Ἐπιστολή δύο Ἑλληνίδων γιά τό ραμαζάνι στήν Ἀθήνα

Ἀναρτήθηκε στὶς hristospanagia4

 

 Την παρακάτω επιστολή απέστειλαν στα υπουργεία Παιδείας, Δημοσίας Τάξεως, Εσωτερικών, Πολιτισμού-Αθλητισμού καθώς και στο δήμο Αθηναίων δύο θαρραλέες Ελληνίδες, η Όλγα Γ. Γεριτσίδου και η Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου.

Θέμα : « Αίτημα νομικής και Ηθικής τοποθετήσεως επί ζητήματος καταπάτησης του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ελλήνων»

Πληροφορηθήκαμε από διάφορες πηγές ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης ότι με αφορμή την εορτή του ραμαζανίου πρόκειται να επιτραπεί από τις υπηρεσίες σας πολυπληθέστατη δημόσια εκδήλωση πολλών χιλιάδων ανθρώπων που ασπάζονται το Ισλάμ, σε μία εκτίμηση συγκεντρώσεως από πολλές δεκάδες έως και εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, σε καίρια ιστορικής και συμβολικής σημασίας σημεία της Αθήνας. Επίσης, καθίσταται ξεκάθαρο ότι οι υποκινητές-διοργανωτές του συγκεκριμένου εγχειρήματος δεν επιφυλάσσουν πρόσκληση μόνο για τους νόμιμους κατοίκους της Αθήνας που ασπάζονται το Ισλάμ αλλά αντιθέτως μία παν-συγκέντρωση κάθε τέτοιου ατόμου, είτε είναι Έλληνας είτε αλλοδαπός και άνευ οιουδήποτε ελέγχου περί της νομιμότητας ύπαρξης αυτού του ατόμου καν σε Ελληνικό έδαφος.

---

Εκτός του ότι η συγκεκριμένη μέθοδος εορτασμού της Ισλαμικής αυτής θρησκευτικής εορτής ενέχει ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΡΥΘΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ( βλέπε κρίση στην Συρία, επιθετική πολιτική και απειλές εκ Τουρκίας σε σχέση με την Ελληνική ΑΟΖ, κλπ ), επιτρέποντας ουσιαστικά με πάσα ευκολία και διευκόλυνση σε κάθε τρομοκρατικό ή προβοκατόρικο στοιχείο να απειλήσει μαζικά τις ζωές όχι μόνο των Ελλήνων Πολιτών αλλά και κάθε άλλου ανθρώπου

( συμπεριλαμβανομένων και των τουριστών ) που βρίσκεται αυτή την εποχή στην περιοχή της Αθήνας τουλάχιστον, η πρακτική της αντίκειται κάθετα με τις Επιταγές του Συντάγματος μας περί προασπίσεως της Ελληνικής Ταυτότητας σε κάθε περίπτωση.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος της Ελλάδος «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος της Ελλάδος, αν και βεβαίως κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων, «η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει την δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη». Επίσης, και πάλι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος πρώτη μέριμνα σας οφείλει να είναι «η ηθική, πνευματική … αγωγή των Ελλήνων, η ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η διάπλαση σε ελεύθερους και υπεύθυνους Πολίτες» (άρθρο 16, παρ. 2Σ).  Και βεβαίως το Σύνταγμα μας επιτάσσει να προβαίνετε επίσης υποχρεωτικά στην «προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος» το οποίο το Σύνταγμα αναγνωρίζει ως Δικαίωμα κάθε Πολίτη ( άρθρο 24 παρ. 1 ).

Εκτός από όλα τα ανωτέρω, το Σύνταγμα μας ευθαρσώς και ρητώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ  ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ( άρθρο 25 παρ. 3 ).

Από απλή πείρα του προηγούμενου έτους αλλά και από τις πλέον απλές αρχές της κοινωνικής ψυχολογίας προκύπτει ευκόλως το οφθαλμοφανές συμπέρασμα ότι η μαζική συγκέντρωση Ισλαμιστών, οι οποίοι μάλιστα δεν είναι καν κάτοικοι Αθηνών με νόμιμη άδεια παραμονής πόσο μάλλον Πολίτες του Κράτους ή Έλληνες, ουσιαστικώς και θεμελιωδώς αλλοιώνει τον πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρακτήρα της Αθήνας, αφού αντί για την εικόνα του αρχαιοΕλληνικού πνεύματος και του ΕλληνοΧριστιανικού χρώματος που απεικονίζεται συμβολικά και στην ίδια μας την Σημαία, η Αθήνα παρουσιάζεται ως μία μουσουλμανική παροικία της Μέκκας.

Ιδιαιτέρως τραυματική και προσβλητική είναι δε για τους Έλληνες, και ιδιαιτέρως τους Αθηναίους, αυτή η βίαια και ξαφνική αλλοίωση του περιβάλλοντος και μάλιστα με την υποστήριξη αρχών που πληρώνονται από αυτούς και που έχουν ορκιστεί να προάγουν το Ελληνικό Πνεύμα, την Ελληνική κουλτούρα και να εξασφαλίζουν την ύπαρξη της αίσθησης του Ελληνικού Πολιτισμού ανά πάσα ώρα και στιγμή χωρίς διακοπές ή εξαιρέσεις, αφού νωπή είναι ακόμα στο κοινό συνειδητό των Ελλήνων, όχι μόνο η τεσσάρων αιώνων σκλαβιά υπό Ισλαμιστών αλλά και τα δεινά που μέχρι και πολύ πρόσφατα ο Ελληνισμός έχει υποφέρει από πληθυσμούς που ταυτίζουν την Ισλαμική τους ταυτότητα με την εθνική Τουρκική τους ( π.χ. 1922, 1955 και 1958, 1974, 1996, κ.ά. ).

Πρόκειται δηλαδή για μία μαζική προσβολή της Ταυτότητας των Ελλήνων ταυτόχρονα με την άσκηση τεράστιας ψυχολογικής βίας, κάτι που όχι μόνο αντίκειται στο Σύνταγμα της Ελλάδος όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω αλλά και στο σύνολο των αρχών της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθ’ ότι κανείς δεν δικαιούται να βλάψει/καταπατήσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του συνανθρώπου του κατά την διάρκεια άσκησης των δικών του Δικαιωμάτων.

Και πρόκειται για καταπάτηση καταχρηστική και όχι αναγκαία διότι όπως η κοινή πρακτική αποδεικνύει, αλλά και οι εξ επί τούτου επιπλέον ενέργειες για να επιτευχθεί αυτή η μαζική συγκέντρωση ( δεν είναι δηλαδή φυσική ανάγκη αλλά τεχνητή διοργάνωση με σκοπούς που δεν εξυπηρετούν θρησκευτικά Δικαιώματα σε καμμία περίπτωση ), τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ έχουν μπορέσει να τηρήσουν τις λατρευτικές τους υποχρεώσεις στα μέρη όπου κατοικούν και στους χώρους λατρείας τους εδώ και δεκαετίες χωρίς καμμία επέμβαση ή περιορισμό ή παρενόχληση σε αυτό.  Δηλαδή, σε καμμία περίπτωση δεν περιορίζεται το ατομικό Ανθρώπινο Δικαίωμα του κάθε Ισλαμιστή να λατρεύσει σύμφωνα με τις επιταγές της θρησκείας του, η οποία όμως σύμφωνα με το Σύνταγμα ΔΕΝ είναι η επικρατούσα και άρα ΔΕΝ πρέπει να φαίνεται ως τέτοια.

Όμως ταυτόχρονα αυτή η πρακτική και ιδιαίτερα εφέτος καταπατάει πλήρως τα Δικαιώματα των Ελλήνων, και όχι μόνο των Ελλήνων που ασπάζονται τον Χριστιανισμό, ορθοδόξων, καθολικών, κλπ δογμάτων, αλλά του συνόλου των Ελλήνων που στο όνομα της Ελληνικής Παιδείας και Πνεύματος δεν δέχονται την επιβολή των πρακτικών που προωθούν αρχές σκοταδισμού σύμφωνα με την Ελληνική Παιδεία, όπως η θέση της γυναίκας ή η αντιμετώπιση του συνανθρώπου που δεν ασπάζεται τα ίδια ήθη.

Όπως είναι ευρέως γνωστό η 15η Αυγούστου αποτελεί σημαντικότατη εορτή της ΕλληνοΧριστιανικής κουλτούρας και η επιβολή την ημέρα εκείνη σε καίρια/στρατηγικά σημεία της Αθήνας ενός εντόνου Ισλαμικού στοιχείου με ισλαμιστές να συρρέουν στα σημεία συγκεντρώσεως των την ημέρα εκείνη, με ό,τι παρατράγουδα μας έχουν δείξει ότι δεν έχουν πρόβλημα να προκαλούν εν είδει πολιτισμικής τους δυσανεξίας και προσπάθεια επιβολής τους στο περιβάλλον που βρίσκονται, είτε το δικαιούνται είτε όχι, αφ’ ενός πρόκειται για καταπάτηση του Δικαιώματος των Ελλήνων Χριστιανών να λατρεύσουν άνευ παρενοχλήσεως στους χώρους που έχουν δημιουργηθεί από τους δικούς τους φόρους, θυσίες και Αγώνες και αφ’ ετέρου για τέτοια δυνατότητα δημιουργίας τριβών σε περίπτωση που θρησκευτικά σύμβολα προκαλέσουν αντιδράσεις που είτε θέλετε να προκαλέσετε επεισόδια είτε σας διακατέχει βαρύτατη κακουργηματικού επιπέδου αμέλεια.

Επιπλέον, τα κόστη και μόνο από την ΕΛ.ΑΣ. για την τήρηση της τάξης ( για να μη μιλήσουμε για τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό τους ) για μία εκδήλωση η οποία δεν έχει καμμία ανάγκη να συμβεί παρά μόνο για ανθελληνικούς σκοπούς και προώθηση σε αναρχία και βιαιότητα, θα επιβαρύνουν τους ήδη χειμαζόμενους σε επίπεδο ανθρωπιστικής κρίσης και γενοκτονίας  Έλληνες Πολίτες σε σημείο που ακόμα και αυτή η εορτή της Δημοκρατίας δεν έλαβε χώρα, βάλλοντας έτσι ακόμα περισσότερο εμμέσως πλην σαφώς και σε ακόμα ένα επίπεδο τους Έλληνες Πολίτες.

Κατόπιν όλων αυτών :

ΕΠΕΙΔΗ οι παράμετροι αυτής της μαζικής και καθ’ όλα επικίνδυνης για την δημόσια ασφάλεια και τα δημόσια ήθη συγκέντρωση ΔΕΝ ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ

ΕΠΕΙΔΗ η φύση της συγκέντρωσης αυτής αντίκειται στα άρθρα του Συντάγματος της Ελλάδος περί προάσπισης της Ελληνικής κουλτούρας, πολιτισμού, περιβάλλοντος, θρησκευτικής συνείδησης και Παιδείας γενικότερα

ΕΠΕΙΔΗ ενυπάρχουν στοιχεία απόπειρας προσηλυτισμού ή δημιουργίας φοβικού περιβάλλοντος για τους Έλληνες Πολίτες

ΕΠΕΙΔΗ  η συγκέντρωση αυτή αντίκειται στις βασικές τοποθετήσεις του Ελληνισμού όσον αφορά επιθετικές θρησκευτικές εκδηλώσεις

ΕΠΕΙΔΗ  κατά πλειοψηφία τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ στην περιοχή της Ελλάδας ταυτίζουν την θρησκεία τους με την εθνική ταυτότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας, ενός κράτους με εχθρικότατη πολιτική προς τους Έλληνες όπως διαπιστώνεται και επίσημα από την ύπαρξη casus belli κατά παράβαση των κανόνων του ΟΗΕ

ΕΠΕΙΔΗ υπάρχει υψηλότατος κίνδυνος για την Εθνική και Πολιτειακή ασφάλεια

ΕΠΕΙΔΗ καταπατούνται τα κυριαρχικά Δικαιώματα και νομή του Ελλαδικού χώρου και μάλιστα της πρωτευούσης από τους αλλοδαπούς αγνώστου προελεύσεως και καθεστώτος παραμονής οι οποίοι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να επιδοθούν σε αυτή την συγκέντρωση όπως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να υπάρχουν στον χώρο όπου οι Έλληνες Ιστορικά εκ φύσεως διαβιούν και έχουν πρώτη προτεραιότητα και Δικαίωμα να τον νέμονται όπως η πλειοψηφία/Δημοκρατία/αυτοδιάθεση ορίζει, και για αυτό εξ άλλου έχουν και την υποχρέωση της συντηρήσεως και προστασίας αυτού

ΕΠΕΙΔΗ έχετε ορκιστεί να προασπίζετε, να προωθείτε και να καλλιεργείτε τα Ελληνικά Ιδεώδη και πρακτικές και απαιτήσεις, εκ των οποίων το Ισλάμ σε καμμία περίπτωση δεν είναι μέρος γεγονός που αποδεικνύεται ευκόλως και Ιστορικά

ΕΠΕΙΔΗ  κάθε επί πλέον δαπάνη από το κράτος για αυτή την εκ του περισσού εκδήλωση που ενέχει τόσους κινδύνους και κόστη και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά κρούσματα φανατικής εγκληματικότητας που ήδη έχουν επιδείξει πολλά άτομα που δηλώνουν ισλαμιστές/εποικιστές/ παρανόμως υπάρχοντες στην Ελλάδα επιβαρύνει τους Έλληνες Πολίτες –φορολογούμενους που ήδη αντιμετωπίζουν καταστάσεις οικονομικής εξόντωσης και φυσικής γενοκτονίας

ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ ΟΠΩΣ :

1. άμεσα αποσύρετε κάθε άδεια για την τέλεση τέτοιας μαζικής Ισλαμιστικής εκδήλωσης

2. να τοποθετηθείτε επί όλων των ανωτέρω και να στηρίξετε με νομικό σκεπτικό πώς προασπίζετε τα συμφέροντα των Ελλήνων και ειδικότερα των Αθηναίων Πολιτών όπως νόμος και Σύνταγμα και Ανθρώπινα Δικαιώματα ορίζουν

3. να αποδείξετε εάν και πώς έχετε την επικύρωση των Ελλήνων Πολιτών για αυτή σας την συγκεκριμένη πρακτική δεδομένου ότι μετά τα τελευταία στοιχεία δημοσιευθέντα υπό της ΕΛΣΤΑΤ έχει καταστεί σαφές ότι κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι έγκυρο ή αντιπροσωπευτικό της Βούλησης και αυτοδιάθεσης των Ελλήνων Πολιτών

4. να εγγυηθείτε με την προσωπική σας περιουσία και μισθό και πολιτικά δικαιώματα κάθε πρόκληση ζημίας είτε από χρήση είτε από δολιοφθορά είτε από δημιουργία επεισοδίων είτε κάθε άλλη απορρέουσα περίπτωση καταστροφής έμβιου ή μη υλικού συμπεριλαμβανομένων καθώς και των επιπλέον δαπανών από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία για την τέλεση της εκδήλωσης αυτής

Δεδομένων όλων των ανωτέρω σας γνωρίζουμε ότι είστε βάσει νόμου ηθικοί αυτουργοί κάθε παραβάσεως ( από φθορές μέχρι διατάραξη της ειρήνης και αλλοίωσης της Πολιτείας μέχρι προσβολή της προσωπικότητας και της Εθνικής ταυτότητας κάθε Έλληνα Πολίτη που το επικαλεστεί ) όπως προκύπτει λόγω της μεγάλης συγκεντρώσεως που έχετε επιτρέψει αλλά και απλοί αυτουργοί κάθε επικοινωνιακής συνεπαγωγής/συνειρμών  που τυχόν γίνουν από τρίτους ενώπιον της διεθνούς κοινότητος σε σχέση με την Ελληνική Ταυτότητα και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του Ελλαδικού χώρου, καθώς και κάθε υπονόμευσης Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Ελλάδος που μπορεί να προκύψει ιδιαιτέρως έχοντας υπ’ όψη τις πρακτικές δικαιολογιών που Ιστορικά έχει χρησιμοποιήσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος.

Επιφυλασσόμενες παντός νομίμου Δικαιώματος μας,

Όλγα Γ. Γεριτσίδου

Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου

freepen

Δείτε και:

-Αποφασίστηκε η δωρεάν παραχώρηση του ΟΑΚΑ και ΣΕΦ για τον εορτασμό του Ραμαζανιού. (Λεφτά υπάρχουν)

-Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης θέλει να παραχωρήσει το Γενί Τζαμί στους μουσουλμάνους

http://aktines.blogspot.gr

Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῆς Παναγίας στό Ἅγιον Ὅρος.δ’ μέρος

Ἀναρτήθηκε hristospanagia4

 

 Δείτε εδώ:γ’ μέρος

Η Παναγία έφερε σιτάρι
Ήτανε δώδεκα του μηνός Αυγούστου, η ώρα έξι (6) το μεσημέρι, ώρα Βυζαντινή (ή οποία κατά την δύση του ηλίου θα πρέπει πάντοτε σε όλες τίς εποχές του έτους να δείχνει ο ωροδείκτης 12), ακούμε να κτυπάει η πόρτα. Έτρεξε ο Πάτερ Ιάκωβος για να ανοίξει. Είδε τον Πατέρα Αρσένιο Μαντζαρόλα να κτυπάει, του άνοιξε και στην ερώτηση που του έκανε: «Πώς τέτοια ώρα πάτερ Αρσένιε, τι σου συμβαίνει; η οσιότητά σου δεν ερχότανε τον καλό καιρό και τώρα μεσημεριάτικα τι συμβαίνει;». Εκείνος σχεδόν κλαμένος του απάντησε: «Σώπα, π. Ιάκωβε, και έλα έξω στην απλωταριά — στην βεράντα— στον εξώστη, να δεις τα θαύματα της Κυρίας Θεοτόκου καί την φροντίδα που έχει για μας τους Μοναχούς της η Παναγία μας.
Πράγματι βγήκαμε και οι δυο στην απλωταριά και είδαμε τα κατάρτια ενός πλοίου. Ιδού μου λέγει, π. Ιάκωβε, η Παναγιά μας έφερε σιτάρι!Εγώ είπα: «Πώς το έμαθες αυτό Π. Αρσένιε; πήγες στην παραλία, κατέβηκες κάτω και το είδες;». Ο Αρσένιος τότε μου είπε: «Πάτερ μου εγώ δεν πήγα στην παραλία, αλλά επειδή, όπως γνωρίζεις, δεν έχω καθόλου ψωμί και χρωστάω τόσα στους Πατέρες και ντρέπομαι να τους δω, αποφάσισα αύριο τα ξημερώματα να φύγω και με τα πόδια σιγά σιγά από τη στεριά να φτάσω στην πατρίδα μου την Σπάρτη.
Έτσι, με τη σκέψη αυτή, ξάπλωσα στο ντιβάνι μου να ξεκουραστώ νηστικός και πολύ στενοχωρεμένος. Μόλις αποκοιμήθηκα ή μισο-ξύπνιος ήμουνα, βλέπω την μάνα μου, η οποία ήρθε και μου είπε, τι έχεις παιδί μου και είσαι έτσι λυπημένος; «Μάνα, της είπα, τι άλλο θέλεις να έχω, δεν έχω καθόλου ψωμί, μάνα πεινώ. Κι αυτή μου είπε πάλι: «Και γι’ αυτό θέλεις να φύγεις από το Όρος; της είπα, ναι, γι’ αυτό.
Και που λογαριάζεις να πας παιδί μου; δυστυχισμένο παιδί, δεν είμαι εγώ η Κυβερνήτης του Όρους;
Τόσους αιώνες το προστάτευα, το συντηρώ και το διαφυλάττω, το Όρος ολόκληρο και τους εν αυτώ υπομένοντας πατέρες, δεν τους έχω και τους φροντίζω σαν τέκνα μου αγαπητά; Και πώς είναι δυνατόν να αθετήσω την υπόσχεσίν μου αυτήν; Ιδού σας έφερα κάτω ένα Καΐκι με σιτάρι, σήκω κατέβα και πάρε».
Εγώ σε αυτά είπα: «Μητέρα μου, πώς θα πάρω το σιτάρι αφού δεν έχω χρήματα;
Κι αυτή μου είπε: «Το γνωρίζω κι αυτό παιδί μου, αλλά εδώ κάτω είναι ο Γέρο – Συμεών ο δούλος μου με την συνοδεία του, κι αυτός δεν έχει σιτάρι και στενοχωριέται, πλην όμως σε μένα έχουν την ελπίδα τους. Πήγαινε σ’ αυτούς και θα σου δώσουν χρήματα και να τους πεις να κατέβουν κι αυτοί κι όλοι οι Πατέρες να πάρουν.
Αυτά μου είπε κι έφυγε Π. Ιάκωβε. Έλα λοιπόν κι εσύ πάμε μαζί κάτω να πάρουμε σιτάρι. Να το Καΐκι. Όπως βλέπεις δεν ήταν αυτή η μητέρα μου, αλλά ολοφάνερα ήταν η Παναγία η μεγάλη μας Μητέρα.
Ο Πατήρ Ιάκωβος έτρεξε στον Γέροντα μας και του είπε «δώσε Γέροντα στον Παντελεήμονα χρήματα και σακιά, κι εμείς με τον Π. Αρσένιο φεύγουμε για την παραλία να προλάβουμε να πάρουμε λίγο σιτάρι, μήπως μας φύγει το Καΐκι.
Όταν κατεβήκαμε στην θάλασσα, βρήκαμε τους Καπεταναίους στην Καλαμιά, εκεί που τώρα είναι ο αρσανά του Παπα – Βαρλαάμ. Οι ναυτικοί ήταν καθισμένοι και έλεγαν: «Πατέρες εμείς δεν έχουμε σιτάρι για πούλημα. Εμάς, από την Καβάλα μας αγγάρευαν οι Γερμανοί να πάμε είδη πολέμου στον Κολυνδρό και μας επέτρεψαν να πάρουμε σιτάρι 300 οκάδες για κάθε οικογένεια. Αυτό έχουμε, αλλά επειδή κι εσείς δεν έχετε καθόλου θα σας δώσουμε να πάρετε από 30 οκάδες κάθε άτομο, για οικονομηθήτε τώρα».
Ρώτησαν τον Π. Αρσένιο, πόσοι μοναχοί είστε εσείς; Ο Π. Αρσένιος είπε εγώ είμαι μόνος μου. Καλά είπαν θα πάρεις 30 οκάδες. Ο π. Αρσένιος είπε, σας ευχαριστώ. Εσείς Π. Ιάκωβε πόσοι είστε;
Αυτός απάντησε, εμείς είμαστε πέντε (5) γιατί είχαμε και τον Γερο – Βαρθολομαίο. Εσείς τότε θα πάρετε, είπαν οι Καπεταναίοι, εκατόν πενήντα (150) οκάδες. Και είπαμε δόξα να έχει ο Θεός, σας ευχαριστούμε.
Φύγανε τότε όλοι κι εγώ έμεινα εκεί. Οι άλλοι με την βάρκα πήγανε στο Καΐκι ζύγισαν το σιτάρι και το φέρανε έξω στην παραλία.
Οι Γερμανοί αξιωματικοί, δεν τους «είπαν τίποτε. Όταν ήρθαν έξω, τότε οι άνθρωποι που είχαν το Καΐκι είπαν: «Πατέρες, οι Γερμανοί φοβούνται και δεν θέλουνε να φύγουμε τώρα που είναι ακόμη ημέρα, αλλά θέλουν να φύγουμε τα μεσάνυχτα, γι’ αυτό μήπως μπορούσαμε, με την ευκαιρία αυτή, εμείς να προσκυνήσουμε τα άγια Λείψανα που έχετε εδώ στην Σκήτη σας; Ο Π. Ιάκωβος τους είπε: «ευχαρίστως μπορείτε, βεβαίως, να έρθετε επάνω». Ο Δίκαιος μας, που τότε ήταν ο Γέρο – Ανατόλιος, ο οποίος έμενε στην Καλύβη του αγίου Σπυρίδωνος, είναι δικός μας και θα σας αφήσει να προσκυνήσετε, ελατέ πάμε. Τους πήρε κι ανεβήκαμε όλοι μαζί.
Όταν φτάσαμε στο προσκυνητάρι λέει ο Καπετάνιος:
«Πατέρες μήπως μπορούσατε να μας δώσετε λίγο καφέ, μια-δυο οκάδες και να σας δώσουμε σιτάρι; Εμείς τους είπαμε πολύ καλά να σας δώσουμε, για τόσο λίγο πράγμα δεν γίνεται λόγος. Ο Καπετάνιος τότε είπε, καλά, αλλά με τι τιμή θα μας τον δώσετε; Εμείς, τους είπαμε, τώρα τελευταία αδελφοί, τον καφέ τον αγοράσαμε προς 50 δραχμές την οκά και το σιτάρι έχει δέκα δραχμές, εσείς θα μας δώσετε πέντε οκάδες σιτάρι για κάθε οκά καφέ. Ο Καπετάνιος τότε είπε: «όχι Πατέρες αυτό δεν είναι δίκαιο, αλλά θα σας δώσουμε για κάθε οκά του καφέ είκοσι οκάδες σιτάρι, έτσι πάει, αυτή είναι ή τιμή του τώρα.
Ο Π. Ιάκωβος τους είπε, όχι αδελφοί, αυτό είναι αισχροκέρδεια και δεν το θέλει ο Δεσπότης Χριστός, δεν είναι σωστό πράγμα και εκείνοι είχανε τις αντιρρήσεις τους, για να μας δώσουν όσο αυτοί θα κρίνουν σωστό, αυτό και έγινε για να ικανοποιηθούν όλοι.
Τότε εγώ είπα, Πάτερ Ιάκωβε, τι καθόμαστε, πάμε σύντομα επάνω, γιατί αργήσαμε κι ο Γέροντας μας θα ανησυχεί και θα νομίζει πως πάθαμε τίποτε.
Ο ναύκληρος τότε είπε: «Έχετε κι άλλον Γέροντα; του είπαμε ναι, έχουμε και είναι άγιος άνθρωπος, τότε αυτός είπε: «Πατέρες όλο το σιτάρι που έχουμε στο Καΐκι μας θα μείνει εδώ για όλους τους αδελφούς σας».
Πήγαμε στο Κυριακό της Σκήτης, προσκύνησαν οι ναυτικοί τα άγια Λείψανα κι εμείς κάναμε θερμή δοξολογία και ευχαριστία με παράκληση και με ολονύχτια αγρύπνια, ευχαριστήσαμε την προστάτιδα του Αγίου Όρους, Κυρία και Δέσποινα Θεοτόκο και την παρακαλέσαμε με πίστη και θερμά δάκρυα να καταπαύσουν οι πόλεμοι και να ειρηνεύσει ο κόσμος και έτσι οί ναυτικοί με τους Γερμανούς έφυγαν κατασυγκινημένοι και πολύ ευχαριστημένοι, όπως μας βεβαίωσαν.

Γεροντικόν του Αγίου Όρους
http://www.agioritikovima.gr

http://orthmad.gr/node/1628

15 Αυγούστου - Αφιέρωμα στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ' όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό. Μας το αποκαλύπτουν επίσης το απολυτίκιο και το κοντάκιο της μεγάλης αυτής γιορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι που ψάλλονται σ' αυτή τη γιορτή.

Θέλω όλοι σας να καταλάβετε, γιατί ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου και Παρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμησή της. Ο μέγας απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος στο 20ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως μιλάει για τον πρώτο και το δεύτερο θάνατο. Ο πρώτος μόνο θάνατος, ο οποίος είναι αναπόφευκτος για όλους τους ανθρώπους, περιμένει και τους αγίους και τους δικαίους. Αλλά ο δεύτερος, ο φοβερός και αιώνιος θάνατος, περιμένει τους μεγάλους και αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι αρνήθηκαν την αγάπη και την δικαιοσύνη του Θεού και είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται αιωνίως σε κοινωνία με το διάβολο και τους αγγέλους του.

Στο Ευαγγέλιο του ίδιου μεγάλου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου διαβάζουμε τα λόγια του Χριστού, τα οποία είναι πολύ στενά συνδεδεμένα με όσα γράφει η Αποκάλυψη: «αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ίωάν. 5, 24).

Το ακούτε, το καταλαβαίνετε; Νομίζω ότι ακόμα και θα πρέπει να σας κινήσει την περιέργεια το γεγονός ότι όλοι όσοι υπακούουν στο λόγο του Χριστού και πιστεύουν στον Ουράνιο Πατέρα του, ο οποίος τον έστειλε, αμέσως μετά το θάνατο τους θα περάσουν στην αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει λόγος να δικαστούν αυτοί που έχουν ζωντανή πίστη στο Θεό και υπακούουν στις εντολές του.

Και στους μεγάλους δώδεκα αποστόλους είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός: «αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ» (Ματθ. 19, 28). Δικαστές και κατήγοροι θα είναι κατά την Φοβερά Κρίση του Θεού οι Απόστολοι του Χριστού και, βεβαίως, είναι τελείως αδύνατο να φανταστούμε να δικάζονται η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία, ο Βαπτιστής του Κυρίου Ιωάννης, οι μεγάλοι προφήτες του Θεού, ο Ηλίας και ο Ενώχ τους οποίους ζωντανούς τους πήρε ο Θεός στον Ουρανό, όλο το αμέτρητο πλήθος των μαρτύρων του Χριστού, οι δοξασμένοι από τον Θεό άγιοι αρχιερείς και θαυματουργοί με επί κεφαλής τον άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας.
Είναι αδύνατον ακόμα και να περάσει από το μυαλό μας η σκέψη πως θα δικαστούν αυτοί, οι όποιοι άκουσαν από το στόμα του Χριστού: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Λκ. 17, 21). Σ' αυτούς τους μεγάλους αγωνιστές του Χριστού, σαν σε πολύτιμους ναούς κατοικούσε το Άγιο Πνεύμα. Ακόμα και ζώντας στη γη, αυτοί βρισκόταν στην άμεση κοινωνία με τον Θεό, επειδή έτσι είπε ο Κύ¬ριος μας Ιησούς Χριστός: «Εάν τις αγαπήση με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυ¬τόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ' αυτώ ποιήσομεν» (Ίωάν. 14, 23).

Ή Υπεραγία Παρθένος Μαρία υπήρξε άχραντος ναός του Σωτήρος και σ' αυτήν κατοίκησε το Άγιο Πνεύμα και από την αγιότατη μήτρα της έλαβε το ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού, ο Οποίος κατέβηκε από τους Ουρανούς. Γι' αυτό ο σωματικός της θάνατος δεν ήταν θάνατος αλλά Κοίμηση, δηλαδή ένα άμεσο πέρασμα από τη Βασιλεία του Θεού εντός της στη Βασιλεία των Ουρανών και την αιώνια ζωή.

Μού ήρθε τώρα στο μυαλό και κάτι καινούριο. Σ' ένα από τα προηγούμενα κηρύγματα μου σάς έλεγα, ότι έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε, ότι και το σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου με τη δύναμη του Θεού έγινε άφθαρτο και ανελήφθη στους ουρανούς. Αυτό μάς λέει και το κοντάκιο της μεγάλης γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: «Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν ως γαρ ζωής Μητέρα, προς την ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

Προσέξτε: «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν». Σκεπτόμενοι αυτό, ας θυμηθούμε και τι γράφει η Αγία Γραφή για το θάνατο του μεγαλυτέρου προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, του Μωυσή στο 34ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δευτερονομίου, ότι πέθανε σύμφωνα με το λόγο του Θεού στο όρος Νεβώ και τάφηκε στη γη Μωάβ. Ο τάφος του μεγάλου αυτού προφήτη έπρεπε να είναι για πάντα τόπος προσκυνήματος για όλο το λαό του Ισραήλ. Όμως στη Βίβλο διαβάζουμε, ότι: «ουκ οίδεν ουδείς την ταφήν αυτού έως της ημέρας ταύτης» (Δευτ. 34, 6). Όμως κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος Θαβώρ εμφανίστηκε ο Μωυσής στον Κύριο και Δεσπότη του τον Ιησού μαζί με τον προφήτη Ηλία, ο οποίος αρπάχτηκε ζωντανός στους ουρανούς.

Νομίζω ότι δεν θα είναι αμαρτία αν θα πούμε, ότι το σώμα του μεγάλου Μωυσή, όπως και το σώμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, με τη δύναμη του Θεού, έμεινε άφθαρτο. Γι' αυτό και ο τάφος του είναι άγνωστος.

Να σκεφτόμαστε, αδελφοί και αδελφές μου, την μακάρια Κοίμηση της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας και να θυμόμαστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ίωάν. 5, 24). Να μάς αξιώσει ο Θεός να γευθούμε και εμείς οι αμαρτωλοί τη μεγάλη αυτή χαρά, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, φ η δόξα και το κράτος συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω Παναγίω Αυτού Πνεύματι εις τους αιώνας. Αμήν.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΤΟΜΟΣ Γ'
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Ἀσύλληπτο!Ἡ Παναγία μέσα στήν ἐφορία…

Ἀναρτήθηκε hristospanagia4

 

ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ ! Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ…

  Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου, Μάνδρας Αττικής. Από εδώ ξεκίνησε το παρακάτω φοβερό θαύμα…

 “….Μια κυρία στα Μέγαρα, μετά το θάνατο του ανδρός της, ειδοποιήθηκε από τήν Εφορία Μεγάρων να πάει προς τακτοποίηση του μεγάλου χρέους που άφησε ο άνδρας της από επιχειρήσεις που είχε. 

Πήγε στην Εφορία να μάθει το ποσό και πώς να το τακτοποιήσει. Ο Έφορος της είπε ότι δεν μπορούσε εκείνη την ημέρα, γιατί είχε κόσμο και ότι πρέπει με προσοχή να δει τον φάκελο, οπότε να του τηλεφωνήσει σε δυο-τρεις  ημέρες. 

Πριν έλθει  η δύσκολη αυτή ώρα, πήγε με την αδελφή της στη Μονή Γοργοεπηκόου και εκ βαθέων προσευχήθηκαν στην Παναγία «να τακτοποιήσει το θέμα, όπως αυτή ήξερε και μπορούσε, διότι χρήματα δεν υπήρχαν».

Πράγματι, σε τρεις μέρες που πήρε τον Έφορο να της πει το ποσό, άκουσε κάτι που δεν πίστευε στ’ αυτιά της. 

«Κυρία μου, το χρέος σας τακτοποιήθηκε, ήρθε χθες μια κυρία και ξόφλησε όλο το χρέος, καί ο φάκελος έκλεισε». 

Η κυρία τον ρωτούσε πώς και τι, διότι δεν είχε πάει αυτή να πληρώσει. 

«Δεν ξέρω, της είπε, ποια ήταν η κυρία. Το θέμα είναι ότι ο φάκελος έκλεισε, διότι πληρώθηκε το χρέος».

Ας σημειωθεί ότι το θέμα δεν το γνώριζε άλλος εκτός από την μητέρα της και την αδελφή της. 

«Το ήξερε όμως η Παναγία και έτρεξε….». 

Η αδελφή της άκουσε τη χήρα να λέει μεταξύ άλλων: 

«Και μόνο, Παναγία μου, που το σκέπτομαι αυτό το πρωτάκουστο θαύμα, πως ήλθες η ίδια μέσα στην Εφορία και κράτησες στα χέρια σου χρήματα της δικής μας απρόσεκτης συναλλαγής, που περπάτησες στο θορυβώδη χώρο της Εφορίας, φλέγεται η καρδιά μου να το διαλαλήσω σε όλον τον κόσμο…. 

Ποιος ήταν ο ταμίας που πήρε από τα αγιασμένα χέρια σου τα χρήματα χωρίς να συγκλονιστεί ανεξήγητα; 

Καμπάνες δεν χτύπησαν στο πέρασμά σου, Παναγία μου, αλλά κτυπούν στην καρδιά μου και θα κτυπούν όσο θα υπάρχω με δάκρυα ευγνωμοσύνης, που με αξίωσες να ζήσω τέτοιο θαύμα εγώ η ασήμαντη δούλη του Θεού».

Συνέβη μετά το 1995, καί ευρίσκεται καταχωρημένο στη σ.82 του βιβλίου της Μονής ” Η Παναγία, Κυρία Γοργοεπήκοος”. Τα στοιχεία της γυναίκας τα έχει η ιερά Μονή. Μάνδρα Αττικής

http://www.kivotoshelp.gr/Pages/kosmosNea.htm#ASYLHPTO

Η Παναγία της πονεμένης Ρωμιοσύνης

Η Παναγία της πονεμένης Ρωμιοσύνης

Αύγουστος, ο μήνας της Παναγίας! Στή γιορτή της Μάνας του Θεού ταξιδεύουμε πέρα μακριά, στη χερσόνησο τ' Αγιονόρους κι από κει στις Σποράδες, τα Κυκλαδονήσια, τα Δωδεκάνησα, όπου τιμάται καί γιορτάζεται η μνήμη της. Φτάνουμε κι εκεί πού μας αφήνει γεύση πικρή η θύμηση των «αλύτρωτων Πατρίδων», στις Παναγιές των ανατολικών παραλίων του Αιγαίου, της Πόλης, του Πόντου, της Καππαδοκίας...

Τις Παναγιές πού απέμειναν λείψανα πια, άλλες πού ερημώθηκαν κι άλλες πού μένουν αλειτούργητες ή μετράνε στα δάχτυλα τους πιστούς. Την Παναγία την Μπαλουκλιώτισσα καί την Παναγία τη Θεραπιώτισσα. Την Παναγία του Σουμελά καί την Παναγία τη Μοσχονησιώτισσα, τ' Αϊβαλιού καί της Μαδύτου. Τότε που σφύζαν τέτοιες μέρες από ζωή, πού γνώριζαν μέρες δόξας. Γιόμιζε ο τόπος ήλιο ζεστό κι η γης αβγάτιζε κι ήτανε πολλές οι προσφορές της.

Στή μεγαλόπρεπη εκκλησιά της Παναγιάς στ' Άϊβαλί αχολογούσε από νωρίς το πελώριο σήμαντρο κι αντιβούιζε, με τη γαλήνη, ο αγέρας κι ο κόσμος έκανε με κατάνυξη το σημείο του σταυρού. Από τα χαράματα οι προσκυνητές παίρνανε θέση στα λογής πλεούμενα, να περάσουνε από την πολιτεία στο νησί, να τάξουνε καί να προσκυνήσουνε. Ολημερίς αντιλαλούσανε τα βιολιά καί τα τραγούδια ως τα βαθιά χαράματα. Που πήγε τούτη η ζωή, τί γίνανε τούτες οι γιορτάδες, πώς χάθηκε το Αϊβαλί! Έμεινε μόνο η μνήμη, οδυνηρή καί πυρακτωμένη, να κατεβάζει δάκρυα στα μάτια, να βαραίνει την καρδιά, να κάνει το ολοζώντανο χτες ιστορία χάρτινη. Στή μέση μιας κάθετης σχεδόν πλαγιάς, πού κατεβαίνει ως τη θάλασσα απέναντι από την τοποθεσία πού λέγεται Μεσάδι, στην Ίμβρο βρίσκεται η θαυματουργή "Παναγία η Μπαλωμένη". Ο δρόμος είναι γεμάτος κακοτοπιές. Περνάει ανάμεσα σε γκρεμούς καί χαράδρες. Κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο, ανήμερα της γιορτής Της, κόσμος πολύς ανέβαινε στη χάρη Της. Πολλά τα τάματα. Οι πιο πολλοί ξυπόλητοι περπατώντας πάνω στις σκληρές πέτρες, πού έκαιγαν από τον αυγουστιάτικο ήλιο, πήγαιναν με τα πόδια αλλά όχι με "άδεια χέρια". Άλλος σήκωνε στην αγκαλιά ένα παιδί, πού του "έδωσε η Χάρη Της", ή το έσωσε από βαριά αρρώστια. Άλλος κουβαλούσε ένα λαγήνι λάδι, άλλος ένα αρνί ζωντανό, άλλος έναν τρουβά κερί κι ό,τι είχαν τάμα.

Στό εξωκλήσι της Παναγίας στο Κάντσι της Καππαδοκίας, ψηλά στο βράχο, μέσα στη σπηλιά η Παναγία έβλεπε απ’ το θρονί της τα μικρά Ελληνόπουλα του Κρυφού Σχολειού καί τα ευλογούσε, πού τέτοιες μέρες ανέβαιναν στη χάρη Της όλα τ' απογεύματα του Δεκαπενταύγουστου, να ψάλλουν με τον παπα-Αρσένιο τον Καππαδόκη τις Παρακλήσεις Της.

Στά νιάμερα, γιόρταζε το περίφημο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κοντά στην πεδιάδα της Μαδύτου. Μαζεύονταν τότε Ρωμιοί απ’ όλα τα μέρη του Ελλήσποντου, τα Δαρδανέλια , τα γύρω χωριά κι απ’ την Πόλη. Μια πολυάνθρωπη κατασκήνωση, μια νέα πόλη με όλο το νοικοκυριό της καί τις πραμάτειες της έστηνε τις πευκόπλεχτες καλύβες της ένα γύρω απ’ την εκκλησιά. Το θαυματουργό εικόνισμα της Παναγιάς της Μαδυτινής μεταφέρθηκε με την καταστροφή του 1922 καί βρίσκεται σήμερα στη Μύρινα της Λήμνου.

Το ίδιο κι η Παναγία Σουμελά, το σέμνωμα του Πόντου, στέκει ακόμα αγνοώντας κάθε αντιξοότητα, σε πείσμα του χρόνου καί των ανθρώπων. Ανηφορίζουμε το στενό μονοπάτι καί στέκουμε με θαυμασμό στη θέα του μεγαλόπρεπου χτίσματος, πού ξαφνικά αποκαλύπτεται μπροστά μας, μετά από τόση ερημιά. Θαυμάζουμε για την παραμυθένια ομορφιά του καί για τα χέρια του Ρωμιού, πού κατάφεραν να χτίσουν ένα τέτοιο οικοδόμημα τόσο ψηλά.

Ανοίξαμε τη μεγάλη ξύλινη πόρτα της εισόδου. Το θέαμα πού αντικρίσαμε ήταν απελπιστικό. Τέλεια καταστροφή, ρημαδιό. Σου έρχεται να κλάψεις. Κελιά καταστραμμένα, τα πάντα γυμνά. Μόνο οι νωπογραφίες σωσμένες στους τοίχους. Ερημωμένο κι ανέλπιδο το Μοναστήρι του Σουμελά είναι πάντως στη θέση του. Υψώνεται δεητικά στον ουρανό κι εκφράζει στην Κυρία Θεοτόκο την προσδοκία του Ελληνισμού στην αιώνια σκέπη Της.

Της Δρόπολης καί του Ζερβατιού στη Βόρειο Ήπειρο, σ' αυτές στην κατεχόμενη Κύπρο, πού τις γιόρταζαν το φεγγαρόφωτο Δεκαπενταύγουστο με ορθόδοξη καί ρωμαίικη έξαρση.

Αλειτούργητο κι ερειπωμένο καί το μοναστήρι της Παναγιάς της Καθαριώτισσας στο κατεχόμενο χωριό της Λάρνακας της Λαπήθου με τη θαυματουργή εικόνα, πού έφερε στη μαρτυρική μεγαλόνησο Κύπρο η Αγία Ελένη. Εκεί καί το άγιασμα, πού ανάβλυζε μέσα απ’ τη γη κι έκανε πλήθος θαύματα σ' όσους πρόστρεχαν στη Χάρη της να δεηθούν, να γιατρευτούν, να γαληνέψουν.

Πονά η μνήμη κι η καρδιά, μα όχι ανέλπιδα καί δίχως προσμονή. Γιατί το ζει, ελεύθερος η υπόδουλος, διωγμένος ή όχι ο Ελληνισμός γνωρίζει πάντα να τιμά Εκείνη, πού στάθηκε γι' αυτόν σε καιρούς χαράς καί λύπης μεσίτρια, προστασία, απαντοχή, μητέρα στοργική, μάνα της πονεμένης Ρωμιοσύνης. Καί πάντα μυστικά, με προσμονή, μ' ένα κερί στο χέρι την ίδια ευχή στη Χάρη Της θα σιγοψιθυρίζει: «Σώπασε κυρά-Δέσποινα καί μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους , με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι»!

Φ.

(Από το περιοδικό «Προς τη Νίκη» - Αύγουστος 2010)

πηγή