Φανέρωση των αξίων στον νεοφανή άγιο Ισίδωρο της Κρήτης

                                                

Μαρτυρία Χαράλαμπου Κ. Μανασάκη, από Γέργερη της Κρήτης.

Ηλεκτρονικό ταχυδρομικό: harrismanasakis@gmai​l.com

Φανέρωση των αξίων στον νεοφανή άγιο Ισίδωρο της Κρήτης

Ξημερώματα της 25ης Οκτωβρίου του έτους 2016 είδα καθ’ ύπνο, ότι βρισκόμουν στον ιερό ναό του νεοφανούς ιερομάρτυρος Ισιδώρου στο χωριό Βαλή του Ηρακλείου της νήσου Κρήτης. Εκεί ήταν πολλοί ιερείς φορώντας λευκές ιερατικές στολές. Στο νότια πλευρά του προαύλιου χώρου του ναού, σε ένα πεζούλι καθόταν χρυσοφορεμένος με την γνωστή του ιερατική στολή ο π. Νικόλαος Πέττας με την πρεσβυτέρα του Ανθή (όπως είναι στη φωτογραφία, που ατενίζει τα ουράνια). Τον πλησίασα δειλά και έκατσα δίπλα του. Τότε ένιωσα χαρά και τον ρώτησα αν μπορώ να τον ρωτήσω για κάποια πνευματικά ζητήματα και ήταν θετικός.

Ὁ τάφος τῶν ἀξίων Πέττα ἐκπέμπει φῶς καί εὐωδία!

Μαρτυρία Χαράλαμπου Κοράκη, ΑΤΕΙ Πάτρας, ἠλεκτρονικό ταχυδρομικό: korakis@teiwest.gr

Στήν συνέχεια τῶν θαυμάτων, πού ἔχω δημοσιεύσει γιά τούς ἀοιδίμους ἀξίους Πέττα (βλ. ἐδῶ τίς παλαιότερες μαρτυρίες μου γιά τήν θαυματουργία τους μέ τίτλο: ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΚΑΙ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ), συμπληρώνονται πρός δόξα τοῦ Θεοῦ καί τά κατωτέρω.

Ὡστόσο προτοῦ καταθέσω τά νεότερα θαύματα, νιώθω τήν ἐσωτερική ἀνάγκη νά πῶ, ὅτι μαζί μέ πολλούς ἄλλους ἀπό διάφορα μήκη τῆς γῆς δέν ἔχουμε πρόθεση νά ὑμνήσουμε ἤ νά ἐγκωμιάσουμε μέ λόγους ρητορικούς καί στομφώδεις τό ἀείμνηστο ζευγάρι Πέττα, πράγμα ἄλλωστε, πού δέν ταιριάζει μέ τό ταπεινό καί ἀθόρυβο βίο τους. Ἁπλῶς αἰσθανόμαστε ὅτι ρασοφόροι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ζοῦν στή σιωπή καί στή ἀφάνεια τοῦ κόσμου τούτου, μέ τήν κοίμησή τους ἀξίζει τόν κόπο νά γίνεται ἀναφορά γιά αὐτούς καί νά φωτίζονται κάποιες, ἔστω ἄγνωστες, πτυχές τῆς ζωῆς τους, ὄχι ἐπειδή αὐτοῖ ἔχουν ἀνάγκη, ἀλλά γιά δική μας ὠφέλεια καί παραδειγματισμό. Μπορεῖ οἱ ἀοίδιμοι Πέττα νά ἔφυγαν ἀπό αὐτή τή ζωή τόσο νωρίς ἀπό τίς ἀπηνές διώξεις, πού ὑπέστησαν ἀπό κύκλους ἐκκλησιαστικούς, ὡστόσο ἄφησαν πίσω τούς ἐμᾶς, στήν σίγουρη καί ματωμένη ὁδό πρός τόν οὐρανό.

Ὁ ἡγιασμένος ἱερέας Νικόλαος Πέττας ἐκ Πατρῶν

Πρόκειται γιά ἕναν σύγχρονό μας ταπεινό καί ἄξιο ἱερέα, πνευματικό, οἰκογενειάρχη καί καθηγητή τεχνικῆς ἐκπαίδευσης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀφήσει τόν ἑαυτό του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά τόν χρησιμοποιεῖ ὡς μέσον γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Καί Ἐκεῖνος τόν εἶχε καταστήσει δοχεῖο τῆς Χάρης του, χορηγώντας του χαρίσματα-δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι, ὡς γνωστόν, «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν». Ἡ οἰκογένειά μου συνδεόταν τόσο μέ τόν ἴδιο, ὅσο καί τήν πρεσβυτέρα τοῦ Ἀνθή.

Βιογραφικά

Ὁ π. Νικόλαος Ἀ. Πέττας γεννήθηκε 27 Μαΐου τοῦ 1941 στήν Πάτρα.

Ἦταν ἑπτανησιακῆς καταγωγῆς, γόνος ἐπιφανῶν οἰκογενειῶν.
Οἱ γονεῖς του ἦρθαν στήν Πάτρα μετά τούς μεγάλους σεισμούς στά Ἑπτάνησα τό 1928.

Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀνδρέας -τοῦ Νικολάου- Πέτρακας ἤ Πέττας ἀπό τήν πόλη τῆς Ζακύνθου καί ἦταν γνωστός βιομήχανος σαπωνοποιΐας στήν Πάτρα.

Μητέρα του ἦταν ἡ Σοφία, θυγατέρα Παναγῆ Τζάκη ἀπό τά Φραγκάτα τῆς Κεφαλλονιᾶς.

Ἦταν τό τελευταῖο ἀπό τά πέντε παιδιά τῆς οἰκογένειας. Ἡ εὐλαβής μητέρα του ἔφυγε σέ νεαρή ἡλικία. Ἀπό μικρό τόν νουθετοῦσε ἐν Κυρίῳ, ἐνῶ τοῦ ἔλεγε προφητικά: «Νικολάκη μου, θέλω νά γευθῶ μία μπουκιά ἀπό τό ἁγιασμένο ρασάκι σου!», γιατί τῆς εἶχε κάνει ἐντύπωση τό γεγονός, ὅτι σάν βρέφος δέν θήλαζε τό γάλα Τετάρτη καί Παρασκευή.

Μαθήματα Πατριδογνωσίας: «Τ΄ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται του Διάκου καμαρώνει...»

                      

   «Άνοιξε μάνα μας γλυκειά, την άφθαρτη καρδιά σου

    κι αγκάλιασέ τα τα φτωχά, τα μαύρα τα παιδιά σου»

    

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Τούτη την εποχή, που μας «εκύκλωσαν αι του βίου ζάλαι» και μας περικύκλωσαν οι σάπιοι και οι υπέρμαχοι του αφελληνισμού, καταφύγιο και παρηγορία είναι η εθνική μας ιστορία. Ξεφεύγεις από τις αναθυμιάσεις, τα πνιγηρά «κατορθώματα» των ποικιλώνυμων γραικύλων.

Έχω το συνήθειο, όταν εντοπίζω κάτι ωραίο και διδακτικό, να το δίνω στους μαθητές μου. «Κλέβω» τα κείμενα των σπουδαίων Ελλήνων-«επαινετήν κλεψίαν» θα έλεγε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης- και τα παραδίδω στα «διψασμένα και πεινασμένα» για την αλήθεια, παιδιά μας. Παρένθεση:

Αν είχαμε υπουργείο εθνικής, ελληνικής και όχι νεοταξικής παιδείας, θα φροντίζαμε «να πλουμίσουμε» την δημοτική εκπαίδευση με δύο Ανθολόγια.

Το πρώτο θα το τιτλοφορούσαμε «Ετυμολογικό Ανθολόγιο». Θα περιείχε λέξεις συχνόχρηστες της νεοελληνικής και την γενέθλιο ιστορία τους. Γιατί να μην γνωρίζουν οι μαθητές μας την ετυμολογική συγγένεια του νερού και του νεαρού; ότι συνδέονται ο ήλιος (άλιος) με το γιαλό και τη θάλασσα, το αλάτι, τη σαλάτα και το σαλάμι; Γιατί να μην μαθαίνουν ότι νόστος και νόστιμος σμιλεύτηκαν για πρώτη φορά στις «αμμουδιές του Ομήρου»; Γιατί ονομάστηκαν σκίουρος ή ρινόκερως αυτά τα ζώα ή καλύτερα κτήνη, αφού έχουμε κτηνίατρο; Με πόση ευλάβεια, μ’ ανοιχτό κυριολεκτικά στόμα, παρακολουθούν τα παιδιά την γοητευτικότατη αυτή περιήγηση στον προγονικό λόγο!!

Επιστολή διαμαρτυρίας γονέων προς τουν Υπουργό Παιδείας σχετικά με την Θεματική Εβδομάδα στα Γυμνάσια (συλλογή υπογραφών)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ "ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ"

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

ως γονείς και γνωρίζοντας τη μόρφωση και την ευαισθησία σας θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε την ανησυχία μας για το παρακάτω θέμα. Πληροφορηθήκαμε ότι αποστείλατε την υπ' αριθμ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2/23.12.2016 Εγκύκλιο με θέμα: "Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Εμφύλων Ταυτοτήτων" κατά το σχολικό έτος 2016-2017". Στην ενότητα "Έμφυλες Ταυτότητες" οι επιμέρους θεματικές αναφέρονται: "1. Σωματικές αλλαγές στην Εφηβεία, 2. Βιολογικό και Κοινωνικό φύλο, 3. Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα και 4. Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών". Στις θεματικές που αφορούν γονείς και εκπαιδευτικούς, αναφέρονται εκτός των άλλων και οι θεματικές: "σεξουαλικός προσανατολισμός και ανθρώπινα δικαιώματα", "η ομοφοβία και η τρανσφοβία στην κοινωνία και το σχολείο" [1].

Λάδι όχι, ελιές ναι· γιατί;

Λάδι όχι, ελιές ναι· γιατί;

Απαντά ο αείμνηστος καθηγητής της Λειτουργικής Ιω. Φουντούλης

«Γιατί σε καιρό νηστείας νηστεύουμε το λάδι και τα ψάρια και τρώμε ελιές και αυγοτάραχο;»
Η παλιά και αληθινή νηστεία συνίσταται στην πλήρη αποχή τροφής ή στην ξηροφαγία. Επειδή όμως αυτή δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί στις μεγάλες περιόδους των νηστειών του εκκλησιαστικού έτους, λόγω δύσκολων συνθηκών ζωής ή έλλειψης ζήλου, έχουν στην πράξη επινοηθεί διάφορες διευκολύνσεις, ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή της νηστείας από όλους τους πιστούς.

Στην αρχαία εποχή οι χριστιανοί μετά την ενάτη ώρα (3 μ.μ.) των νηστήσιμων ημερών κατέλυαν μόνο νερό και ψωμί. Σιγά-σιγά όμως όχι μόνο η διάρκεια της ολοκληρωτικής αποχής από τροφή περιορίστηκε στα συνηθισμένα και στις άλλες μέρες όρια γι αυτό μετατέθηκαν και οι Εσπερινοί της Τεσσαρακοστής και οι Προηγιασμένες το πρωί αλλά και άλλα είδη τροφών άρχισαν να χρησιμοποιούνται, όπως οι καρποί, τα όσπρια, τα οστρακόδερμα, τα μαλάκια κ.ο.κ.

Πώς φτιάχνουν τα κόλλυβα οι μοναχοί στο Άγιον Όρος;

Στο Άγιο Όρος, δε γίνεται ξεχωριστό μνημόσυνο στους μοναχούς, αλλά για τους κεκοιμημένους. Μνημονεύονται αφ’ ενός μεν οι Ηγούμενοι της τελευταίας 100ετίας, και αφ’ ετέρου ιερείς και μοναχοί της τελευταίας 30ετίας. Κόλλυβα γίνονται όποτε τοποθετείται στο ναό εικόνα για προσκύνηση. Το Σάββατο πάντως γίνονται κόλλυβα των κεκοιμημένων, εκτός αν τύχει απόδοση δεσποτικής γιορτής. Είναι ένα τσίγκινο πιατάκι με σταράκι βρασμένο που το βάζουν κάτω από την εικόνα του Χριστού.

Ο όρος "Εκκλησίες" ως "τεχνικός όρος"

Ὁ ὅρος «Ἐκκλησίες» ὡς «τεχνικός ὅρος»
 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου
 

Τώρα τελευταῖα κατά κόρον ἔχει ὑποστηριχθῆ ἀπό µερικούς ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική» καί αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅµως µποροῦµε νά χρησιµοποιήσουµε τόν ὅρο «Ἐκκλησίες» καί γιά τούς ἑτεροδόξους καί στήν περίπτωση αὐτή πρόκειται γιά «τεχνικό ὅρο (terminus technicus)».
 

Ἡ ἄποψη αὐτή προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση, γιατί δέν γράφεται µόνον σέ κείµενα, ἀλλά ὑποστηρίζεται καί ἀπό Ἐπισκόπους καί µάλιστα σέ Συνοδικά Ὄργανα, γιά νά ὑποστηριχθῆ ἡ ἀπόφαση τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» τῆς Κρήτης ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνοµασίαν τῶν µή εὑρισκοµένων ἐν κοινωνίᾳ µετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁµολογιῶν».
 

Φυσικά ἔχω διαφορετική ἄποψη, τήν ὁποία θά ἤθελα νά διατυπώσω στό κείµενο αὐτό.

Σύγχρονοι Άγιοι

Του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιερόθεου Βλάχου

Ὁ γνωστός κριτικός θεάτρου καί λογοτέχνης Κώστας Γεωργουσόπουλος, σέ κείμενό του στά «Νέα» γράφει ἕνα περιστατικό μέ τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑπάτης ἀείμνηστο Γερμανό Δημάκο, πού ἦταν καπετάνιος τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη.

Ξεναγοῦσε κάποιους ἐπισκέπτες στό Μοναστήρι, τούς πῆγε στόν Ναό, τά κελιά καί τήν Τράπεζα. Ὅταν ἔφθασε στήν Τράπεζα, μεταξύ τῶν ἐπισκεπτῶν ἦταν καί «ἕνας γνωστότατος πανεπιστημιακός θεολόγος». Τοῦ ἔδειξε τήν τράπεζα πού ἦταν ἁγιογραφημένη καί στούς τέσσερεις τοίχους μέ ἁγίους, μάρτυρες, ἀσκητές, καί εἶπε στόν καθηγητή:

«Κύριε καθηγητά, ὅπως βλέπετε, οἱ τοῖχοι εἶναι γεμάτοι μέ ἁγίους, ἀλλά αἰῶνες τώρα δέν ἔχουμε ἁγίους καί μάρτυρες νά τούς ζωγραφίσουμε δίπλα στούς παλιούς. Ξέρετε γιατί; Γιατί πήξαμε στούς θεολόγους! Διότι, καλέ μου ἄνθρωπε, ἔχουμε θρησκεία καί λακίσαμε ἀπό τήν ἐκκλησία» (Τά ΝΕΑ, 8-10-2016).

Τα "σχίσματα των Εκκλησιών"

Τά «σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν»

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Στήν ἀναφορά τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου γίνεται λόγος γιά τά «σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν». Ὁ Μέγας Βασίλειος μεταξύ τῶν ἄλλων προσεύχεται στόν Θεό: «Παῦσον τά σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν».

Μερικοί σύγχρονοι θεολόγοι, γιά νά δικαιολογήσουν τόν ὅρο Ἐκκλησία καί γιά τούς ἑτεροδόξους, ἐπικαλοῦνται καί τήν φράση αὐτή καί ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζει Ἐκκλησίες καί τίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν, ὁπότε αὐτό, ὅπως ἰσχυρίζονται, δίδει τό δικαίωμα νά ὀνομάζουν ὅλους τούς Χριστιανούς ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὅτι ἀνήκουν σέ Ἐκκλησίες.

Αὐτό ἐκ πρώτης ὄψεως εἶναι λογικοφανές, ἀλλά ἐάν ἀναλύση κανείς τό θέμα θά διαπιστώση ὅτι τέτοιες ἑρμηνευετικές ἀποδόσεις στόν Μέγα Βασίλειο εἶναι ἐσφαλμένες.

Κατ’ ἀρχάς ἀμέσως μετά τήν προσευχή «παῦσον τά σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν» ἀκολουθεῖ ἡ προσευχή: «τάς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις ταχέως κατάλυσον τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου σου Πνεύματος». Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐδῶ γίνεται διάκριση μεταξύ τῶν σχισμάτων, πού πρέπει νά παύσουν νά ὑπάρχουν, καί τῶν ἐπαναστάσεων τῶν αἱρέσεων πού πρέπει νά καταλυθοῦν μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί αὐτό γιατί οἱ αἱρέσεις εἶναι προϊόντα τοῦ πονηροῦ πνεύματος, τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων.

«Ἅγιε Νικόλαε, νά ἀνέβης μαζί μέ τό νερό, ἐάν θέλης νά σοῦ ἀνάβω τό κανδήλι»

Στην Σκήτη των Ιβήρων, ο Γερο-Νικόλαος από την Συνοδία των Μαρκιανών μου διηγήθηκε για έναν Πατέρα, που είχε και αυτός παιδική απλότητα, ότι κάποτε, όταν είχε στερέψει το πηγάδι τους, είχε κατεβάσει την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο ξηροπήγαδο, με το σχοινί δεμένη από τον χαλκά, και είπε:

Δέν εἶμαι ἄξιος νά διορθώνω ἱερέα!

Πρωτ. Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστόπουλου

Σ᾿ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος ιερεύς· (το γεγονός μου διηγήθηκε ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος).

Ολιγογράμματος ήταν ο ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πίστεως, μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων. Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες, παρ᾿όλο που είχαν ανοίξει οι φλέβες των ποδιών του και έτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τα αίματα, που έτρεχαν κάτω στο έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευση των πολλών ονομάτων. Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας· και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από Θεία Λειτουργία.

Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόηση τρόπον τινά, δεν τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο. Όταν τοποθετούμε τη μερίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο Δίσκο, λέμε: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου…» Ο γέροντας ιερεύς νόμιζε ότι, αφού λέγει «εκ δεξιών Σου», πρέπει να τοποθετείται η μερίδα της Παναγίας δεξιά του Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο)· δηλαδή τοποθετούσε ανάποδα τις μερίδες.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ἄδικα τόν ἀπέλυσες ∙ δέν ἦταν κλέφτης»

Ο Γέρων Πορφύριος είπε σε κάποιον επισκέπτη του ότι έβλεπε πως κάτι κακό είχε κάνει στη ζωή του. Εκείνος του απάντησε ότι δεν ένοιωθε

να τον ενοχλεί η συνείδησή του σε οτιδήποτε κι ότι τριάντα τόσα χρόνια που βρισκόταν στην Αθήνα, όπου είχε ένα εμπορικό κατάστημα, υπήρξε ένας τίμιος έμπορος. Δεν θυμόταν ο άνθρωπος να είχε κάνει οποιοδήποτε κακό.

«Στο χωριό σου», τον ρωτά ο Γέρων Πορφύριος, «δεν έκανες κανένα κακό;» «Όχι», απάντησε εκείνος. «Είμαστε πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε όλη την περιουσία του. Και για να καταλάβετε ότι είμαι καλός άνθρωπος, θα σας πω ένα παράδειγμα. Μια φορά μας έκλεψε ο επιστάτης μας ένα μεγάλο για την εποχή εκείνη ποσό. Κι εγώ δεν τον κατάγγειλα στη αστυνομία. Αλλά, βέβαια, τον απέλυσα, διότι δεν μπορούσα ν’ αφήσω έναν κλέφτη στα κτήματά μας».

Το περίεργο «πάντρεμα» του καρναβαλιού με το Χριστιανισμό

     Σε συνάρτηση και με τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, η σημασία των ημερών που διανύουμε για να φτάσουμε στο Άγιον Πάσχα μένει ακατανόητη. 

    Πολλοί από εμάς επαναπαυόμαστε στο να γνωρίζουμε την Τσικπνοπέμπτη, την Καθαρά Δευτέρα και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Πίσω, όμως, από αυτή την περίοδο κρύβεται το μυστήριο της Αγίας Γραφής και του Ευαγγελίου.
     Γνωρίζουμε όμως  ποια είναι η σημασία της νηστείας; Γνωρίζουμε ότι το τριώδιο και η αποκριά είναι λέξεις που καθορίζουν-χαρακτηρίζουν την περίοδο που διανύουμε, ως περίοδο εξαγνισμού και προετοιμασίας για την Μεγάλη Τεσαρακοστή που πλησιάζει;
    Άραγε μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αρχαία Ελληνική παράδοση, τα ειδωλολατρικά έθιμα, όπως είναι το καρναβάλι, κατάλοιπο της διονυσιακής λατρείας,από την νέα xριστιανική παράδοση, που στην διάρκεια του χρόνου αναμείχθηκαν για να δημιουργήσουν αυτό το περίεργο «πάντρεμα» των δύο αυτών τεραστίων δυνάμεων, του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού;

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ποιμαντορική Εγκύκλιος επί τη εισόδω εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστή

 

* * * * *
 

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
 

Εἰσερχόμενοι στὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, φέρνουμε στὸ νοῦ μας τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ: «῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν» (Μτθ. 6,16).
 

Τούτη ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου, ἔρχεται νὰ τοποθετηθεῖ ἔναντι ἑνὸς ἐρωτήματος, ποὺ ὁ καθένας μᾶς θέτει κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές. Καὶ τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπὸ τὸ «πῶς πρέπει νὰ νηστεύσω κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς;».
 

Ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπό τὶς τυπικές της διατάξεις, ὁρίζει ἕνα τρόπο νηστείας. Κατὰ τὶς ἔξι ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθὼς καὶ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, καλούμαστε νὰ απέχουμε ἀπὸ τὸ κρέας, από τὰ αὐγά, ἀπὸ τὸ γάλα καὶ τὰ προϊόντα ποὺ παράγονται ἀπὸ αὐτὸ, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ ψάρια. Ἀπὸ τὴν Δευτέρα ἕως καὶ τὴν Παρασκευὴ τῆς κάθε ἑβδομάδος ἡ τράπεζά μας πρέπει νὰ στερεῖται ἀκόμα καὶ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἐλαίου, ἐνῶ τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή, τὰ δύο αὐτὰ εἴδη ἐπιστρέφουν πρὸς ἐνίσχυση καὶ παρηγορία.