Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΞΑΝΑ (ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ)

Μιά διδακτική ἱστορία :ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΕΝΤΡΑ.

Ήταν μια φορά σ’ ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό – μια προοπτική. Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμα του και η προοπτική του. Το δεύτερο δένδρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι γερό σκαρί -όμορφο, μεγαλόπρεπο- που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων. Το τρίτο δένδρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δένδρο του δάσους έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον Ουρανό και το Θεό. Όμως πέρασαν τα χρόνια. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς. Πήγαν υλοτόμοι. Και έκοψαν το πρώτο δένδρο. Και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκαμε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων. Το δεύτερο δένδρο, που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που το ‘χαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν. Το τρίτο δένδρο, που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του. Περνούσαν χρόνια. Και τα δέντρα, απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους. Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δένδρο. Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος. Και απόθεσαν σ’ εκείνο το ξύλινο παχνί, όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά τον ίδιο το Θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για μας. Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο το Θεό. Στο μικρό ψαροκάικο -που είχε γίνει από το δεύτερο δένδρο- μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες. Ένας απ’ αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα. Και ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Και το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει. Οι άλλοι τότε ξύπνησαν Εκείνον που κοιμόταν. Και Εκείνος τότε σηκώθηκε. Και διέταξε τη φουρτουνιασμένη θάλασσα: «Σιώπα, πεφίμωσο». Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δένδρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο, που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον βασιλέα των βασιλέων, τον ίδιο το Χριστό με τους μαθητές Του! Και το τρίτο δένδρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια μέρα το πήραν και έκαναν ένα σταυρό. Και σ’ αυτόν τον σταυρό σταύρωσαν το Χριστό. Έτσι το δένδρο αυτό έγινε πιο ψηλό απ΄ ό,τι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στο Θεό! Έγινε, όπως λέμε σε ένα τροπάριο, “ουρανού Ισοστάσιο”. Τελικά, το κάθε ένα από τα δένδρα της ιστορίας μας απέκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα, όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν και σχεδίαζε. Η ιστορία αυτή μας λέει: δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι εκείνο που μας ετοιμάζει ο Θεός, είναι πάντα προτιμότερο και ωφελιμότερο για μας. Εμείς πρέπει να κάνουμε όνειρα. Για το καλό. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε. Και ότι ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα απ΄ ό,τι εμείς φανταζόμαστε. Πηγή:  www.pigizois.gr , ΦΙΛΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΤΕΥΧΟΣ 4ο ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ – ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2003 http://www.stamoulis.gr

Τό μεγάλο μυστικό τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ

Ἀναρτήθηκε hristospanagia4

   Γιατί δέν ἀνοίγει ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ;

 

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Τουρκολόγος 

Ἐνῶ στήν Τουρκία σπάει ὅλα τά ρεκόρ εἰσιτηρίων ἡ κινηματογραφική ἐπιτυχία, «Φατίχ 1453», ἡ ὁποία ὅμως ἔχει κατηγορηθεῖ ἀκόμα καί ἀπό Τούρκους ἱστορικούς  γιά μεγάλες ἱστορικές ἀνακρίβειες, ἄνοιξε γιά ἄλλη μία φορά σέ δημόσια συζήτηση  τό ζήτημα τοῦ τάφου τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ καί ὅλων τῶν πιθανῶν μυστηρίων πού κρύβονται ἐκεῖ καί τά ὁποία γιά πολλούς ἀποτελοῦν μεγάλο ταμπού γιά τήν ἴδια τήν ὕπαρξη τῆς Τουρκίας.

Σέ μία σημαντική συνέντευξή του στήν τουρκική ἐφημερίδα Χουριέτ, στίς 15 Ἀπριλίου 2012,  ὁ Τοῦρκος συγγραφέας, Ahmet Umit, παρουσιάζοντας τό νέο του βιβλίο μέ τόν τίτλο, «Νά σκοτώσεις τόν Σουλτάνο», ἕνα ἱστορικό μυθιστόρημα πού ἀναφέρεται στήν ζωή τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ, δηλώνει ὅτι ὑπάρχει ἀνάγκη νά ἀνοιχτεῖ ἐπιτέλους ὁ τάφος του γιά νά ἐρευνηθεῖ τί ἀκριβῶς ἔγινε μέ τόν θάνατό του. Σύμφωνα μέ τόν συγγραφέα τοῦ ἔργου, «Σκοτώνοντας τόν Σουλτάνο», ὁ Μωάμεθ ὁ Πορθητής κατά πάσα πιθανότητα δέν πέθανε μέ φυσιολογικό τρόπο, ἀλλά δηλητηριάστηκε. Τό γεγονός αὐτό γιά τόν Ahmet Umit ἔχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί, ἄν ἀποδειχτεῖ ὅτι ἔγινε ἔτσι, τότε, ὅπως ὑποστήριξε ὁ Τοῦρκος συγγραφέας, θά καταρρεύσει ἕνα μεγάλο ταμπού γιά τήν ἴδια τήν ὕπαρξη τῆς Τουρκίας. Μάλιστα ὁ Ahmet Umit χαρακτήρισε «ἱστορικό λεκέ» τόν δηλητηριασμό τοῦ Φατίχ καί δέν δίστασε νά ζητήσει ἀκόμα καί ἱστολογική ἐξέταση γιά νά ἐξακριβωθεῖ ἡ πραγματική αἰτία θανάτου του.

Νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ κρατεῖται ἑρμητικά κλειστός καθώς στό παρελθόν εἶχαν κυκλοφορήσει ἔντονες φῆμες ὅτι ἄν ἀνοιχτεῖ θά ἀποκαλυφτεῖ ὅτι ὁ Φατίχ, τουλάχιστον στό τέλος τῆς ζωῆς του, εἶχε ἀσπαστεῖ τήν Ὀρθοδοξία  καί ἴσως….

 γι’ αὐτόν τόν λόγο τόν εἶχαν δηλητηριάσει. Ὁ πρῶτος πού μίλησε ἀποκαλυπτικά γιά τό θέμα αὐτό  ἦταν  ἕνας μεγάλος Τοῦρκος πολιτικός καί ποιητής, ὁ Γιαχία Κεμάλ Μπεγιατλί καί τό γεγονός αὐτό  ἀναφέρει ὁ Τοῦρκος συγγραφέας, Ρεσάτ Ἐκρέμ Κότσου στό βιβλίο του, «Ὀθωμανοί ἡγεμόνες»,. Ἡ ἀπαγορευμένη αὐτή μαρτυρία εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτική γιά τήν πραγματική θρησκευτική ταυτότητα τοῦ μεγάλου Φατίχ τῶν Ὀθωμανῶν, τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ. Γράφει λοιπόν τό βιβλίο: «Τήν ἐποχή τοῦ Ἀμπντούλ Χαμίτ τοῦ Β΄, στίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, εἶχε σπάσει ἕνας μεγάλος ἀγωγός νεροῦ στή συνοικία τοῦ μεγάλου τεμένους  τοῦ Πορθητοῦ, τό Φατίχ. Τό Φατίχ εἶχε οἰκοδομηθεῖ μεταξύ τῶν ἐτῶν 1463 καί 1470, πάνω στά ἐρείπια τῆς κατεδαφισμένης ἀπό τούς Ὀθωμανούς ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, κάτω ἀπό τήν ὁποία βρίσκονται θαμμένοι πολλοί βυζαντινοί βασιλεῖς. Στήν ἐκκλησία αὐτή ὁ Γεννάδιος εἶχε ἐγκαταστήσει τό Πατριαρχεῖο κατόπιν ἄδειας τοῦ Μωάμεθ μετά τήν ἅλωση. Τό 1454 ὁ Πατριάρχης ἐγκατέλειψε οἰκιοθελῶς τήν ἐκκλησία, ἐπειδή μέσα σέ αὐτή εἶχε βρεθεῖ τό πτῶμα ἑνός Τούρκου καί φοβήθηκε μήπως κατηγορηθοῦν οἱ Ἕλληνες γιά τό ἔγκλημα. Τήν κατασκευή τοῦ τζαμιοῦ εἶχε ἀναλάβει ὁ Ἕλληνας ἀρχιτέκτονας, Χριστόδουλος, πού φρόντισε ὅμως νά διατηρήσει τά θεμέλια της κατεδαφισμένης ἐκκλησίας.  Κατά τήν ἐπισκευή ὅμως τοῦ χαλασμένου ἀγωγοῦ, ὁ Ἀμπντούλ Χαμίτ ἔδωσε ἐντολή νά ἀνοιχτεῖ ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ πού βρίσκονταν δίπλα στό τζαμί, γιά νά διαπιστωθοῦν τυχόν ζημιές καί νά ἐπισκευαστοῦν.  Ὁ τάφος λοιπόν ἀνοίχτηκε καί σέ βάθος τριῶν μέτρων βρέθηκε μία σιδερένια καταπακτή ἀπό ὅπου μία πέτρινη σκάλα ὁδηγοῦσε στήν ὑπόγεια αἴθουσα τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησίας. Ἐκεῖ βρέθηκε ὁ μαρμάρινος τάφος πού βρίσκονταν τό ταριχευμένο πτῶμα τοῦ Μωάμεθ, ὁλόιδιο μέ τό πορτρέτο πού εἶχε φιλοτεχνήσει ὁ Ἰταλός ζωγράφος Μπελίνι, πέντε μῆνες πρίν ἀπό τόν θάνατο τοῦ Πορθητῆ. Τό γεγονός αὐτό καί μόνο γιά πολλούς ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη ἀπόδειξη ὅτι ὁ Μωάμεθ θέλησε νά ταφεῖ σάν χριστιανός καί βυζαντινός βασιλιάς, ἐν μέσω τῶν ἄλλων βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων».

Ὁ σουλτάνος Ἀμπντούλ Χαμίτ, πού γιά λόγους πολιτικούς τήν ἐποχή ἐκείνη εἶχε ἐγκαταλείψει τό μπεκτασισμό, (δηλαδή τό αἱρετικό Ἰσλάμ), τόν ὁποῖο ἀκολουθοῦσε καί ἀσπάστηκε τόν σουνιτισμό, δηλαδή τό ὀρθόδοξο Ἰσλάμ, κυριεύτηκε ἀπό πανικό καί ἔδωσε ἐντολή νά σφραγιστεῖ ἀμέσως ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ. Τά παραπάνω συνέβησαν πρίν ἀπό τό 1908 καί ἔκτοτε ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ δέν ξανάνοιξε. Γι’ αὐτό καί σήμερα εἶναι ἀδύνατο νά ἀποδειχτεῖ αὐτή ἡ μαρτυρία τοῦ Μπεγιατλί. Ἀποτελεῖ ὅμως μαρτυρία ἐπιφανοῦς Τούρκου, ἡ ὁποία δέν ἐξυπηρετεῖ κάποιες σκοπιμότητες καί δέν εἶχε λόγους νά παρουσιάζει τόν Μωάμεθ Χριστιανό. Σήμερα τό μέρος ἐκεῖνο εἶναι ἀπαγορευμένο καί δέν ἐπιτρέπεται σέ κανένα, εἴτε ἀρχαιολόγο εἴτε θρησκευτικό ἀρχηγό νά τό πλησιάσει, ἐπιτείνοντας ἔτσι τό μυστήριο γιά τούς βυζαντινούς βασιλικούς τάφους ἀλλά καί γιά τούς τάφους τῶν σουλτάνων τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας.

Εἶναι γεγονός ὅτι παρόμοιες μέ αὐτήν  μαρτυρίες ἔχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς στήν Τουρκία, ἀλλά χωρίς νά δοθεῖ γιά εὐνόητους λόγους μεγάλη ἔκταση. Χαρακτηριστικό ὅμως εἶναι ὅτι στίς 19 Δεκεμβρίου 1996, τό ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, μεγάλης κυκλοφορίας, στήν Τουρκία, «Ἀκτουέλ», τοῦ συγκροτήματος τῆς γνωστῆς ἐφημερίδας, «Σαμπάχ», εἶχε κυκλοφορήσει μέ τόν ἑξῆς ἐντυπωσιακό τίτλο: «Ὁ Πορθητής ἦταν Χριστιανός;» καί ἀπό κάτω εἶχε τόν ὑπότιτλο:  «Οἱ ἱστορικοί δέν μπόρεσαν μέχρι σήμερα νά λύσουν αὐτό τό μυστήριο, 540 χρόνια ἀπό τόν θάνατο τοῦ μεγάλου Φατίχ».

enromiosini.gr

Πρῶτοι στήν προσευχή οἱ Ἕλληνες.Δόξα τῷ Θεῷ!Ἡ ὀρθόδοξη Ἑλλάδα δείχνει τόν δρόμο στά ἔθνη…

Πρώτοι στην προσευχή οι Έλληνες. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΑ ΕΘΝΗ…

Στατιστικές για τη θρησκευτικότητα στην Ελλάδα

Τα ακόλουθα στατιστικά στοιχεία, (απαλλαγμένα από αυθαίρετες ερμηνείες), δείχνουν πόσο εκτός πραγματικότητας είναι όσοι αναλαμβάνουν “εκ μέρους τού Ελληνικού λαού” να κατηγορήσουν την Εκκλησία και την πίστη στον Θεό, και δήθεν ως “εκπρόσωποι τής θρησκευτικής ελευθερίας” του λαού, να ζητήσουν κατάργηση των θρησκευτικών, και των θρησκευτικών συμβόλων. Όμως με βάση τις ακόλουθες στατιστικές διαπιστώσεις, οι δήθεν “υπέρμαχοι” του λαού, όχι μόνο εκτίθενται ως εκτός πραγματικότητας, αλλά και ως αντίπαλοι του Ελληνικού λαού που αδιαφορεί για τις αθεϊστικές και αντιθρησκευτικές τους εμμονές.

 Τα μεγαλύτερα ποσοστό θρησκευτικότητας στην Ευρώπη παρουσιάζει η Ελλάδα, καθώς οι μισοί σχεδόν από τους Έλληνες δηλώνουν πολύ θρήσκοι (42,1%) και προσεύχονται πολύ (46,2%). Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 19 ευρωπαϊκές χώρες, από το τμήμα της Πανευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας με τη συμμετοχή και του ΕΚΚΕ και η οποία δημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερο Τύπο», ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει συστηματική σχέση με την εκκλησία.

Σημαντικό παράγοντα αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική από της χώρες που έχει ορθόδοξο θρήσκευμα. Την ίδια ώρα, το ποσοστό όσων δηλώνουν πως προσεύχονται και εκκλησιάζονται καθημερινά στις καθολικές χώρες είναι σημαντικά μικρότερο. Συγκεκριμένα το ποσοστό του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού στις καθολικές χώρες φτάνει το 25,6%, στις μικτές και προτεσταντικές χώρες το 7,7% και την ορθόδοξη Ελλάδα το 26%. Την ίδια ώρα το ποσοστό της καθημερινής προσευχής φτάνει το 46,2% στην Ελλάδα, το 25,4% στις καθολικές και το 17,9% στις μικτές προτεσταντικές χώρες.

Και στις 19 χώρες, πάντως παρατηρείται μία υψηλή «εξατομικευμένη θρησκευτικότητα» χωρίς ωστόσο να τοποθετείται σε συγκεκριμένο δόγμα ή να καταλήγει σε συχνό εκκλησιασμό και προσευχή. Το 83,8% στο σύνολο των χωρών δηλώνουν θρήσκοι, μόνο όμως το 62,8% δηλώνει πως εκκλησιάζεται και το 58,2% ότι προσεύχεται.

Στην Ελλάδα το 75% των πολιτών δηλώνουν θρήσκοι, παρά το γεγονός, ωστόσο ότι ο εκκλησιασμός αποτελεί το επίκεντρο της θρησκευτικής πρακτικής, το ποσοστό αυτό δεν αντικατοπτρίζει όσους εκκλησιάζονται. Το ποσοστό όσων εκκλησιάζονται συχνά είναι υψηλό στην Ελλάδα, σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς πάνω από ένας στους τέσσερις πηγαίνουν στην Εκκλησία κάθε βδομάδα. Μεγαλύτερα ποσοστά εκκλησιασμού παρουσιάζουν η Πορτογαλία (30,1%), η Ιταλία (32,4%), η Ιρλανδία (53,8%) και η Πολωνία (56,7%). Εντυπωσιακό πάντως είναι το γεγονός ότι ο εκκλησιασμός παρουσιάζει μεγάλη άνοδο στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και κυρίως μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το 1996 από την εκκλησία απείχε το 8,8% ενώ το 2000 το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε 3,9%.

…

Τέλος, η εκκοσμίκευση φαίνεται πως είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Ελλάδα, καθώς μόλις το 1,7% των πολιτών δηλώνουν «καθόλου θρήσκοι», ενώ αυτοί που παραδέχονται πως δεν εκκλησιάζονται και δεν προσεύχονται ανέρχονται μόλις στο 4,1%.

http://tvxs.gr/news/ελλάδα/πρώτοι-στην-προσευχή-οι-έλληνες

http://www.oodegr.com/oode/thriskies/genika/statistikes_ellada_1.htm

http://www.tideon.org/index 

Εξωσχολικά θεάματα σε Δημοτικά Σχολεία

Προς τον

 Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας

Κ. Θεόδωρο Καρτσιώτη,

Δια της Διεύθυνσης του 1^ου Δημοτικού σχολείου Πολυκάστρου.

Πολύκαστρο 8/5/2012

Θέμα: Εξωσχολικά θεάματα σε Δημοτικά Σχολεία

Αξιότιμε κ. Περιφερειακέ Διευθυντά,

Είμαι εκπαιδευτικός και υπηρετώ με απόσπαση στο 1^ο δημοτικό σχολείο Πολυκάστρου. Θέμα της παρούσας επιστολής είναι η παρακολούθηση θεαμάτων από τα σχολεία και η καταλληλότητα του περιεχομένου τους.

Όπως γνωρίζετε σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 110409/Γ7/23-9-2011 έγγραφο του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. , η έγκριση των θεαμάτων δε γίνεται πλέον από το Υπουργείο, λόγω κατάργησης της σχετικής επιτροπής, αλλά επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στο Σύλλογο διδασκόντων, ο οποίος αποφασίζει μετά από σχετική εισήγηση του εκάστοτε διευθυντή της σχολικής μονάδας.

Από  την μέχρι τώρα εμπειρία μου γνωρίζω  ότι η απόφαση  λαμβάνεται κυρίως με βάση τα κριτήρια του κόστους και του χώρου παρουσίασης του θεάματος, όπως επίσης και των τεχνικών χαρακτηριστικών του (σκηνικά, κοστούμια, χορογραφία, μουσική κ.λ.π.). Ελάχιστη σημασία δίνεται στο περιεχόμενο του έργου, το οποίο αρκετές φορές έρχεται σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα για την Ελληνοχριστιανική  Παιδεία, όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας.

Αυτό συμβαίνει είτε γιατί κάποιοι συνάδελφοι δε γνωρίζουν τη σχετική εγκύκλιο, οπότε κάποιοι θίασοι εκμεταλλεύονται το γεγονός και παρουσιάζονται ότι έχουν την έγκριση του Υπουργείου είτε για κάποιους άλλους λόγους που δε γνωρίζω.

Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε σχετικό παράδειγμα.

Στην αρχή της παρούσας σχολικής χρονιάς αποφασίστηκε πλειοψηφικά από το Σύλλογο Διδασκόντων  να επισκεφτούμε μια παράσταση. Έπειτα από δική μου σχετική έρευνα (απευθύνθηκα στο θίασο και ζήτησα το σενάριο του έργου) έκρινα ότι το περιεχόμενο του έργου ήταν αντιπαιδαγωγικό, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα της Ελλάδας για την Παιδεία.

Ενημέρωσα, λοιπόν, το Σύλλογο Διδασκόντων, ο οποίος όμως επέμενε στην αρχική του απόφαση. Στη συνέχεια, μη έχοντας την αναμενόμενη στήριξη από το Σύλλογο Διδασκόντων και πιστεύοντας ότι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της θεατρικής παράστασης αντιστρατεύονταν τους στόχους της Παιδείας σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας,  απευθύνθηκα στους γονείς των μαθητών του τμήματός μου, οι οποίοι αφού ενημερώθηκαν αποφάσισαν να μην παρακολουθήσουν τα παιδιά τους την παράσταση.

Πρόσφατα, και  πάλι, ήρθε στο σχολείο μας ενημερωτικό fax σχετικά με κάποιο βιωματικό-ψυχαγωγικό πρόγραμμα που μπορούν να παρακολουθήσουν τα παιδιά, το οποίο είχε επίσης αντιπαιδαγωγικά στοιχεία. Και πάλι η απόφαση πάρθηκε (ευτυχώς αρνητικά αυτή τη φορά) με κριτήριο όμως το κόστος της παράστασης  και όχι το περιεχόμενο.

Φαίνεται πως με την παύση της λειτουργίας επιτροπής θεαμάτων στο Υπουργείο εξωσχολικοί καλλιτεχνικοί φορείς προσεγγίζουν τα σχολεία, με στόχο βεβαίως το οικονομικό κέρδος, χωρίς όμως  να υπάρχει πάντα ουσιαστικός  έλεγχος  του παιδαγωγικού περιεχομένου του προς πώληση καλλιτεχνικού προΐόντος προς τις ευαίσθητες ηλικίες των μαθητών μας.

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω σας απευθύνω παράκληση όπως μεριμνήσετε ούτως ώστε η έγκριση των θεαμάτων να βασίζεται κατά κύριο λόγο στο περιεχόμενό τους και επιπλέον να λαμβάνεται υπόψη και η γνώμη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Αυτό άλλωστε όριζε και η προηγούμενη εγκύκλιος για τη σχολική χρονιά 2010-11.

Σας γνωστοποιώ ότι η παρούσα επιστολή θα κοινοποιηθεί  στην Ανώτατη Συνομοσπονδία γονέων μαθητών Ελλάδας, στην Ομοσπονδία Ενώσεων Συλλόγων Γονέων μαθητών Ν. Θεσ/νίκης, στην Πανελλήνια Ένωση Γονέων και στην Επιτροπή Αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου και σε γνωστά χριστιανικά ιστολόγια.

Πιστεύω ότι θα  λάβετε υπόψη σας το αίτημά μου.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη θετική σας ανταπόκριση.

Με εκτίμηση

Η εκπαιδευτικός

Βέργου Παρασκευή

Προς

TEXNIS GENESIS

Χρυσοστόμου Σμύρνης και Μπαλτατζή

18333 Ρέντης, Αθήνα, Αττικής

Θεσ/νίκη, 4/5/2012

Είμαι εκπαιδευτικός σε δημοτικό σχολείο στο οποίο πρόσφατα στείλατε ενημερωτικό fax για ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα που παρουσιάζει ο θίασός σας και συγκεκριμένα αναφέρομαι στο: «Από το στάρι στο ψωμάκι».

Το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσα να το κρίνω ως αρκετά ενδιαφέρον αν δεν υπήρχαν τα εξής αρνητικά σημεία:

α) Η υποδοχή των μαθητών και εκπαιδευτικών στο χώρο από τη «θεά Δήμητρα».

β) Η στήριξή του σε κείμενα του Ησίοδου και το ντύσιμό του με ορφικούς ύμνους.

γ) Η αναφορά στην ελληνική μυθολογία και στη μάνα; Γη.

δ) Το κλείσιμο του προγράμματος με γλέντια και χορούς με τη συμμετοχή των παιδιών.

Τα παραπάνω τα χαρακτηρίζω ως αρνητικά για τους εξής λόγους:

α) Απευθύνεστε σε παιδιά και εκπαιδευτικούς που είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία χριστιανοί ορθόδοξοι.

β) Αναφέρεστε στην ελληνική μυθολογία και στους αρχαίους θεούς-δαιμόνια (διότι σύμφωνα με τη Γραφή «ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια…» Ψαλμ. 95,5), τα οποία βάζετε να μας υποδέχονται κιόλας!

γ) ΚΥΡΙΩΣ, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ο οποίος μας έδωσε και μας δίνει καθημερινά «τον άρτο ημών τον επιούσιο» καθώς και όλα τα αγαθά και μας διδάσκει τον τρόπο να τα χρησιμοποιούμε.

Με βάση τα παραπάνω προβαίνω στη σύνταξη αυτής της επιστολής διαμαρτυρόμενη για τον αθέμιτο προσηλυτισμό των παιδιών σε νεοειδωλολατρικές-παγανιστικές θρησκείες (δωδεκάθεο) και την προσβολή του χριστιανικού μου συναισθήματος.

Ζητώ την άμεση απομάκρυνση όλων των παραπάνω στοιχείων του προγράμματός σας και τον επαναπροσανατολισμό του.

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου στο προσεχές μέλλον.

Η διαμαρτυρία αυτή θα κοινοποιηθεί σε γνωστά χριστιανικά ιστολόγια και θα αποσταλεί στην Επιτροπή Αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου και στην Πανελλήνια Ένωση Γονέων.

Ευελπιστώ και αναμένω την άμεση ανταπόκρισή σας.

Η εκπαιδευτικός

Π.Β.