Το πως, όμως, αντιμετωπίζεις τα στερεότυπα, φαίνεται μόνο όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τη διαφορετικότητα.
Όπως ακριβώς, δηλαδή, έγινε και Ιστορία που θα σας διηγηθούμε ευθύς αμέσως.
Ένας γιος δειπνούσε με τον πατέρα του σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο. Ο πατέρας, καθώς ήταν πολύ μεγάλος και αδύναμος, ενώ έτρωγε, έριχνε το φαγητό του στα ρούχα του. Όσοι ήταν εκεί τον παρακολουθούσαν με αηδία. Ο γιος, όμως, παρέμενε ήρεμος.
Αφού τελείωσαν με το φαγητό τους, ο γιος χωρίς να νιώσει καθόλου ντροπή, ήσυχα, πήγε τον πατέρα στην τουαλέτα. Εκεί, σκούπισε το φαγητό από πάνω του, καθάρισε τους λεκέδες, χτένισε τα μαλλιά του και σταθεροποίησε τα γυαλιά του. Όταν βγήκαν, ολόκληρο το εστιατόριο τους κοιτούσε. Κανείς δε μιλούσε.
Ο γιος πλήρωσε το λογαριασμό και προχώρησε να φύγει με τον πατέρα του.
Ξαφνικά, ένας ηλικιωμένος ανάμεσα στον κόσμο φώναξε στον γιο και τον ρώτησε, “Μήπως άφησες κάτι πίσω;”
Όπως ακριβώς, δηλαδή, έγινε και Ιστορία που θα σας διηγηθούμε ευθύς αμέσως.
Ένας γιος δειπνούσε με τον πατέρα του σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο. Ο πατέρας, καθώς ήταν πολύ μεγάλος και αδύναμος, ενώ έτρωγε, έριχνε το φαγητό του στα ρούχα του. Όσοι ήταν εκεί τον παρακολουθούσαν με αηδία. Ο γιος, όμως, παρέμενε ήρεμος.
Αφού τελείωσαν με το φαγητό τους, ο γιος χωρίς να νιώσει καθόλου ντροπή, ήσυχα, πήγε τον πατέρα στην τουαλέτα. Εκεί, σκούπισε το φαγητό από πάνω του, καθάρισε τους λεκέδες, χτένισε τα μαλλιά του και σταθεροποίησε τα γυαλιά του. Όταν βγήκαν, ολόκληρο το εστιατόριο τους κοιτούσε. Κανείς δε μιλούσε.
Ο γιος πλήρωσε το λογαριασμό και προχώρησε να φύγει με τον πατέρα του.
Ξαφνικά, ένας ηλικιωμένος ανάμεσα στον κόσμο φώναξε στον γιο και τον ρώτησε, “Μήπως άφησες κάτι πίσω;”