Αὐτοκτονία:Οἱ ἱεροί κανόνες καί ἡ παράδοση τῆς ἐκκλησίας!

Αὐτοκτονία:Οἱ ἱεροί κανόνες καί ἡ παράδοση τῆς ἐκκλησίας!

 

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ:

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ὁ αὐτόχειρας δέν κηδεύεται, ἐκτός ἄν εἶναι παράφρων, ὁπότε δέν ἔχει ὀρθή ἐπίγνωση τῶν πράξεών του. Ὅταν τά Κοιμητήρια ἀνῆκαν στήν Ἐκκλησία καί ὄχι στήν Τοπική Αὐτοδιοίκηση ὅπως σήμερα, οἱ αὐτόχειρες δέν κηδεύονταν στό Κοιμητήριο, ἀλλά ἐν σιωπῇ ἐκτός τοῦ περιβόλου του.

Αὐτή ἡ ἀντιμετώπιση τῆς Ἐκκλησίας, -πού εἶναι ἄκρως φιλάνθρωπη ὅπως θά ἐξηγήσουμε πιό κάτω- δέν ἀποτελεῖ μόνο προφορική παράδοση πού φτάνει μέχρι τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί τόν Χριστό, ἀλλά προκύπτει κι ἀπό τόν 14^ο γραπτό Ἱερό Κανόνα τοῦ Ἁγίου Τιμόθεου Ἀλεξανδρείας πού ἔχει Οἰκουμενικό κύρος ἀφοῦ ἐπικυρώνεται μέ τόν 2^ο Κανόνα τῆς ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου! Νὰ τί λέγει ὁ ἱ. Κανόνας:

«Ἐρώτησις ΙΔ’

-Ἐὰν τὶς μὴ ἔχων ἑαυτὸν χειρίσηται, ἢ κριμνήση ἑαυτόν, εἰ γίνεται προσφορὰ περὶ αὐτοῦ ἢ οὔ;

Ἀπόκρισις

-Ὑπὲρ αὐτοῦ διακρῖναι ὁ Κληρικὸς ὀφείλει, εἰ τὸ ἀληθὲς ἔκφρων ὤν, πεποίηκε τοῦτο. Πολλάκις γὰρ οἱ διαφέροντες τῷ πεπονθότι, θέλοντες τυχεῖν τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ὑπὲρ αὐτοῦ εὐχῆς, καταψεύδονται καὶ λέγουσιν, ὅτι οὐκ εἶχεν ἑαυτόν. Ἐνίοτε δὲ ὑπὸ ἐπηρείας ἀνθρώπων ἢ ἄλλως πως ἀπὸ ὀλιγωρίας πεποίηκε τοῦτο, καὶ οὐ χρὴ προσφορὰν ἐπάνω αὐτοῦ γενέσθαι· αὐτοφονευτής γὰρ ἑαυτοῦ ἐστι. Δεῖ οὖν πάντως τὸν Κληρικὸν μετὰ ἀκριβείας ἐρευνῆσαι, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίμα πέση»

Καὶ ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἱ. Κανόνα: «Ἐρώτηση 14. Ἂν κάποιος ποῦ δὲν ἔχει τὰ λογικά του αὐτοκτονήσει ἢ πέσει σὲ γκρεμό, γίνεται λειτουργία γι’ αὐτὸν ἢ ὄχι; Ἀπάντηση: Ὁ κληρικὸς πρέπει νὰ ξεχωρίσει σχετικὰ μ’ αὐτὸν ἂν τὸ ἔχει κάνει αὐτό, ἐπειδὴ ἦταν πραγματικὰ ἐκτὸς ἑαυτοῦ. Γιατί πολλὲς φορὲς οἱ συγγενεῖς του σκοτωμένου θέλοντας νὰ ἐπιτύχουν τὴ λειτουργία καὶ τὴν προσευχὴ γι’ αὐτόν, λένε ψέματα ὅτι δὲν εἶχε τὰ λογικά του. Σὲ κάποιες περιπτώσεις αὐτὸ τὸ ἔχει κάνει ἐπειδὴ ἐπηρεάστηκε ἀπὸ ἀνθρώπους ἢ σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἐπειδὴ ἐπηρεάστηκε ἀπὸ ἀνθρώπους ἢ σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἐπειδὴ λιγοψύχησε καὶ ἑπομένως δὲν πρέπει νὰ γίνεται λειτουργία γι’ αὐτόν· γιατί εἶναι φονιὰς τοῦ ἑαυτοῦ του. Πρέπει λοιπὸν ὁ κληρικὸς νὰ ἐξετάσει μὲ ἀκρίβεια γιὰ νὰ μὴν ἁμαρτήσει»¹

Ἐν ὀλίγοις:

• Ἄν κάποιος δέν ἔχει τά λογικά του κι αὐτοκτονήσει, ὁ κληρικός ἐπιβάλλεται νά ἐρευνήσει ἄν πράγματι εἶναι ἔτσι, γιατί πολλές φορές οἱ συγγενεῖς τοῦ ἀποθανόντος προκειμένου νά ἐπιτύχουν τήν κήδευσή του, λένε ψέμματα!

• Ἄν ὅμως εἶχε τά λογικά του, δέν ἀποτελεῖ δικαιολογία γιά νά αὐτοκτονήσει, ὅτι ἐπηρεάστηκε ἀπό ἄλλους ἤ λιγοψύχησε ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Σέ αὐτήν τήν περίπτωση ἔχει διαπράξει φόνο καί μάλιστα τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του!

Ὁ κληρικός πρέπει νά ξεχωρίσει τίς δύο αὐτές περιπτώσεις, εἰδάλλως κινδυνεύει νά ἁμαρτήσει!

Ἑπομένως, σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες, ἡ αὐτοκτονία ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα! Ἀποτελεῖ κατάφορη βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὁ Χριστός εἶχε ἐξαγγείλει ξεκάθαρα, ὅτι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέ συγχωρεῖται οὔτε στόν παρόντα αἰώνα, οὔτε στόν μέλλοντα! Ὡς ἔσχατο μέσο δυσωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί προστασίας τῶν ὑπόλοιπων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὁρίζει ὅτι ὁ αὐτόχειρας δέν πρέπει νά κηδεύεται!

Οἱ τελετές τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι τυπικά «κοινωνικά γεγονότα» κι οὔτε λειτουργοῦν «μαγικά». Ἐπίσης καί οἱ σωτήριοι γιά τίς ψυχές Ἱεροί Κανόνες της, εἶναι διαχρονικοί καί αἰώνιοι καί δέν προσαρμόζονται στίς μόδες τῶν ἐποχῶν καί στά προσωπικά θελήματα τοῦ καθενός. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μέ τή μή κήδευση τοῦ αὐτόχειρος, δείχνουν πραγματική ἀγάπη καί δέν μποροῦν νά συμπλεύσουν μέ τήν σύγχρονη ὑποκριτική «ἀγαπολογία». Δέν εἶναι ὅπως πιστεύεται ἀπό πολλούς σκληροί, αὐστηροί κ.α. Τό ἀκριβῶς ἀντίθετο συμβαίνει, δηλαδή δείχνουν ὕψιστη ἀγάπη, γιά τούς ἑξῆς λόγους:

1. Ἀποτρέπουν ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία δέν συγχωρεῖται, χωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί τόν κολάζει αἰώνια.
2. Ἀποτρέπουν τόν φόνο καί τήν στέρηση τοῦ θεόσδοτου - πολύτιμου δώρου τῆς ζωῆς, πού ὅσες δυσκολίες καί ἄν συνεπάγεται, ὅμως παρέχει πάντα πολύτιμο χρόνο μετανοίας πρός αἰώνια σωτηρία.
3. Ἀποτρέπουν τούς ἠθικούς αὐτουργούς-ἀποδέκτες-ὑποστηρικτές τῆς αὐτοκτονίας. Πῶς θά ὑποχρεωθεῖ νά ψάλλει ἡ Ἐκκλησία: «μακαρία ἡ ὁδός ᾗ πορεύη σήμερον», ὅταν ἡ πορεία πού διάλεξε ὁ αὐτόχειρας μόνο μακαρία ( εὐτυχής ) δέν ἦταν! Πῶς θά διαβαστοῦν προσευχές πού θά ἠχοῦν ψεύτικες, φαρισαϊκές καί προκλητικές στά ὧτα τοῦ Θεοῦ, ὅπως: «ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ κεκοιμημένου δούλου τοῦ Θεοῦ…» ( ἀφοῦ ὁ αὐτόχειρας ἀρνήθηκε τόν Κύριό του καί τό δῶρο τῆς ζωῆς πού τοῦ χάρισε ), ἤ «Σύ εἶ ἡ ἀνάστασις τοῦ κεκοιμημένου δούλου Σου…» ( ἀφοῦ ὁ αὐτόχειρας δέν ἤθελε τή ἐν Χριστῷ ζωή, θά θέλει τήν ἐν Χριστῷ ἀνάστασή του σ’ αὐτήν; ), ἤ «ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τά κρίματά Σου ἐν παντί καιρῷ», ἤ «ἀθυμία κατέσχε με ἀπό ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τό νόμο Σου» ( ἀφοῦ παραβλέπουμε τά κρίματα καί τό νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἐπιθυμοῦμε νά ἐπιβάλλουμε τά δικά μας θελήματα ) κλπ.
4. Ἐνδυναμώνουν τούς ἀνθρώπους γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ὅποιας δυσκολίας μέ τρόπους πνευματικούς καί σωτήριους! Ἡ αὐτοκτονία ἀντίθετα, εἶναι ὁριστικός-αἰώνιος ὄλεθρος καί ὄχι λύση!

Ὁ πνευματικός λόγος πού δέν πρέπει νά ἐπιτελεῖται νεκρώσιμος ἀκολουθία στόν αὐτόχειρα εἶναι ὁ ἑξῆς:

Ἡ κοινωνική περιφρόνηση τοῦ νεκροῦ, ἐμπεριέχει σιωπηλή προσευχή καί ταπείνωση, οἱ ὁποῖες ἕλκουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καί οἱ μεταθανάτιες ταπεινώσεις μποροῦν νά βοηθήσουν τήν ψυχή στήν ἀπολογία της ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν πολλές μαρτυρίες Ἁγίων, Πατέρων, Γερόντων, ὅπου ζητοῦσαν νά μήν τούς θάψουν μέ τιμές, νά τούς πετάξουν, νά τούς καταφρονήσουν, νά τούς ἀφήσουν νά τούς φᾶνε τά ἄγρια ζῶα ἤ νά τούς θάψουν σέ ἄγνωστες τοποθεσίες, προκειμένου καί μετά τό θάνατό τους νά παραμείνουν «ἐν ταπεινώσει» κι ἔτσι, νά «ζητιανέψουν» περισσότερο ἔλεος καί ἀγάπη ἀπό τόν Φιλάνθρωπο, Ἐλεήμονα καί Οἰκτίρμονα Θεό! Καί ἦταν Ἅγιοι!

Ἕνας μακαριστός Ἁγιορείτης Γέροντας, ὁ π. Ἄνθιμος Ἁγιαννανίτης, ὅταν ρωτήθηκε ἀπό συγγενεῖς ἑνός νεαροῦ αὐτόχειρα, ἄν πρέπει νά μνημονεύεται στή λειτουργία (γιά κηδεία οὔτε συζήτηση βέβαια) ἀπάντησε: «Νά μήν τόν μνημονεύουμε στή Λειτουργία. Εἶναι καλύτερα γιά τήν ψυχή του. Ὅταν δεῖ ὁ Πολυέλεος ὅτι δέν τόν τιμᾶμε, θά τόν ἐλεήσει ὁ Ἴδιος, ἐνῶ ὅταν ἐμεῖς τόν τιμᾶμε, δέν θά τόν ἐλεήσει Αὐτός…»².

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/09/blog-post_3348.html

1 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/09/blog-post_3348.html

2http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010/09/blog-post_3348.html

Ἡ αἵρεσις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν hristospanagia4

 

ΜΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΙΡΕΣΙΣ

(Η αίρεσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά)

 Έκδοσις Ι. Μ. Παρακλήτου – Σκάλα Ωρωπού

Ο ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ

Οι Ιεχωβίτες διακηρύσσουν ότι η Οργάνωσίς τους, η Εταιρεία «Σκοπιά», φωτίζεται από τον Θεό και κηρύττει την αλήθεια. Και την αλήθεια αυτή την σκορπίζει στον κόσμο μέσω των περιοδικών και βιβλίων που εκδίδει.

Εσύ, αγαπητέ Χριστιανέ, τί έχεις να πης; Μπορεί τα έντυπα της ιεχωβίτικης Εταιρείας να περιέχουν την αλήθεια, όταν είναι γεμάτα από αντιφάσεις; Και τί αντιφάσεις! Τραγελαφικές! Μπορεί λ.χ. σ’ ένα βιβλίο τους το τάδε πρόσωπο ενός προφητικού οράματος να ερμηνεύεται ότι είναι ο Σατανάς. Και σ’ ένα άλλο τους βιβλίο που εξεδόθη αργότερα το ίδιο πρόσωπο να ερμηνεύεται ότι είναι ο Χριστός!! (Βλέπε, Αντ. Αλεβιζοπούλου, Η ΣΚΟΠΙΑ: ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ Ή ΠΥΚΝΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΟΣ; σελ. 130-135).

Μπορεί σ’ ένα βιβλίο τους να παρουσιάζεται σαν επιβεβλημένη η στράτευσις και να εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία, και στο άλλο βιβλίο η στράτευσις και η θητεία να χαρακτηρίζωνται σαν πράγματα σατανικά.(Στο περιοδικό «Παρηγορία» -το σημερινό «Ξύπνα»- της 1-10-1943 εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία και οι στρατιωτικοί κανονισμοί). Στους Ιεχωβίτες της Ελλάδος η Εταιρεία Σκοπιά έχει δώσει εντολή να μην παίρνουν όπλο, ενώ στους Ιεχωβίτες της Ρωσίας έχει δώσει εντολή να παίρνουν όπλο!

Μπορεί σ’ ένα έντυπό τους να παρουσιάζεται το έτος 1874 σαν έτος της Β’ Παρουσίας και σ’ ένα άλλο το 1914. Σ’ όλα τα τελευταία βιβλία παρουσιάζεται το 1914. Το βιβλίο «Η Κιθάρα του Θεού», το έγραψε ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρείας «Σκο­πιά». Όποιος το διαβάζει συμπεραίνει για τον βαθμό της νοημοσύνης των Ιεχωβιτών…

Τί έκανε τον Γκύντερ Πάπε, το επίλεκτο αυτό στέλεχος των Ιεχωβιτών της Γερμανίας, να εγκαταλείψη την Οργάνωσι της Σκοπιάς; Τί άλλο παρά οι αντιφάσεις! Ενώ πάντοτε από μικρό παιδί τον εδίδασκαν ότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ θα ανασταίνονταν πραγματικά^. το έτος 1951, στο διεθνές συνέδριο των Ιεχωβιτών στην Φραγκφούρτη, τον εδίδαξαν ότι δεν θα ανασταίνονταν πραγματικά, και ότι τα χωρία που παλαιότερα τα ερμήνευαν κατά γράμμα, πρέπει να τα ερμηνεύσουν αλληγορικά!

Και κάτι άλλο: Σε όλα τα παλαιά βιβλία της Εταιρείας, μέχρι το έτος 1931 υποστηριζόταν ότι η κατά τον 20όν αιώνα κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Θεόν. Και ξαφνικά στα νεώτερα βιβλία και περιοδικά (όπως λ.χ. στην Σκοπιά της 15-5-1955) ξεπρόβαλλε η καινούργια διδασκαλία πως η κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Σατανά!

Διαβάζοντας λοιπόν την «Σκοπιά» της 15-5-1955 δεν μπορούσε να συγκρατήση το μυαλό του στην θέσι του. Ένας ολόκληρος κόσμος άρχισε να γκρεμίζεται μέσα του. Ερευνώντας αργότερα όλα τα προηγούμενα βιβλία της ιεχωβιτικής Οργανώσεως έμεινε κατάπληκτος από το πλήθος των αντιφάσεων.

Εκείνο που στην αρχή χαρακτηρίσθηκε άσπρο, ήρθε νεώτερο φως από τον Ιεχωβά και το είπαν μαύρο, και αργότερα παρουσιάσθηκε άλλη δέσμη φωτός και το ξαναείπαν άσπρο. Και έτσι το φως λάμπει «επί μάλλον και μάλλον»!

Αντιλαμβάνεσαι τώρα, Χριστιανέ μου, πόσο σκοτάδι υπάρχει στις ιεχωβίτικες διδασκαλίες; Οι Ιεχωβίτες όμως δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Γιατί; Διότι η Εταιρεία «Σκοπιά» φροντίζει και αποσύρει από την κυκλοφορία τα παλαιότερα βιβλία^. ή εάν τα επανεκδίδη, τα αλλοιώνει και τα νοθεύει. Ο Γκύντερ Πάπε σε διάλεξι που έδωσε τον Μάιο του 1977 στην Αθήνα είπε ότι εμέτρησε σ’ ένα ιεχωβίτικο βιβλίο που αφορούσε την «Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά», στην επανέκδοσι, 169 αλλοιώσεις και νοθείες, 169 απάτες!

Δηλαδή από το ένα μέρος αντιφάσεις και από το άλλο απάτες. Αυτός είναι ο περίφημος «νέος κόσμος» των Μαρτύρων του Ιεχωβά!

Η αντιχριστιανική δράσις των Ιεχωβιτών 

• Φοβερά αποκάλυψις. Μου είπε (ηγετικόν χιλιαστι­κόν στέλεχος) που μου είχεν εμπιστοσύνην, ότι με τον καιρόν θα αντιλαμβανόμουν και ο ίδιος, πως και «αδελφοί» συχνάζουν στα καφενεία και στα ταβερνεία, μάλιστα δε και καπνίζουν, διά να μη γίνωνται αντιληπτοί από τους θαμώνες και να κάμνουν κι’ εκεί την μαρτυρίαν των. «Πώς μπορεί να μη γίνωνται αντιληπτοί; τον ρώτησα^. δεν μιλούν για την «αλήθειαν», δεν δίνουν περιοδικά και βιβλία»; «Όχι, όχι, είπε^. ούτε και συναθροίζονται φανερά. Είναι μυστικοί, παλαιοί, δοκιμασμένοι, και μπήγουν σφήνες βαθειά στα μηνίγγια της Βαβυλώνος της μεγάλης (έτσι ονομάζουν την Χριστιανικήν ιδίως θρησκείαν)».

Έλεγεν ακόμη ότι είναι ανάγκη να γίνεται και αλλοιώς η «μαρτυρία». Τον παρεκάλεσα να μου διευκρί­νιση τί εννοούσε, και μου εξήγησε: «Οι Εκκλησίες, οι Εκκλησίες, πρέπει να αδειάζουν συνεχώς, να ερημώσουν. Πρέπει να κάμωμεν τον κόσμον να μισήση θανάσιμα και να σφάξη τους παπάδες. Να γκρεμίση τις Εκ­κλησίες^. να καταστρέψη τους Σταυρούς^. να καύση τις Εικόνες… Ο αγώνας μας είναι σκληρός. Ο Ιεχωβάς απέρριψε τον Χριστιανικόν κόσμον, κι’ αναγνωρίζει την αγίαν Οργάνωσίν του… Εκείνοι κάμνουν την προκαταρκτικήν εργασίαν -μου είπε συνεχίζοντας- στρέφουν τις καρδιές και τις διάνοιες πολλών κατά των παπάδων και της Εκκλησίας και ετοιμάζουν το έδαφος, διά να επισκέπτωνται άλλοι, φανεροί αδελφοί μας τους αγανακτισμένους κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας και των λειτουργών της».

Αυτός ο τρόπος αντιχριστιανικής προπαγάνδας μου ήτο άγνωστος. Στο άκουσμά του ένοιωσα ένα πάγο μέσα μου. Άρχισα να νοιώθω σαν συνένοχος σε παράνομες και θεομίσητες πράξεις. Έψαχνα να εύρω επιχειρήματα από την αντιχριστιανική προπαγάνδα της αντιχρίστου Οργανώσεως, διά να δικαιολογήσω την ενοχή μου. Ικανοποιητικήν δικαιολογίαν δεν εύρισκα. Μου φαινόταν, ότι είχα μπλέξει άσχημα. Σαν να είχα χάσει την ελευθέ­ραν βούλησίν μου, σαν κάτι να μου είχαν κάμει και με κρατούσαν αναποφάσιστον. Άρχισα επίσης να σκέπτομαι, ότι πίσω από αυτό, που προ ολίγου άκουσα, θα υπήρχαν οπωσδήποτε και άλλοι πονηροί τρόποι δράσεως και σατανικές μεθοδείες στα χέρια της αντιχρίστου ηγεσίας (σελ. 78-79).

• Απίθανα τεχνάσματα. Σε μυστικήν συζήτησιν ανωτέρων χιλιαστικών στελεχών ήκουσα, ότι σε κάποια Αφρικανική χώρα, ενώ συγγενείς και γείτονες απηγόρευαν σ’ ένα υποψήφιο θύμα τους να τους ακούη, και σ’ αυτούς να το επισκέπτωνται, ντύθηκαν μερικοί, άγνωστοι στο μέρος εκείνο χιλιασταί, με στολήν αστυνομικών και προειδοποίησαν όλους εκείνους που εναντιώνοντο, «να αφήσουν -το υποψήφιο θύμα- ήσυχον και ε­λεύθερον να έχη σχέσεις μ’ όποιους θέλει και να μη πειράζουν τους «μάρτυρες του Ιεχωβά»… Το ίδιο και άλλα παρόμοια τεχνάσματα μπορούν να εκτελούν με σατανικήν υποκρισίαν και επιτηδειότητα πολλά ειδικά και σε τούτο εκπαιδευθέντα και συνεχώς εκπαιδευόμενα όργανα της αντιχρίστου Οργανώσεως των λεγομένων μαρτύρων του Ιεχωβά (σελ. 80).

• Κατασκοπευτική παρακολούθησις των οπαδών.

(Πριν αποχωρίση οριστικά από την αίρεσιν ο Θ. Σταυρόπουλος επί πέντε μήνες συζητούσε με χιλιαστάς που προσεπάθουν να τον συγκρατήσουν κοντά τους. Πολλοί χιλιασταί κατά το διάστημα αυτό του εξετόξευαν διάφορες κατηγορίες).

Άκουγα να ψιθυρίζουν μερικοί από τους ψευδοκατηγόρους μου πράγματα, τα οποία κανείς άλλος δεν μπορούσε να γνωρίζη εκτός από εμένα και δύο στενά συγγενικά μου πρόσωπα, τα οποία με διαβεβαίωναν απολύτως, ότι δεν είχαν σε κανένα δι’ αυτά μιλήσει. Πάλι άρχισε να με απασχολή πολύ σοβαρά η σκέψις: Πώς ήταν δυνατόν να γνωρίζουν εκείνοι οικογενειακά μυστικά μας;

Πράγματι, ένα νέο «μυστήριον»! Συνδυάζοντας δε τα δύο γεγονότα, μόνον μία εξήγησις φαινόταν πιθανωτάτη, ότι δηλαδή ηγετικά στελέχη της αντιχρίστου Οργανώσεως είχαν κρύψει στο σαλόνι ή στον διάδρομον ή και σε δωμάτια μικρούς πομπούς (mini spione = μικρούτσικους κατασκόπους) και άκουγαν από έξω άλλοι -τελείως άγνωστοι σε μένα αιρετικοί- με έναν δέκτην ή με το ραδιόφωνον του αυτοκινήτου των, που επίτηδες ήταν παρκαρισμένο εκεί πλησίον, διά να μπορούν να ακούουν όλα όσα ελέγαμε μέσα στο σπίτι (σελ. 87).

• Όταν κάποιος επιστρέψη στην Εκκλησία. «Με εκείνον δεν μιλούμε. Τον έχει αποκόψει η Οργάνωσις». Αυτή είναι μία συνηθισμένη φράσις… δι’ εκείνους που με την βοήθειαν του Κυρίου ηλευθερώθησαν από τις σατανικές παγίδες της, και τους οποίους δεν παύουν συγχρόνως να τους συκοφαντούν και να τους κατηγορούν με χίλιες δυο ψευτοκατηγορίες… Εκείνοι (που φεύγουν από την Οργάνωσιν και που ήσαν αγαπητοί στους άλλους) πρέπει πρωτίστως να δυσφημισθούν με πολύ ύπουλον και συκοφαντικόν τρόπον, ώστε την θέσιν της αγάπης και της εκτιμήσεως στις καρδιές των συμπλανωμένων τους να την παίρνουν η περιφρόνησις, η καχυποψία, η αποστροφή κλπ., που θα δημιουργήσουν με την αποκοπήν, χάσμα αγεφύρωτον φανατικού μίσους σ’ εκείνους, που συνεχίζουν να μένουν στην πλάνη της Οργανώσεως.

Το γεγονός ότι η αντίχριστος χιλιαστική ηγεσία διαδίδει μαζί με τόσες άλλες πλάνες της και ότι τάχα η πρώτη ανάστασις έγινε το 1918-1919, έδωσε αφορμή σ’ έναν οπαδόν της, που ήταν μάλιστα και «βοηθός επισκόπου» (= βοηθός χιλιαστού ομαδάρχου), να την ελέγξη δριμύτατα… Αυτόν τον ψευδοκατηγόρησαν ότι τάχα ήταν «πιόνι και κατάσκοπος του Ελληνικού Προξενείου»… (σελ. 88-89).

•   Ειδικοί στόχοι. Σ’ ένα Έλληνα χιλιαστήν, είχε α­νατεθή από την αντίχριστον χιλιαστικήν ηγεσίαν η ειδική αποστολή να προσηλυτίση τον επίσης Έλληνα Δημοδιδάσκαλον της Γερμανικής πόλεως Gummersbach, διά να τον χρησιμοποιήσουν διά τον προσηλυτισμόν κι’ άλλων συναδέλφων του στην Γερμανίαν (στην Ελλάδα και άλλου), με πονηρόν σκοπόν: να απαιτήσουν «εν και­ρώ» να μη υποχρεούνται τα Ελληνόπουλα να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών^. να μη υποχρεούνται να εκκλησιάζωνται, και ούτε και «βαβυλωνιακές προσευχές» (έτσι λένε τις προσευχές των Χριστιανών) να κάνουν, και να προσηλυτίζουν αυτά στην αντίχριστον αίρεσίν τους (σελ. 233).

…Φροντίδα της αντιχρίστου χιλιαστικής ηγεσίας είναι: Να κατορθώνη να βάζη: 1) Στα επίσημα εγκυκλοπαιδικά (και άλλα) λεξικά, 2) Σε μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, και 3) Σε εκπαιδευτικά καθώς και σε άλλα βιβλία, κακόδοξες και αντιχριστιανικές ιδέες της, που θα τις χρησιμοποιή στο μέλλον με σατανική επιτηδειότητα, στην διενέργειαν της αντιχριστιανικής προπαγάνδας της (σελ. 234).

(Ομιλεί ο Θεόδωρος Βασ. Σταυρόπουλος, Έλλην της Γερμανίας, πρώην «μάρτυς του Ιεχωβά» επί δέκα έτη, από τους εμπίστους. Τα Αποσπάσματα έχουν ληφθή από το συγκλονιστικό σε αποκαλύψεις βιβλίο του, «Οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά». Εκδ. «Ορθοδ. Τύπου», Αθήναι 1975, σελ. 279).

«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»
Τεύχος 26. Μάιος-Αύγουστος 2009. Θεσ/νίκη
‘Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Δείτε επίσης..

Ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος της Σκοπιάς να αλλάζει τα δόγματά της Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Η αληθινή Εκκλησία του Θεού δεν αλλάζει τις δογματικές της αλήθειες. Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο… (13/7/09)

Το ζήτημα του φόνου και της στρατεύσεως και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καυχώνται ότι βρίσκονται στην αλήθεια και ότι εφαρμόζουν επακριβώς τις εντολές… (12/7/09)

Όταν κανείς λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο Αποσπάσματα από δημόσιο διάλογο Ορθοδόξων με “Μαρτύρων του Ιεχωβά” που έλαβε χώρα στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου… (6/4/2010) http://www.impantokratoros.gr/airesis_martyron.el.aspx

Γιατί εὐλογοῦνται τά σταφύλια τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος; (6 Αὐγούστου)

Γ. Σκαλτσή, Καθηγητου Α.Π.Θ – Απόσπασμα

…Η ΕΥΛΟΓΙΑ τῶν σταφυλιῶν κατὰ τὴ Μεταμόρφωση κατανοεῖται μέσα ἀπὸ τὶς θεολογικές, ἀνθρωπολογικὲς καὶ κοσμολογικὲς διαστάσεις τῆς ἑορτῆς αὐτῆς.

῾Ο Κύριος «ἡμέρας ἓξ» ἢ «ὡσεὶ ἡμέρας ὀκτώ», μετὰ τὴν πρόρρηση τοῦ Πάθους Του, «εἰς ὄρος ὑψηλόν… μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν (Πέτρου, ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου), καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἢλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».

Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου,ἀλλὰ καὶ ὁ κυρίαρχος τῶν ἐσχάτων. Αὐτὸς εἶναι ἡ ἄμπελος «ἐν οὐρανοῖς μὲν ἔχουσα τὴν ρίζαν, ἐπὶ γῆς δὲ τὰ κλήματα·ἄμπελος κλαδευομένη τὸ σῶμα, ἀλλ᾿ οὐ τὴν ρίζαν· ἄμπελος μετὰ τρίτην ἡμέραν τοῦ κλαδευθῆναι βλαστάνουσα τὸν βότρυν τῆς ἀναστάσεως».

Εἶναι φυσικό, λοιπόν, μὲ τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου νὰ φωτίζεται καὶ νὰ δοξάζεται ὁλόκληρος ὁ κόσμος.

῾Η κτίση φαιδρύνεται καὶ ἀποκτᾶ τὴ λαμπρότητα ποὺ εἶχε κατὰ τὸ χρόνο τῆς δημιουργίας. Γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο καὶ ἡ κτίση, ἀνταποκρινόμενη δοξολογικὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ δωρεὰ καὶ τὴν ἐλπίδα, ἀναφέρεται πρὸς τὸ Δημιουργό της καὶ τὸν εὐχαριστεῖ, ἀλλὰ καὶ ἡ ᾿Εκκλησία στὴν πιὸ κατάλληλη ἑορτή, τῆς Δημιουργίας καὶ τῶν ᾿Εσχάτων τῆς ἀνανέωσης καὶ τῆς ἐλπίδας, συνηθίζει νὰ εὐλογεῖ τὸν κόσμο καὶ τὶς ἀπαρχές του, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι ὅτι ἡ ἀνανέωση ἀρχίζει ἀπὸ τὸ Θεό, περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴ φύση καὶ καταλήγει στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

῾Η εὐλογία τῶν σταφυλιῶν, τῶν ἀντιπροσωπευτικῶν αὐτῶν ἀπαρχῶν τοῦ κόσμου, εἶναι μία λειτουργικὴ πράξη ποὺ τονίζει ἰδιαίτερα τὴ δοξολογικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ προσφορὰ τῆς ὕλης καὶ τῶν καρπῶν τῆς γῆς στὸ Δημιουργὸ Θεὸ καὶ κτίστη τῶν ἁπάντων. Πολὺ περισσότερο μάλιστα, ὅταν ὁ καρπὸς αὐτὸς τῆς ἀμπέλου μᾶς δίδει τὸ κρασί, ποὺ ὁ Χριστὸς εὐλόγησε στὴν Κανᾶ, γιὰ νὰ τονίσει τὴν ἐν Χριστῷ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου,ἀλλὰ καὶ μᾶς τὸ παρέδωσε στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, ὡς τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ ψωμί, τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας ἀφθαρτοποιοῦνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σὲ Κυριακὸ «σῶμα καὶ αἷμα», θεία Εὐχαριστία.

᾿Εκτὸς τούτων, ἡ εὐλογία τῶν σταφυλιῶν τονίζει καὶ τὴν ἀνάγκη συνεχοῦς πνευματικῆς καρποφορίας καὶ μεταμορφωτικῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου, καθόσον «οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες, καὶ τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται»

Περιοδ. «᾿Εφημέριος», Σεπτέμβριος 2000, σελ. 11-14

πηγή:proslalia

http://agiosharalabos.blogspot.gr