΄ 33)}, κοσμικές και συγχρόνως άκοσμες.

^34. Αυτός που μετά την απάρνησι του κόσμου συναναστρέφεται με κοσμικούς ή παραμένει κοντά τους, οπωσδήποτε ή θα πέση στα δίχτυα τους ή θα μολύνη την καρδιά του με κοσμικές σκέψεις. Αλλά και αν ακόμη δεν μολυνθή έτσι, θα μολυνθή κατακρίνοντας εκείνους που μολύνονται.

Πηγή: http://orthodoxfathers.com/

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ Ο ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο:

 «Προσφορά στον Σύγχρονο Μοναχισμό»

Αγ. Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ, 

Εκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης. τομ. Α’, σελ. 139-156  

 

 

Εισαγωγή - Η υπακοή χάρισμα

1.   .... Αυτά που είπαμε για τους αναχωρητές και τους εγκλείστους,  ισχύουν και για εκείνους που ζουν με υπακοή σε γέροντα, όπως την βρίσκομε στον αρχαίο μοναχισμό. Τέτοιο πράγμα όμως δεν υπάρχει πια στον καιρό μας.

2.   Ο όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος λέγει,  ότι οι Αββάδες της Αιγύπτου, που αποτελούν την ακμή του μοναχισμού και τους πιο καταπληκτικούς καρπούς του, «μας διαβεβαιώνουν ότι είναι καλό, να έχει κανείς άλλους στην υπακοή του - και να ζει ο ίδιος, όσο σοφός κι αν είναι, με υπακοή! Και το τονίζουν: Ότι αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο και χάρισμα του Αγίου Πνεύματος» (Αγ. Κασσιανού, Κανών Κοινοβιακός, βιβλ.. Β'. κεφ. 3).

 

α.   Απαραίτητη προϋπόθεση

1. Απαραίτητη προϋπόθεση για μία τέτοια υποταγή είναι να βρεθεί οδηγός πνευματοφόρος, που θα μπορούσε κατά θέλημα τού Πνεύματος

•     να νεκρώσει το αμαρτωλό θέλημα εκείνου που υποτάχθηκε σ’ αυτόν εν Κυρίῳ

•     να τον βοηθήσει, με αυτό το αμαρτωλό θέλημα του, να νεκρώσει και όλα του τα πάθη!

Η καταφθαρείσα φύση και θέληση τού ανθρώπου το έχει μέσα της να ρέπει σε όλα τα πάθη! Είναι λοιπόν φανερό, ότι την νέκρωση μιας τέτοιας θέλησης, (που την πραγματοποιεί με τρόπο τόσο μεγαλειώδη και τόσο νικηφόρα η θέληση τού Πνεύματος τού Θεού) δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει η θέληση ενός πνευματικού οδηγού, που ο ίδιος είναι υποδουλωμένος σε πάθη.

2.    «Αν θέλεις να απαρνηθείς τον κόσμο και να μάθεις να ζεις την ευαγγελική πολιτεία», (έλεγε ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στους μοναχούς τού καιρού του),   «μη παραδίδεις τον εαυτό σου σε άπειρο η σε γεμάτο πάθη δάσκαλο, γιατί τότε, αντί για την Ευαγγελική ζωή, θα μάθεις μία ζωή διαβολική. Γιατί των καλών δασκάλων η διδαχή είναι καλή, ενώ των κακών κακή. Από σπόρους κακούς φυτρώνουν φυτά, που κάνουν πάντα  κακούς  καρπούς.   Εκείνος,  που ενώ είναι τυφλός, αναλαμβάνει να οδηγήσει άλλους, είναι απατεώνας· και όσοι τον ακολουθήσουν θα πέσουν στον λάκκο απώλειας, σύμφωνα με τον λόγο τού Κυρίου, «τυφλός τυφλόν εάν οδηγή αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται» (Ματθ. 13, 14) (Φιλοκ. τομ. Γ', σελ. 242). 

Σε άλλη περίπτωση ο μεγάλος αυτός ασκητής, συμβουλεύοντας τον μοναχό να μην κάνει τίποτε χωρίς ευλογία τού πνευματικού του πατέρα, προσθέτει: «μα να ενεργεί έτσι, μόνο αν ξέρει, ότι ο πνευματικός του πατέρας έχει μέθεξη Αγίου Πνεύματος, ότι δεν θα τού ειπεί ποτέ κάτι το αντίθετο από το θέλημα τού Θεού, αλλά κατά το χάρισμα του, και κατά το μέτρο της αρετής τού υποτακτικού, θα ειπεί πράγματα μόνο ευάρεστα στον Θεό και ωφέλιμα στις ψυχές, γιατί διαφορετικά θα καταντήσει να είναι δούλος ανθρώπων και όχι τού Θεού» (Λόγος 83).

Με αυτό το νόημα ο Απόστολος δίνει την εντολή: Μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων (Α' Κορινθ. 7,23). Αυτός διατάζει, ακόμη και η δουλεία των δούλων στους κυρίους τους να γίνεται πνευματικά, όχι ανθρωπάρεσκα. Ως δούλοι Χριστού, που κάνουν το θέλημα τού Θεού σε ότι έχει σχέση με την προσφορά υπηρεσίας σε ανθρώπους (Εφ. 6, 6). Τώρα, (λέγει ο απόστολος) «ανθρώπους πείθω η Θεόν; η ζητώ ανθρώποις αρέσκειν; ει ανθρώποις ήρεσκον, Θεού δούλος ουκ αν ήμην» (Γαλ. 1, 10). «Ουκ οίδατε ότι ώ παριστάνετε εαυτούς δούλους εις υπακοήν - στον Θεό, η σε ανθρώπους με φρόνημα σαρκικό - δούλοι είσθε εκείνου στον όποιο υπακούετε, η δηλαδή στην αμαρτία και στο σαρκικό φρόνημα «εις θάνατον», η στην αλήθεια τού Θεού προς σωτηρίαν» (Ρωμ. 6, 16);

Η υπακοή κάνει τον υποτακτικό όμοιο με εκείνον στον όποιο υπακούει. Η Αγία Γραφή λέγει: «Και εγκισσήσωσι τα πρόβατα εις τας ράβδους» (Γεν. 30, 39).

β. Παίζουν τον ρόλο

1.  Οι «γέροντες»,  εκείνοι που παίζουν τον ρόλο (χρησιμοποιούμε αυτή την δυσάρεστη λέξη, που ανήκει στη γλώσσα τού κόσμου, για να δείξωμε σαφέστερα ότι το έργο τέτοιων «γερόντων» στην ουσία του, δεν είναι καθόλου λιγότερο ψυχοφθόρο από μία αξιοθρήνητη κωμωδία), των αρχαίων αγίων Γερόντων, χωρίς να έχουν τα πνευματικά χαρίσματα εκείνων — να το ξέρουν, ότι τόσο η καλή τους διάθεση, όσο και οι καλές τούς σκέψεις και ιδέες για το ιερό έργο της μοναχικής υπακοής είναι λανθασμένες. Και ότι ακόμη και ο τρόπος, με τον οποίον σκέπτονται, και αντιλαμβάνονται τα πράγματα, είναι μία αυταπάτη, μία διαβολική πλάνη, που δεν μπορεί να μη γεννήσει ανάλογο καρπό και σ' εκείνον, που ευρίσκεται στην πνευματική τους καθοδήγηση.

2. Η λανθασμένη και ανεπαρκής κατάστασή τους δεν θα μείνει για πολύ απαρατήρητη στον υπό την καθοδήγησή τους άπειρο αρχάριο, αν έχει έστω και λίγο μυαλό και διαβάζει τα ιερά βιβλία με μοναδικό στόχο να βρει την σωτηρία του. Κάποτε αυτό θα φανεί. Και θα γίνει αφορμή μιας ανεπιθύμητης ψυχικής απόστασης, που θα κάνει πολύ δυσάρεστη την σχέση ανάμεσα στον γέροντα και τον μαθητή του, και θα φέρει ψυχολογική αναστάτωση και στους δύο.

•      Είναι  φοβερό, να  παίρνει  κανείς  (αυτόγνωμα και αυθαίρετα!) καθήκοντα,  που ο άνθρωπος μπορεί να εκπληρώσει μόνον με την δύναμη και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

•      Είναι φοβερό,  να φαντάζεται κανείς ότι είναι δοχείο τού Αγίου Πνεύματος, ενώ ακόμη δεν έχουν διακοπή  οι σχέσεις του με τον σατανά·  και αυτό το «δοχείο» δεν έχει ακόμη παύσει να μολύνεται από ενέργειες τού σατανά.

•  Είναι φοβερό και φρικτό πράγμα μία τέτοια υποκρισία, ένας τέτοιος θεατρινισμός! ολέθριο για τον ίδιο και για τον πλησίον, ένοχο στα μάτια του Θεού και βλάσφημο. 

3. Μάταια θα μας υπενθυμίσουν: τον όσιο Ζαχαρία,  που κάνοντας υπακοή σε έναν άπειρο γέροντα, τον κατά σάρκα πατέρα του, τον Αββά Καρίωνα. έφθασε σε μοναχική τελειότητα- η τον όσιο Ακάκιο,  που σώθηκε ζώντας κοντά σε ένα σκληρό γέροντα, που τον ταλαιπωρούσε  απάνθρωπα με μαστιγώσεις και τον έστειλε πρόωρα στον τάφο!  (Κλίμαξ, Λόγος Δ',   111) Και ο ένας και ο άλλος ήσαν στην υπακοή ανεπαρκών γερόντων, αλλά ενεργούσαν σύμφωνα με τις συμβουλές των πνευματοφόρων πατέρων και με τα εποικοδομητικά παραδείγματα, που υπήρχαν άφθονα μπροστά τους! Γι' αυτό,  μόνο γι' αυτό,  μπόρεσαν να μείνουν στην υπακοή στους γεροντάδες τους. Οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι η σωστή τάξη.

Ο τρόπος της ενέργειας της θείας οικονομίας λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «είναι τελείως διαφορετικός από την τάξη της κοινότητος των ανθρώπων. Συ δε την κοινήν τάξιν φύλαξον» (Λόγος Α').

4.  Θα πουν: Η πίστη τού υποτακτικού μπορεί να αναπληρώσει την ανεπάρκεια του γέροντα!

Λάθος! Η πίστη στην αλήθεια σώζει. Η πίστη στο ψεύδος και στην διαβολική απάτη βλάπτει! Αυτό μας το λέει ο Απόστολος. Λέγει για αυτούς που θεληματικά χάνονται. «Την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς· και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός (θα επιτρέψει ο Θεός να υποστούν) ενέργειαν πλάνης εις το πιστευσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τη αδικία» (Β' Θεσσ. 2, 10-12).

5. Σε δύο τυφλούς είπε ο Κύριος, η Αυτο-αλήθεια: «Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν» (Ματθ. 9, 29). Και θεράπευσε την τύφλωσή τους. Όμως το ψεύδος και η υποκρισία δεν έχουν δικαίωμα να επαναλαμβάνουν τα λόγια της Αυτο-αλήθειας, για να δικαιώσουν μία εγκληματική τους συμπεριφορά, που οδηγεί στην απώλεια.

 

γ. Ειδική πρόνοια του Θεού

 

1. Υπήρξαν περιπτώσεις, πολύ σπάνιες, που η πίστη, κατά ειδική πρόνοια του Θεού, ενέργησε μέσω αμαρτωλών και επέτυχε την σωτηρία τους.

Στην Αίγυπτο ο αρχιληστής Φλαβιανός, θέλοντας να ληστέψει κάποιο γυναικείο μοναστήρι, φόρεσε μοναχικό ένδυμα. Και πήγε. Οι μοναχές τον νόμισαν έναν από τους αγίους Πατέρες. Τον οδήγησαν στην Εκκλησία. Και τού ζήτησαν να προσευχηθεί γι’ αυτές! Και ο Φλαβιανός το έκαμε. Παρ' όλο που δεν το ήθελε, και που ο ίδιος απορούσε με τον εαυτό του! Στην συνέχεια παρέθεσαν τράπεζα. Και αφού τελείωσε το γεύμα, οι μοναχές του έπλυναν τα πόδια! Στο κοινόβιο αυτό μία μοναχή ήταν τυφλή και κωφή. Οι μοναχές της επήγαν, και της έδωκαν να πιει, λίγο από το νερό, με το όποιο έπλυναν τα πόδια τού ξένου. Η άρρωστη έγινε αμέσως καλά. Οι μοναχές εδόξασαν τον Θεό και την αγιασμένη ζωή του ξένου μοναχού και διέδωσαν τα νέα για το θαύμα! Η χάρις τού Θεού κατέβηκε στην καρδιά τού αρχιληστή. Κατάλαβε. Μετανόησε. Και από λήσταρχος, έγινε ένας πατέρας σημειοφόρος (= θαυματουργός).

Στον βίο τού αγίου Θεόδωρου Επισκόπου Εδέσσης, διαβάζουμε ότι μία πόρνη, υποχωρώντας σε αίτημα, της σε κατάσταση απόγνωσης συζύγου του αδερφού της, προσευχήθηκε στον Θεό για τον πεθαμένο της υιό. Και ο νέος αναστήθηκε! Με την προσευχή της πόρνης! Τρομαγμένη από αυτό που είχε κάμει, η πόρνη άφησε αμέσως την αμαρτωλή ζωή. Μπήκε σε μοναστήρι. Και με την ασκητική της ζωή έφθασε σε αγιότητα.

2. Τα τέτοια γεγονότα είναι εξαιρέσεις. Μελετώντας τα, ενεργούμε σωστά, αν θαυμάζωμε ειδικά το συγκεκριμένο αυτό γεγονός, και γενικά τα ανεξιχνίαστα κρίματα τού Θεού, και έτσι στερεωνόμαστε στην πίστη και στην ελπίδα. Αλλά θα ενεργήσωμε πολύ λανθασμένα, αν πάρωμε αυτές τις περιπτώσεις σαν πρότυπα προς μίμηση. Σαν οδηγός στην ζωή μας, μάς εδόθη από τον ίδιο τον Θεό ο Νόμος Του, δηλαδή η Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των Πατέρων. Ο Απόστολος Παύλος λέει ξεκάθαρα: «Παραγγέλλομεν δε υμίν αδελφοί εν ονόματι τού Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου, στέλλεσθε (φεύγετε μακριά) από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν, ην παρέλαβον παρ' ημών» (Β' Θεσσ. 3, 6). «Παράδοση», εδώ ονομάζεται η ηθική παράδοση της Εκκλησίας, που εκτίθεται στην Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων.

Ο όσιος Ποιμήν ο Μέγας έδωσε σε κάποιον την εντολή να διακόψει αμέσως κάθε σχέση με τον γέροντά του, επειδή η συμβίωση μαζί του ήταν πια φανερό ότι θα τού ήταν ψυχώλεθρη, επειδή — από ό,τι φαίνεται — ο γέροντας αυτός καταπατούσε τις ηθικές παραδόσεις της Εκκλησίας.

3. Είναι άλλο πράγμα, όταν δεν έχωμε ζημία ψυχική, αλλά μόνο ενοχλήσεις από λογισμούς. Τότε οι λογισμοί που μας ταράζουν, είναι ολοφάνερα έργο του διαβόλου. Και δεν πρέπει να υποχωρούμε σ' αυτόν με κανένα τρόπο. Ενεργεί ακριβώς εκεί, όπου έχομε ψυχική ωφέλεια. Και αυτήν ακριβώς θέλει ο διάβολος να μας την κλέψει.

δ.  το συνειδητοποιούμε;

1.       Η μοναχική υπακοή, όπως την εφάρμοζαν οι μοναχοί του παλαιού καιρού, είναι ένα υψηλό πνευματικό μυστήριο.   Είναι  πολύ  δύσκολο  σε  μας,   να  το φθάσωμε και να το μιμηθούμε. Μπορούμε μόνο να το εξετάζωμε με ευλάβεια και με σύνεση. Και να προσπαθούμε να οικειοποιηθούμε το πνεύμα του. Στον δρόμο αυτό μπαίνομε μόνον αν εχωμε σωστή κρίση και ψυχοσωτήρια σύνεση.

Διαβάζοντας τις εμπειρίες και τους κανόνες των αρχαίων πατέρων για την υπακοή (εξίσου θαυμαστή τόσο στους γέροντες, όσο και στους υποτακτικούς) βλέπομε στους καιρούς μας μία γενική κατάπτωση της Χριστιανοσύνης. Και το συνειδητοποιούμε, ότι ήμαστε ακατάλληλοι να κληρονομήσωμε το έργο των Πατέρων σε όλη του την πληρότητα και σε όλον του τον πλούτο.

2.       Και είναι μεγάλη ευλογία για μας, και μεγάλη ευτυχία,  ότι μας εδόθη η δυνατότητα να τρεφόμαστε με τα ψιχία που πέφτουν από την πνευματική τράπεζα των Πατέρων. Αυτά τα ψιχία δεν αποτελούν αυτά καθ' αυτά την πιο ικανοποιητική τροφή. Αλλά μπορούν, αν και όχι χωρίς την αίσθηση στέρησης και πείνας, να μας γλυτώσουν από τον πνευματικό θάνατο.

 

Πηγή: http://www.oodegr.com/

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ 

Διαδώστε τo έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και δη του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, του Ζακυνθίου!!!

Ο ιστότοπος ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ ιδρύθηκε ως παράρτημα του e-περιοδικού Νυχθημερόν της Ζακύνθου και αφορμήθηκε από την διάθεση για μια μικρή έστω συμβολή στo έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και δη του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, του Ζακυνθίου. Ο Ορθόδοξος Επίσκοπος της μεγάλης και φτωχής αυτής αφρικανικής χώρας επωμίσθηκε από τον Οκτώβριο του 2010 τον ευαγγελισμό εις Χριστόν των Μοζαμβικανών, υπό το ανύστακτο βλέμμα και την πατρική νουθεσία του προεστώτος του δευτερόθρονου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄.
Yπεύθυνος του ιστοτόπου και του Γραφείου Διαδικτύου της Επισκοπής: π. Παναγιώτης Καποδίστριας [pakapodistrias@gmail.com].
E-mail ιστότοπου: orthomoz@gmail.com /
Επικοινωνία με την Ιερά Επισκοπή Μοζαμβίκης: naosgr@gmail.com
Στις 15 Αυγούστου 1976 ο μακαριστός π. Σπ. Ζαβραδινός από την Ιθακή, μαζί με τους εναπομείναντες ενορίτες του, τέλεσαν την τελευταία θεία λειτουργία στον όμορφο και ιστορικό ναό της Αγίας Τριάδος της μοζαμβικανής πόλης Beira, 1000 περίπου χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας Λορέντζο Μαρκές (σήμερα Μαπούτο). Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να φύγουν. Ο ναός και τα κτήρια απόμειναν, για να θυμίζουν το πέρασμά τους από την μακρινή αυτή πόλη της νοτιοανατολικής Αφρικής, ωσάν απομεινάρι θαυμαστό δόξας και μεγαλείου.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Οι καιροί άλλαξαν, τα κτήρια εγκαταλείφθηκαν και σχεδόν ερημώθηκαν, αλλά με την παρέμβαση του τότε Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε (του και σημερινού Πάπα και Πατριάρχη κ.κ. Θεοδώρου Β΄), στην δικαιοδοσία του οποίου υπαγόταν πνευματικά η χώρα της Μοζαμβίκης, δόθηκε λύση στο πρόβλημα και έγινε η αναγκαία ανακαίνιση, ώστε να μην καταρρεύσουν. Περαιτέρω σχεδιασμό είχε να γίνει μελλοντικά ένα πρότυπο ιεραποστολικό κέντρο για τις ανάγκες των ορφανών και εγκαταλελειμμένων παιδιών της περιοχής. …
Εσχάτως, κατά την τελευταία 3ετία, μετά από τόσα χρόνια, ξανάνοιξε τις πόρτες του ο ιστορικός ναός, για να δοξολογείται ο Τριαδικός Θεός, αλλά και το όραμα του Πατριάρχη μας να γίνει πραγματικότητα. Στο ιεραποστολικό κέντρο, που ετοιμάζεται ήδη, πρόκειται να λειτουργήσει σχολείο, συσσίτιο και ιατρείο για την αντιμετώπιση των επιδημικών ασθενειών (ελονοσίας, χολέρας κ.ά.), καθώς και φροντίδα για καθαρό πόσιμο νερό.

Στις 24 Νοεμβρίου 2013, ο Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ. Ιωάννης, με τις ευχές και ευλογίες του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, εγκατέστησε στην Μπέιρα τον ιθαγενή ιερέα π. Τιμόθεο Νυέμπο ως εφημέριο του ναού και υπεύθυνο του ιεραποστολικού κέντρου.
Η τελετή και η υποδοχή του ιερέα από την κατοίκους της περιοχής έγινε σε κλίμα συγκίνησης, δείγμα της δίψας για τον ορθόδοξο ευαγγελικό λόγο και την ανθρωπιστική βοήθεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την εποχή του Εμφυλίου στη Μοζαμβίκη, ο χώρος είχε παραχωρηθεί, με πρωτοβουλία του αειμνήστου επιτίμου Γεν. Προξένου Γ. Τσιχλάκη για διαβουλεύσεις και συζητήσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών για την ειρήνευση στη χώρα.
Ευελπιστούμε ότι με τις απαραίτητες μετατροπές και συντηρήσεις στο υπάρχον κτηριακό συγκρότημα, που χρονολογείται από το 1907 και ύστερα από τις διαβουλεύσεις που είχε ο Επίσκοπος κ. Ιωάννης με τους αρμοδίους της Ρωμαιοκαθολικής Κοινότητας του Αγίου Αιγιδίου, καθώς δόθηκαν οι αναγκαίες διαβεβαιώσεις για την απελευθέρωση του υπό κατάληψη χώρου την τελευταία 12ετία, θα ευλογηθεί η έναρξη λειτουργίας του Κέντρου, κατά την επικείμενη επίσκεψη του Προεστώτος του Αλεξανδρινού Θρόνου κ.κ. Θεοδώρου Β΄, τον Φεβρουάριο του 2014, στην Εκκλησία της Μοζαμβίκης.
http://orthomoz.blogspot.gr

Πῶς νά ἀποφύγουμε τήν ὑπερβολή

Τίτο Κολλιάντερ

Είναι γνωστό, ότι εκείνος που με υπερβολικό ζήλο ασκείται στο πιάνο, νιώθει να του πιάνονται τα δάχτυλα. Το ίδιο παθαίνει κι εκείνος που γράφει πάρα πολύ. Καταπονημένος και εξαντλημένος από τη διαρκώς ίδια στάση του σώματος του οφείλει να διακόψει το έργο του ο γεμάτος ενθουσιασμό πρωτόβγαλτος μουσικός ή συγγραφέας. Είναι ανάγκη να ασκηθεί για πολύ καιρό στο έργο του, για να κατορθώνει να μένει ώρες πολλές στην ίδια κουραστική στάση που απαιτεί το έργο του.

Από τα παραδείγματα αυτά μπορείς να καταλάβεις τί πρέπει να κάνεις και για το θέμα που μιλούμε. Η νηστεία, η υπακοή, η αυτοπειθαρχία, η εγρήγορση, η προσευχή, όλα μαζί αποτελούν αναγκαία επί μέρους τμήματα της άσκησης. Για την ακρίβεια αποτελούν όλα μια άσκηση. Και μια οποιαδήποτε άσκηση πρέπει να γίνεται πραγματικά με ήρεμο και νηφάλιο υπολογισμό των δυνάμεων μας (πρβλ. Λουκ. ιδ' 28 έξ.) και χωρίς υπερβολές. «Σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις τας προσευχάς» προτρέπει ο άγιος απόστολος Πέτρος και δια μέσου του Αποστόλου ο ίδιος ό Κύριος (Α' Πετρ. δ' 7).

 

Η μέθη δεν προέρχεται πάντοτε από το οινόπνευμα και τα άλλα μεθυστικά ποτά. Το ίδιο επικίνδυνη είναι και η μέθη που προέρχεται από την πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Η μέθη αύτη οδηγεί τα θύματα της σε έναν «ου κατ' επίγνωσιν ζήλον», πού εκδηλώνεται με υπερβολές και ακρότητες στο έδαφος των ασκήσεων. Το φυτό που μεγαλώνει στη γη αυτή δεν είναι καλό. Οι καρποί που παράγει είναι συνήθως υπερένταση, ανυπομονησία, δικαιολογία. Εδώ ακριβώς ισχύει εκείνο, που συνιστά η Αγία Γραφή: «ουκ εκκλινείτε εις δεξιά ουδέ εις αριστερά» (Δευτ. ε' 32) και δεν πρέπει ποτέ να έχετε και την ελάχιστη εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες δυνάμεις σας.

Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα, παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος. Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή. Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.

Συνεπώς: πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός.Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου. Νιώθεις, ότι υποβλέπεις εύκολα τούς άλλους και τούς μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις; Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο. Όποιος απαρνείται τον εαυτό του, δεν έχει λόγους να μαλώνει εγωιστικά τους άλλους. Έχεις ίσως την εντύπωση, ότι σε ενοχλούν οι άλλοι ή οι εξωτερικές περιστάσεις; Δεν έχεις καταλάβει τότε σωστά τη δουλειά σου. Κάτι πού φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι ενοχλητικό, είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία για την εξάσκηση της υπομονής, της ανοχής και της υπακοής. Ο ταπεινός ποτέ δεν ενοχλείται. Μπορεί ίσος μόνο να ενοχλεί τους άλλους. Γι' αυτό παραμέριζε και εξαφάνιζε τον εαυτό σου. «Είσελθε εις το ταμείο σου και κλείσε «την θύραν σου» (Ματθ. στ' 6). Κι όταν ακόμα είσαι υποχρεωμένος νά ζεις μέσα σε μεγάλη και θορυβώδη συντροφιά. Και αν αυτό σού φαίνεται βαρύ, από καιρό σε καιρό βγες έξω, οπουδήποτε, αρκεί να είσαι μονάχος και φώναξε με όλη σου την ψυχή και ζήτησε τη βοήθεια τού Κυρίου. Ο Κύριος θα εισακούσει τη δέηση σου.

Να είσαι, στο φρόνημα σου, σα μια ρόδα, συμβουλεύει ό στάρετς Αμβρόσιος. Όσο λιγότερο ακουμπάει στη γη η ρόδα τόσο πιο γρήγορα γυρίζει και τρέχει προς τα εμπρός. Μη σκέφτεσαι, μη μιλάς και μην προσκολλάσαι στα γήινα πράγματα- περιορίσου μόνο στα πιο αναγκαία. Ο ίδιος πνευματικός υπενθυμίζει από την άλλη, ότι ρόδα πού βρίσκεται εντελώς στον αέρα δεν μπορεί να γυρίσει, ούτε να κινήσει το όχημα προς τα εμπρός.

Τίτο Κολλιάντερ, «Ο δρόμος των Ασκητών», σ.113-115, εκδ. Ακρίτας