Ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐλεύθερη χρήση σπόρων στή Γαλλία

 ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΣΠΟΡΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Φορολόγηση και απαγόρευση της επαναχρησιμοποίησης σπόρων για τους Γάλλους αγρότες
Ένα νέο αυστηρό νομοσχέδιο που θα επιβάλλει την καταβολή δικαιωμάτων χρήσης των σπόρων και περιορίζει την ελεύθερη ιδιοπαραγωγή ψηφίσθηκε πρόσφατα από το Γαλλικό κοινοβούλιο. Η νέα νομοθεσία επιβεβαιώνει την γενικότερη τάση στην Ε.Ε. περιορισμού των δικαιωμάτων των αγροτών επί της χρήσης των σπόρων καθώς εντείνει και τις ανησυχίες για τις δυνητικές επιπτώσεις στην αγροτική βιοποικιλότητα.
Για τους Γάλλους αγρότες η ελεύθερη χρήση σπόρων δείχνει πολύ σύντομα να γίνεται ανάμνηση. Οι ιδιοπαραγώμενοι σπόροι, γνωστοί ως “σπόροι αγροκτήματος,” επιλέγονται από τους αγρότες από τη δική τους σοδειά και διατηρούνται για φύτευση την επόμενη χρονιά.Εδώ και μερικές δεκαετίες, αυτό είχε πρακτικά περιοριστεί κατά πολύ, ιδιαίτερα από τότε που οι σπόροι  προστατεύονται από το Πιστοποιητικό Φυτικών Ποικιλιών (PVC), ή αλλιώς του δικαιώματος  ιδιοκτησίας που ανήκει αποκλειστικά στους “ιδιοκτήτες” των σπόρων. Η επαναχρησιμοποίηση αυτών των σπόρων προς φύτευση ήταν θεωρητικά απαγορευμένη, αν και στη πραγματικότητα, η πρακτική της επαναχρησιμοποίησης των σπόρων ήταν ευρέως ανεκτή στη Γαλλία. Ωστόσο, από τώρα και στο εξής η νομοθεσία θα γίνει πολύ πιο αυστηρή σύμφωνα με ένα νομοσχέδιο του κεντροδεξιού κόμματος Γαλλικού κόμματος UMP το οποίο εγκρίθηκε στις 28 Νοεμβρίου από το Γαλλικό κοινοβούλιο.
“Από τις 5.000 φυτικές ποικιλίες που καλλιεργούνται για εμπορικούς σκοπούς στηΓαλλία, οι 1.600 προστατεύονται με πιστοποιητικό PVC αντιστοιχώντας στο 99% των καλλιεργούμενων ποικιλιών” εξηγεί ο Delphine Guey, της Εθνικής Διεπαγγελματικής Ομάδας Σπόρων (NISG).
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, και σύμφωνα με το Εθνικό Συντονιστικό για την Υπεράσπιση των Σπόρων Αγροκτήματος  (CNDSF), περίπου το ήμισυ των καλλιεργούμενων σιτηρών επαναχρησιμοποιούνται για φύτευση από τους αγρότες, κάτι που είναι σχεδόν πάντα “παράνομο”. Φαίνεται, παρόλα αυτά, ότι ο καιρός της “νομικής αβεβαιότητας” έχει παρέλθει: Σύμφωνα με το Γαλλικό Υπουργείο Γεωργίας “..οι σπόροι δεν θα μπορούν να απαλλάσσονται από τη φορολογία, όπως συμβαίνει έως σήμερα.”
Το νομοσχέδιο του κόμματος UMP ουσιαστικά ερμηνεύει έναν Ευρωπαϊκό κανονισμό από το 1994 σχετικά με τις φυτικές ποικιλίες, ο οποίος μέχρι τώρα δεν ήταν σε ουσιαστική ισχύ στη Γαλλία.
Κατά συνέπεια, οι αυτοπαραγώμενοι σπόροι, οι οποίοι μέχρι πρότινος βρίσκονταν υπό ένα καθεστώς ανοχής της ύπαρξης τους, έχουν πια ..νομιμοποιηθεί, με την προϋπόθεση βέβαια ότι πρέπει να δοθεί κάποια “αποζημίωση στους ιδιοκτήτες του πιστοποιητικού PVC” – εννοώντας, το να πληρώνονται οι εταιρείες σπόρων – “με στόχο αυτές να συνεχίσουν να αφιερώνουν την δύναμη τους στην έρευνα και τη συνεχή βελτίωση των γενετικών πόρων”, όπως αναφέρει το κείμενο του νόμου. Εξαίρεση στο παραπάνω αποτελούν γεωργοί που παράγουν λιγότερους από 92 τόνους σιτηρών.
Από το 2001, η νομοθεσία αυτή είχε εφαρμογή είχε εφαρμογή μόνο σε ένα είδος, το σιτάρι για παρασκευή ψωμιού. Ονομάζεται “αναγκαία εθελοντική συνεισφορά» και συλλέγονταν από τις σποροπαραγωγικές ενώσεις. Οι καλλιεργητές έπρεπε να καταβάλουν 50 σεντς/τόνο κατά την συγκομιδή του σιταριού.
Αυτό το σύστημα τώρα θα επεκταθεί σε μια ανοικτή λίστα 21 ειδών, λέει ο Xavier Beulin, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Παραγωγών Αγροτικών Προϊόντων (NFAPU). Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον Guy Kastler, Διευθύνων Σύμβουλο του Δικτύου  σπόρων και μέλος της συνομοσπονδίας Αγροτών “για τα μισά από τα καλλιεργούμενα είδη – όπως σόγια, φρούτα, λαχανικά – η επαναχρησιμοποίηση των σπόρων μας θα είναι απαγορευμένη, και για τα άλλα μισά – σιτηρά και κτηνοτροφικά είδη – θα πρέπει να πληρώνουμε για να τα επαναχρησιμοποιήσουμε”.
 

Έρχεται η ιδιωτικοποίηση των σπόρων;

Πολλές οικολογικές και αγροτικές ενώσεις φοβούνται μια σημαντική παρέμβαση από τις σποροπαραγωγικές εταιρείες στη πρόσβαση σε σπόρους μέσα από δικαιώματα ιδιοκτησίας τα οποία θα επεκταθούν σε διάφορες καλλιέργειες και τα παραγόμενα προϊόντα τους. Με την εν λόγω φορολόγηση, “ακόμη και οι αγρότες που χρησιμοποιούν εμπορικούς σπόρους θα πρέπει να πληρώνουν για τους σπόρους τους,” επισημαίνει ο Guy Kastler. Οι φόβοι που διατυπώνονται είναι  το ποσοστό των σπόρων αγροκτήματος που χρησιμοποιείται θα μειωθεί καθώς αυτοί θα ακριβύνουν και θα γίνουν έτσι λιγότερο ελκυστικοί για τους αγρότες. Μεταξύ φόρων και  απαγόρευσης επαναχρησιμοποίησης των δικών τους σπόρων, οι αγρότες θα φορολογούνται όλο και περισσότερο κάθε φορά, χωρίς πλέον να τους παράγουν, αλλά με το αγοράζουν κάθε χρονιά τους σπόρους τους. Με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο φόβος ότι θα υπάρξει αύξηση της εξάρτησης από την βιομηχανία σπόρων.
Από την άλλη μεριά ο Xavier Beulin πιστεύει πως εξασφαλίζεται έτσι η συνεισφορά από τον καθένα στην έρευνα των καλλιεργούμενων σπόρων, δεδομένου ότι αυτοί γενικότερα προέρχονται από τους σπόρους αγροκτήματος. Κάνοντας έναν παραλληλισμό με ένα νόμο που αποσκοπεί στην “προστασία των δημιουργών” ταινιών και  μουσικής, ο πρόεδρος της NFAPU υποστηρίζει ότι είναι “φυσιολογικό όσοι χρησιμοποιούν σπόρους αγροκτήματος να συμμετέχουν επίσης στη χρηματοδότηση της δημιουργίας νέων ποικιλιών, δεδομένου ότι η αυτοί οι ίδιοι θα επωφεληθούν”.
Αντικρούοντας αυτό το επιχείρημα, η Ένωση Αγροτικού Συντονισμού τονίζουν στην ιστοσελίδα τους ότι ο Beulin Xavier δεν είναι μόνο ο επικεφαλής της Εθνικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Ενώσεων NFAPU, αλλά και διευθυντής της ομάδας Sofiproteol, “η οποία αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας  γαλλικών εταιρειών σπόρων όπως η Euralis SEMENCES, Limagrain κ.α.”.
Έρχεται η απώλεια της βιοποικιλότητας;Ένας περαιτέρω φόβος είναι ο αντίκτυπος του μέτρου αυτού στη γεωργική βιοποικιλότητα. Προφανώς, φυτεύοντας συνέχεια μόνο μια ποικιλία -κάτι που σχεδόν πάντα προκύπτει από την έρευνα- δεν αυξάνει τη βιοποικιλότητα. Ο Guy Kastler προτείνει ότι με την χρήση ιδιοπαραγώμενων σπόρων “νέα χαρακτηριστικά εμφανίζονται τα οποία επιτρέπουν στο φυτό να προσαρμοστεί καλύτερα στο έδαφος, το κλίμα, τις τοπικές συνθήκες.
Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να μειωθεί η χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Από την άλλη πλευρά, η βιομηχανία σπόρων προσαρμόζει τα φυτά τους στα δικά τους λιπάσματα και φυτοφάρμακα, έτσι ώστε να είναι τα ίδια παντού τείνοντας να δημιουργήσουν ομοιομορφία των φυτών, όπου και αν καλλιεργούνται“.
Προς ένα καθεστώς πατεντών Το πιστοποιητικό PVC στη Γαλλία είναι μια εναλλακτική λύση για τις πατέντες σε ζωντανούς οργανισμούς, που είναι σε ισχύ, για παράδειγμα, στις ΗΠΑ. Αυτό το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας καταχωρείται από εταιρείες η οποίες, μέσω της έρευνας, έχουν δημιουργήσει υβριδικές ποικιλίες και έχουν μονοπώλιο της πώλησης των σπόρων [για αρκετά χρόνια] από τα είδη αυτά, όπως συμβαίνει στη Γαλλία για περίπου 450 είδη.
Ορισμένοι, όπως ο Guy Kastler, φοβούνται ότι αυτό θα είναι ευνοϊκό για το καθεστώς πατεντών το οποίο περιορίζει τα δικαιώματα των αγροτών να χρησιμοποιούν ελεύθερα προστατευόμενους σπόρους. Σε κάθε περίπτωση, σε αντίθεση με το πιστοποιητικό PVC, η πατέντα απαγορεύει εντελώς στους αγρότες να καλλιεργούν [πατενταρισμένους] σπόρους που προέκυψαν από ιδία παραγωγή, με ή χωρίς αποζημίωση, σύμφωνα με Delphine Guey.
Αυτή συμβαίνει ήδη με τις γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες (μεταλλαγμένα) που ανήκουν στην αμερικανική εταιρεία Monsanto, η οποία, σύμφωνα με την Marie-Monique Robinin στο ντοκιμαντέρ “Ο Κόσμος Σύμφωνα με την Monsanto”, έχει δημιουργήσει ένα είδων “αστυνομικών σπόρων” που ειδικεύονται στην παρενόχληση των αγροτών που φυτεύουν ή ανταλλάσσουν “παράνομα” [πατενταρισμένους] σπόρους δικιάς τους παραγωγής.
Η άλλη διαφορά με τις πατέντες είναι ότι το πιστοποιητικό PCV επιτρέπει στους ιδιοκτήτες να χρησιμοποιούν ελεύθερα προστατευόμενες ποικιλίες, επωφελούμενοι των γενετικών πόρων τους και να δημιουργήσουν νέες ποικιλίες. Έτσι, η χρήση ενός γονιδίου από το ένα φυτικό είδος δεν επιτρέπει τη χορήγηση πατέντας, και ως εκ τούτου την πλήρη ιδιοποίησή του.
Η διαφοροποίηση αυτή επέτρεψε, σύμφωνα με Delphine Guey, τη διατήρηση της ποικιλίας των γαλλικών εταιρειών σπόρων. Και τουλάχιστον επέτρεψε στους παραγωγούς επιλέξουν από μια ευρύτερη ποικιλία ποικιλιών. Ωστόσο, αν και η κατοχύρωση πατέντας σε έμβιους οργανισμούς δεν επιτρέπεται στη Γαλλία, η πατεντοποίηση φυτικών γονιδίων ήδη υφίσταται και η τάση αυτή συνεχώς αυξάνεται.

πηγή: Le Monde http://salpisma.blogspot.com

Ἔρχεται ἡ Πανθρησκεία – Οὐδέτερο σύμβολο πίστης στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου

 Όταν η ‘πολιτική ορθότητα’ συναντά το ‘οικουμενιστικό πνεύμα’, έχουμε ένα ‘ουδέτερο’ θρησκευτικό σήμα για τους θρησκευτικούς λειτουργούς που θα παρευρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Αν και η επίσημη δικαιολογία για την απαγόρευση κάθε θρησκευτικού συμβόλου είναι ο «σεβασμός για τους διαφορετικούς θρησκευόμενους λαούς».

Η Telegraph αναφέρει ότι τα θρησκευτικά σύμβολα θα απαγορευτούν από τα σήματα που έχουν σχεδιαστεί να φορούν οι εφημέριοι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο βασικός λόγος, είναι να μην «προσβάλλουν τους ανθρώπους που επιθυμούν να φορούν μόνο το δικό τους σύμβολο πίστης».

Η καρφίτσα πέτου, η οποία έχει ως στόχο να αναδείξει το ρόλο που θα έχουν οι θρησκευτικοί ηγέτες στους Αγώνες του 2012, έχει γίνει το κέντρο μιας διαμάχης καθώς τα θρησκευτικά σύμβολα απορρίφθηκαν από το σχεδιασμό.
Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (LOCOG) ρώτησε μια συμβουλευτική επιτροπή από εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών για να δώσουν ιδέες για την εμφάνιση που θα έχει το σήμα.

Ενώ φέρεται ότι υπήρχαν σχέδια που περιλάμβαναν σύμβολα και από τις εννέα από τις θρησκείες που ήταν παρούσες στην επιτροπή των αντιπροσώπων, ο σχεδιασμός απορρίφθηκε. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι όλα τα άτομα που θα φορούν το σήμα δεν θα αισθάνονται άνετα με τα αθλητικά σύμβολα άλλων θρησκειών.

Η Telegraph συνεχίζει:

Το τελικό σήμα – που παρουσιάστηκε στον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ και σε οκτώ άλλους θρησκευτικούς ηγέτες που βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Πάρκο – διαθέτει απλά τη λέξη «πίστη» και μια υδρόγειο, παράλληλα με τα λογότυπα των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων. [...]

Το σήμα θα φορεθεί από τους 193 θρησκευτικούς λειτουργούς – που θα ασχολούνται με αθλητές, υπαλλήλους, το προσωπικό και τα μέλη των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Αν και υπήρχε πρόταση για ένα σήμα που θα φέρει τα εννέα σύμβολα – ανάμεσά τους το σταυρό και την ημισέληνο – οι διοργανωτές λένε ότι θα είχε «περιορισμένη» “απήχηση” στους θρησκευόμενους αθλητές και θεατές.

Η επιτροπή απέρριψε και άλλες προτάσεις για το σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένης μιας εικόνας με χέρια σε στάση προσευχής και μίας με ένα αναμμένο κερί.

«Συζητήσαμε πολλές ιδέες – είναι πάντα δύσκολο να έχουμε ένα σύμβολο με το οποίο θα νιώθουν άνετα όλοι», δήλωσε ο αιδεσιμότατος Duncan Green, ο οποίος υπηρτεί ως Αγγλικανός ιερέας και είναι ο επικεφαλής των πολύ-θρησκευτικών λειτουργιών των Ολυμπιακών Αγώνων. «Θέλαμε κάτι που οι άνθρωποι όλων των θρησκειών θα μπορούσαν να φορέσουν και να αισθάνονται άνετα και που θα έδειχνε ότι οι θρησκείες του κόσμο προχωράνε μαζί. Αν θέλουμε κάτι που να απευθύνεται σε όλες τις θρησκείες πρέπει να είναι ουδέτερο. “

Μόνο που οι κύριοι ξεχνούν ότι η δημιουργία ενός θρησκευτικού συμβόλου προυποθέτει και τη δημιουργία θρησκείας. Μήπως στο μέλλον θα δούμε τους αθλητές και υπό κοινή σημαία για να μην προσβάλλονται μεταξύ τους και δούμε τις σημαίες να παίρνουν την άγουσα για τις αποθήκες; Αλλωστε για να γίνει μια παγκόσμια κυβέρνηση χρειάζονται τρία πράγματα. Παγκόσμιοι φόροι (βλ. “πράσινοι” φόροι για το “φαινόμενο του θερμοκηπίου”), κοινή πίστη (βλ. ουδέτερο σύμβολο πίστεως), και κοινή σημαία (βλ. ΟΗΕ;).

Οι καιροί είναι πονηροί. Πάντως με ένα τέτοιο θρησκευτικό σύμβολο πολύ πιθανόν να πιστέψετε στον… Μίκι Μάους

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

The Telegraph

http://aktines.blogspot.com/2012/05/blog-post_2493.html#more

Τό ξεχασμένο ἀντίδωρο

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν hristospanagia4

  Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.
Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.
Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στεναχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.
Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από τη υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό. Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε. Έτσι σκέφθηκα να αφήσω τα χρήματα, μαζί με όλα τα χαρτιά, όπως ήταν, μέσα στο αυτοκίνητό μου, στο τσεπάκι της πόρτας του οδηγού. Εκεί ποιος να τα πειράξει. Άλλωστε πρωί-πρωί θα πήγαινα να τα καταθέσω. Ποτέ δεν είχα χάσει κάτι από το αυτοκίνητο. Μάλιστα τα έβαλα σε ένα φάκελο από αυτούς των δημοσίων υπηρεσιών καθώς τους φύλαγα, όταν η ταμίας μας πλήρωνε και μας έβαζε τα χρήματα στο φάκελο. Εγώ πάντα της γκρίνιαζα γι’ αυτό ότι ο τρόπος αυτός είναι απηρχαιωμένος, αλλά εκείνη εξακολουθούσε το σύστημά της. Έτσι κρατούσα τους φακέλους κι όλο και κάπου μου χρησίμευαν. Ίσως σας κουράζω με λεπτομέρειες αλλά θα δείτε παρακάτω γιατί σας τις αναφέρω.
Εκείνο το πρωί λοιπόν ξεκίνησα να πάω στη τράπεζα για την κατάθεση των χρημάτων. Το αυτοκίνητο, ενώ συνήθως το παρκάρω στην πυλωτή της πολυκατοικίας, εκείνο το βράδυ το είχα παρκάρει λίγο παραπέρα από το σπίτι, γιατί κάποιος μου είχε πιάσει το πάρκιν. Πηγαίνω εκεί που το είχα παρκάρει, πολύ κοντά στο σπίτι και σε σίγουρο μέρος, αλλά το αυτοκίνητο πουθενά. Κοπήκανε τα πόδια μου. Δεν ήταν δυνατόν. Στη γειτονιά. Λίγα μέτρα από το σπίτι. Ποτέ κανείς δεν είχε παραπονεθεί για κλοπές. Είμαστε ήσυχη γειτονιά. Κόντεψα να τρελαθώ. Δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο που έχασα, κι αν το εύρισκα και πως θα το εύρισκα, και πως θα πηγαίνω στη δουλειά και πως θα πηγαίνει ο γιος μου στο σχολείο που τον πήγαινα εγώ κάθε πρωί, δεν ήταν που δεν είχα καθόλου χρήματα να αγοράσω άλλο, ήταν ότι είχα μέσα και τις 14.000 ευρώ. Πήγα να τρελαθώ πραγματικά. Και εκτός αυτού και το σπίτι θα έχανα, αφού δεν πρόλαβα να στείλω τα χρήματα στην τράπεζα. Και το αυτοκίνητο και τα χρήματα, αλλά και θα μου κρατούσαν κι από τον μισθό μου 250 ευρώ το μήνα γι’ αυτό το δάνειο. Τρελάθηκα. Ένοιωσα δύσπνοια, κιτρίνισα. Γύρισα στο σπίτι και κάθισα μουδιασμένη. Τώρα τι να κάνω. Παίρνω αμέσως το 100 και καταγγέλλω τη κλοπή. -Τι να σας πω κυρία μου, μου λέει στην άλλη άκρη της γραμμής ο αστυνομικός, στην Αθήνα κάθε μέρα κλέβονται 100 αυτοκίνητα. Θα δώσουμε τα στοιχεία στα περιπολικά κι αν τύχει και πέσουμε επάνω.. αν είστε τυχερή… πηγαίνετε και στο αστυνομικό τμήμα να κάνετε και μήνυση κατά αγνώστων. Όλα μαύρα…Πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, κι εκεί τα ίδια. Εκεί ένα παιδί, νέος αστυνομικός, μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό -πως θα με είδε το παιδί- και μου λέει.
- Ηρεμήστε μπορεί και να το βρείτε…
Γυρίζω σπίτι και περιμένω…Στη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι τα γεγονότα. Πως συνέβη αυτό, γιατί συνέβη αυτό, γιατί ο Θεός να μου δώσει αυτή τη δοκιμασία…Εκεί μου ήρθε τότε στο νου μια κουβέντα, που μου είχε πει ένα σεβάσμιος γέροντας κάποτε, που πήγα κοντά του να εξομολογηθώ. Ήμουν τότε πολύ στενοχωρημένη και ανήσυχη για τα παιδιά μου, για τη ζωή μου…έκλαιγα, μιλούσα κι έκλαιγα…τότε μου λέει.
- Μην κλαις. Ο Θεός μας δίνει τις δοκιμασίες για κάποιο λόγο. Είναι, όμως, πατέρας μας και αγαπάει τα παιδιά του. Το καλό μας θέλει. Πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη. Για κάποιο λόγο μας τα στέλνει όλα τούτα. Μην κλαις. Είναι αμαρτία, γιατί δείχνεις ότι δεν τον εμπιστεύεσαι…Να κάνεις την προσευχή σου και να αφήνεσαι με εμπιστοσύνη στο θέλημά του.
Εγώ, όμως, είμαι ένας άνθρωπος κοσμικός. Ψάχνω βέβαια τα πνευματικά μονοπάτια, αλλά πολύ μικρή είναι η πίστη μου. Θυμήθηκα τα λόγια τούτα του γέροντα και σκέφτηκα ξανά τα γεγονότα κάτω από άλλη ματιά. Για πιο λόγο γίνονται όλα, για κάποιο λόγο μας στέλνει ο Θεός τις δοκιμασίες. Για λίγο όμως, γιατί ξανά με κυρίευσε η απελπισία, αλλά πάλι ξανασκέφτηκα τα λόγια του γέροντα.. Και τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια προσευχή να διαβάζω στα δύσκολα αλλά… και στα εύκολα μου είχε πει. Έψαξα πού την είχα καταχωνιάσει εδώ και τόσα χρόνια -θα είχαν περάσει 8-9 χρόνια από τότε. Τη βρήκα όμως, δεν την είχα πετάξει. Την διάβασα πολλές φορές. Ήταν η προσευχή των πατέρων της Όπτινα. Σε λίγο ξαναπήρα τηλέφωνο το 100. Τίποτα. Το αστυνομικό τμήμα τίποτα. Ήρθε μεσημέρι. Γύρισαν τα παιδιά από τα σχολεία τους. Του είπα τα καθέκαστα. Στεναχωρέθηκαν πολύ. Εγώ μουδιασμένη, αλλά κάπου άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να αποδέχομαι αυτά που μου τυχαίνουν στην ζωή. Να έχω εμπιστοσύνη στο Θεό. Μάλλον, όμως, το ’κανα και αναγκαστικά, αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτε άλλο. Όμως αυτή η κουβέντα του γέροντα όλο και μεγάλωνε στο μυαλό μου…Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό… Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Άρα πρέπει να σκεφτώ ποιος είναι ο σκοπός, είπα εγώ στον εαυτό μου, αφού αυτή είναι η πάγια τακτική μου, όλα να τα εξηγώ. Έλα, όμως, που ορισμένα είναι πάνω από τη δύναμη του νου μου.
Έτσι πέρασε η μέρα. Κάνοντας τηλεφωνήματα, αγωνιώντας, ξανακάνοντας προσευχή.
Κατά τις 11:30 η ώρα το βράδυ ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.
- Κυρία μου είμαστε από το αστυνομικό τμήμα Κάτω Πατησίων. Έχετε ένα αυτοκίνητο άσπρο, τάδε μάρκα με τάδε νούμερα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Ναι. Τι έγινε• Έχουμε εδώ δυο άτομα που είχαν το αυτοκίνητό σας• τους σταματήσαμε για έλεγχο και βρήκαμε το δίπλωμα και τα χαρτιά σας. Ελάτε αμέσως.
Έτρεξα κατευθείαν εκεί. Ήταν δυο νεαροί -όχι κακά παιδιά- με σκυμμένο το κεφάλι.
Κυρία μου, μου λέει ο διοικητής τι είχατε στο αυτοκίνητό σας εκτός από τα χαρτιά σας; Χρήματα κύριε διοικητά. Πόσα; 14.000 ευρώ. Καλά κυρία μου, αφήνουμε τόσα λεφτά στο αυτοκίνητο; Τι να του πω δίκιο είχε. Βγάζει τότε από το συρτάρι του ένα φάκελο, τον φάκελο της υπηρεσίας μου, που είχα βάλει μέσα τα χρήματα και μου λέει. Μετρήστε τα. Κοπήκανε τα πόδια μου. Μα ήταν δυνατόν; Αρχίζω και μετράω. Τα χρήματα ήταν όλα εκεί δεν έλειπε ούτε ένα ευρώ. Δεν είναι δυνατόν λέω. Πως έγινε αυτό; Ρωτάει τότε ο διοικητής τους νεαρούς. Τι έγινε παιδιά; Πως και δεν πειράξατε τα χρήματα; Δεν τα βρήκατε; Όχι απαντάει ο ένας. Δηλαδή βρήκαμε τον φάκελο, αλλά δεν τον ανοίξαμε. Γιατί τους ρωτά ο αστυνομικός. Να καθώς ψάχναμε το αυτοκίνητο, στο ντουλαπάκι μπροστά, του συνοδηγού βρήκαμε τα διπλώματα της κυρίας και των παιδιών της, την άδεια του αυτοκινήτου και βρήκαμε κι έναν φάκελο ίδιο που είχε μέσα ένα κομμάτι ψωμί από την εκκλησία, ξερό.
- Αντίδωρο το λένε , του λέει ο άλλος.
- Ναι αντίδωρο. Ε, και καθώς ψάχναμε βρήκαμε στο τσεπάκι στο πλάι του αυτοκινήτου και αυτό τον φάκελο και είπαμε ότι αντίδωρο θα ’χει πάλι μέσα αυτή, όπως είχε στο άλλο. Φαίνεται ότι θα ’ναι καμιά θρήσκα… Και έτσι δεν ανοίξαμε τον φάκελο..
Μείναμε όλοι άφωνοι. Μαζεύτηκαν όλοι οι αστυνομικοί γύρω-γύρω και κοιτούσαν παραξενεμένοι. Κανείς δε μιλούσε.
Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Σε λίγο ήρθαν οι γονείς τους -καλοί άνθρωποι- απέσυρα τη μήνυση και γύρισα σπίτι. Εκεί έγινε πάλι άλλο σκηνικό. Τα παιδιά μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε άθικτο, μόνο η βενζίνη είχε τελειώσει, και τα χρήματα όλα. Ήταν συγκλονιστικό. Δηλαδή ένα μικρό κομματάκι αντίδωρο μπόρεσε να ανατρέψει μια σειρά γεγονότων. Γιατί, αν είχαν βρει τα χρήματα, σίγουρα τα πράγματα θα έβαιναν αλλιώς. Και πότε το είχα βάλει εκεί το αντίδωρο ούτε που θυμόμουν. Εκείνο το ντουλαπάκι σπάνια το ανοίγω. Και το αντίδωρο θα το είχα από το καλοκαίρι ίσως, που πηγαίνω καμιά φορά σε κάποιο προσκύνημα. Αλλά πάλι πως το έβαλα μέσα στο φάκελο. Ούτε που μπορώ να θυμηθώ.
Σημασία βέβαια έχει πως το γεγονός αυτό με έκανε να βλέπω τη ζωή αλλιώς. Να βλέπω με σεβασμό το καθετί και να αποδέχομαι με σεβασμό σχεδόν με ευγνωμοσύνη ακόμα και τα άσχημα, που μου συμβαίνουν στη ζωή. Το περιστατικό έγινε αιτία να επηρεαστούν αρκετοί άνθρωποι. Πρώτη εγώ. Μετά τα παιδιά μου, που συνήθως με κοντράρουν πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, τώρα όλο και συζητούν θέματα πνευματικά και ο μικρός -τελειόφοιτος λυκείου- εφέτος για πρώτη φορά νήστεψε. Αυτό τον καιρό συμμετέχω σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα και επειδή εκείνη την ημέρα δεν πήγα στο μάθημα εξήγησα στον καθηγητή μου τι είχε συμβεί. Την άλλη μέρα, όταν του είπα την συνέχεια, κούνησε σκεφτικός το κεφάλι και με παρότρυνε να πάω να κοινωνήσω, πράγμα που έκανα καθώς πλησίαζε η γιορτή του αγίου Νικολάου. Περιττό να πω ότι ανέφερε το γεγονός σε όλο το τμήμα και έμειναν να με κοιτάζουν όλοι κατάπληκτοι. Η μητέρα του ενός από τα παιδιά, που είχαν πάρει το αυτοκίνητό μου τηλεφώνησε λίγο μετά τα Χριστούγεννα και μου είπε πως ο γιος της τής ζήτησε να νηστέψει και να πάει να κοινωνήσει, γιατί του έκανε λέει μεγάλη εντύπωση το γεγονός με το αντίδωρο και το ότι δεν είχε συνέπειες η κακή του αυτή πράξη για την οποία και είχε μετανιώσει πικρά… Οι συνάδελφοι στη δουλειά άκουσαν το γεγονός, ορισμένοι μπορεί να το ξέχασαν, ορισμένοι, όμως, που και μου το θυμίζουν και συχνά κουβεντιάζουμε για το αν υπάρχουν δυνάμεις πάνω από μας, που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Και ακόμα η διήγηση του γεγονότος αυτού με έκανε να έρθω κοντά με μια φίλη, που με βοηθά να βαδίσω στον δρόμο τον πνευματικό με όλο και πιο σίγουρα βήματα. Τη λένε Αγγελική.
Τα λόγια αυτά του γέροντα, τα λόγια της προσευχής, τα θυμάμαι πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα εύκολα. Αυτή η προσευχή τυπώθηκε στο νου και στην καρδιά μου και τη ψιθυρίζω από τότε συχνά, σχεδόν κάθε μέρα…
«Κύριε…Στις απρόοπτες καταστάσεις μη μ’ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από σένα… Δίδαξε με να δέχομαι με ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις εσύ…
Κύριε, δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο της ημέρας αυτής σε όλη τη διάρκειά της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν’ αγαπώ. ΑΜΗΝ».
Και μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας δεν βάζει ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να του ξημερώσει και τι πράγματα μπορεί να του συμβούν.
«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» Αγίου Γεωργίου Διονύσου Αττικής
Ιούλιος – Αύγουστος 2008

Ἡ ψῆφος τῶν ἀγγέλων (διαβᾶστε το)

Η ΨΗΦΟΣ ΤΩΝ… ΑΓΓΕΛΩΝ (διαβᾶστε το)

 Ἀκούσαμε τό συγκεκριμένο κείμενο ἀπό τόν Λυκοῦργο Μαρκούδη στό ῥαδιόφωνο τῆς πειραϊκῆς ἐκκλησίας καί μᾶς συνετάραξε… τό μοιραζόμαστε μαζί σας

Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά

Εὐρέθην στό Ἃγιον Ὄρος μέ ἀποστολή νά μεταφέρω τίς ἀνησυχίες πολλῶν πατέρων, ἱερέων, διακόνων, μοναχῶν καί λαϊκῶν θεολόγων σέ ὃ,τι ἀφορᾶ τόν θανάσιμο κίνδυνο γιά τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἐξαιτίας τῆς ‹‹Κάρτας τοῦ Πολίτη›› καί τήν ὑποχρεωτική χρήση αὐτῆς στή ζωή τῶν πολιτῶν πού μέ ἀπειλές οἱ κρατοῦντες προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν δικτατορικά στό λαό μας. Ἀφοῦ ἄκουσα τήν ἀπάντησή τους μέ προσοχή, ἀντήλλαξα σκέψεις ὠφέλιμες μέ πολλούς ἁγιορεῖτες πατέρες, ἡγουμένους καί μή. Κατενόησα δέ, ὃτι πολλοί ἐξ αὐτῶν ἀνησυχοῦσαν σφόδρα καί ἀνησυχοῦν ἓως τῆς σήμερον. Ἀπόδειξις ἡ γνωστή ἐγκύκλιος πού ἐξέδωσε ἡ διπλή σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρός τό Ὀρθόδοξο πλήρωμα.[1]

Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες….ἐνῶ ἡ ζέστη ἦταν ἀνυπόφορη (ἀρχές Αὐγούστου 2010) ἀποφάσισα νά ἐπιστρέψω στή βάση μου, ἒχοντας ἀποκομίσει ἃγια ἐν πολλοῖς συμπεράσματα, τά ὁποῖα ἀνεκοίνωσα σέ ἄλλους πατέρες.

Περιμένοντας νά ἔλθει ἡ ὣρα πού τό λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς θά μᾶς μετέφερε ἀπό τίς Καρυές στή Δάφνη, μέ πλησίασε ἓνας σεβάσμιος γέροντας, ἂγνωστος σέ μένα, στάθηκε καί μέ ρώτησε: «Πάτερ, εἶστε πνευματικός;». Ντράπηκα νά τοῦ ἀπαντήσω καταφατικά. Τότε ἐκεῖνος μέ ξαναρωτάει, κοιτώντας με διαπεραστικά στά μάτια, δίνοντάς μου νά καταλάβω ὃτι αὐτή τήν ὣρα δέν χρειάζονται ἀρρωστημένες ταπεινολογίες. Τοῦ ἀπήντησα, τότε, ὃτι μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μοῦ εἶχε δώσει τήν εἰδική εὐλογία καί ἂδεια νά εἶμαι ἐξομολόγος. Εὐθύς ἀμέσως μοῦ εἶπε ἐπί λέξη: «Πάτερ, πρίν λίγες ἡμέρες εἶδα ἓνα φοβερό ὃραμα, τό ὁποῖο δέν μπορῶ νά κρατήσω ἐπάνω μου. Νοιώθω τήν ἀνάγκη νά τό ἀποκαλύψω σέ πνευματικό τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν παράκληση ἐκεῖνος νά τό χειριστεῖ ὃπως τόν φωτίσει ὁ Θεός». «Μιλῆστε, πάτερ», τοῦ ἀπήντησα. «Εἶδα, μοῦ εἶπε, μεγάλη κινητικότητα στίς οὐράνιες δυνάμεις Ἁγίων καί Ἀγγέλων, καί ἒνοιωσα ὃτι κάποιος μεγάλος κίνδυνος ἒρχεται στό ἐγγύς μέλλον νά ἀπειλήσει τήν πατρίδα μας καί ὃλους ἐμᾶς καί ὃτι αὐτή ἡ κινητικότητα στίς οὐράνιες δυνάμεις μοῦ φάνηκε ὡς μιά προετοιμασία γιά ἂμεση βοήθεια στήν πατρίδα μας καί τόν λαό μας ἀπό τούς Ἁγίους μας». Πρίν προλάβω νά συνέλθω ἀπό τήν ἒκπληξη, μέ χαιρέτησε, καί μέ τό ἁγιορείτικο «εὐλογεῖτε» ἀθόρυβα ἀπομακρύνθηκε. Ἒκτοτε δέν τόν ξαναεῖδα, οὔτε προσπάθησα νά μάθω ποιός ἦταν.

Ἦλθε ἡ ὣρα τῆς ἀναχωρήσεως. Ἂνοιξαν οἱ πόρτες τοῦ λεωφορείου. Ἀνέβηκα καί κάθισα μέ προορισμό τήν Δάφνη, Οὐρανούπολη, Θεσσαλονίκη, Ἀθήνα. Τό γεγονός αὐτό ἐρχόταν περιοδικά, στό νοῦ μου. Ἐν τούτοις δέν τοῦ ἒδωσα ἀπόλυτη προτεραιότητα στήν ποιμαντική μου διακονία. (Φοβήθηκα κατ᾿ ἀρχήν, ἐπειδή σύμφωνα μέ τούς πατέρες ὑπάρχει καί ἡ πλάνη).

Ὃμως προχθές, Δευτέρα 7 Μαΐου, μετά τίς βουλευτικές ἐκλογές πού ἒγιναν στή χώρα μας καί κατανοώντας τό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ὁδηγούμεθα καί τόν ἂμεσο κίνδυνο πού διατρέχουμε νά βρεθοῦμε ὃλοι στόν ἀλληλοσπαραγμό ἤ στό χάος, θυμήθηκα ἒντονα τά λόγια τοῦ γέροντα τότε στίς Καρυές καί σκέφθηκα νά δημοσιεύσω τά λεγόμενά του σέ μένα, ὣστε, εἰ δυνατόν, νά γίνουν γνωστά στό πανελλήνιο. Προσευχόμενος ταυτόχρονα, μέ θερμή παράκληση στόν Κύριο καί Βασιλέα Ἰησοῦ Χριστό νά βοηθήσει τήν πατρίδα μας καί τόν λαό μας καί νά στρέψει σέ ἀληθινή μετάνοια τίς καρδιές ὃλων μας ὣστε νά ἀντιληφθοῦμε, ἂρχοντες καί ἀρχόμενοι, τήν ἐπερχόμενη δαιμονική μπόρα πού φανερά πλέον πλησιάζει.[2]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ὃταν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Σαδδουκαῖοι καί οἱ Ἡρωδιανοί, σατανοκίνητοι ὄντες, ἀποφάσισαν νά ἐξοντώσουν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Θεάνθρωπο Μεσσία Ἰησοῦ, ἐπειδή ἡ διαβολική τους ὑπερηφάνεια δέν τούς ἂφηνε περιθώρια νά κατανοήσουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τότε ἀκριβῶς ὁ Κύριος, ἀπεκάλυψε στίς γυναῖκες ἐκεῖνες πού ἒκλαιγαν, ὃταν ματωμένος περνοῦσε σηκώνοντας τόν Τίμιο Σταυρό Του ἀπό μπροστά τους, τά ἐπερχόμενα δεινά πού θά βίωναν οἱ ἴδιες, τά παιδιά τους καί ἡ πόλις τῆς Ἱερουσαλήμ [3]πολύ σύντομα. Ὃπως ἐπίσης, καί σέ ἂλλη στιγμή ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων προεφήτευσε τήν καταστροφή τοῦ Ναοῦ καί τήν ἰσοπέδωση τῆς πόλης [4].Αὐτά συνέβησαν ἀκριβῶς ἐπί Τίτου τό 67 μ.Χ. ὃπως ἡ ἱστορία ἒχει καταγράψει.

Ὃμως,τῷ καιρῷ ἐκείνῳ πάλι, σέ ἀντίθεση μέ τήν στάση του πρός τούς Ἑβραίους,παρήγγειλε νά βρίσκονται σέ ἐγρήγορση ἐκεῖνοι πού Τόν πίστεψαν, Τόν δέχτηκαν καί Τόν ἀγάπησαν, δηλαδή τούς Ὀρθοδόξους,ἕτοιμοι, ἐν παντί καιρῷ δεόμενοι, ὣστε ὃταν θά ἒβλεπαν τά στρατεύματα νά κυκλώνουν τήν Ἱερουσαλήμ, νά ἀπομακρυνθοῦν ἐγκαίρως καί νά κρυφτοῦν στίς σπηλιές καί στούς γύρω λόφους, δίνοντάς τους τήν ὑπόσχεση ὃτι Ἐκεῖνος θά μεριμνοῦσε καί θά τούς ἒσωζε ἀπό τήν φοβερή αὐτή δοκιμασία. Καί πράγματι ἒτσι ἒγινε. Αὐτό πού συνέβη εἶναι ὄντως ἐκπληκτικό. Οἱ Ὀρθόδοξοι, κλῆρος καί λαός,πού πίστευσαν τόν λόγο τοῦ Μεσσίου, ἀτενίζοντες τά στρατεύματα τοῦ Τίτου,ἒφυγαν ἒξω τῆς πόλεως Ἱερουσαλήμ καί σώθηκαν. Οἱ ἐχθροί Του δέ, πού Τόν ἀρνήθηκαν, βλέποντας τά στρατεύματα νά κυκλώνουν τήν πόλιν, παρέμειναν μέσα σέ αὐτήν καί στό Ναό, ἐλπίζοντες ὃτι θά σωθοῦν. Καί ὃπως ἀναφερθήκαμε πιό πάνω, τό ἀποτέλεσμα πού ἦταν τραγικό καί φοβερό, τό ἒχει ἤδη καταγράψει ἡ Ἱστορία. Πράγματι, δέν ἒμεινε λίθος ἐπί λίθου καί ὃλοι ὃσοι δέν Τόν πίστεψαν πέρασαν ἀπό στόματι μαχαίρας. Ὁ δέ Ναός καταστράφηκε καί παραμένει ἒτσι ἓως τῆς σήμερον.

Τηρουμένων λοιπόν τῶν ἀναλογιῶν, ἀγαπητοί μου Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί, κλῆρε καί λαέ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ,ἀναρωτιέμαι μήπως τώρα εἶναι ἐπί θύραις ἡ ὣρα τῆς προφητείας τοῦ πατρός Παϊσίου γιά τήν μπόρα τήν δαιμονική.

Ὃσοι ἒχουν νοῦν Χριστοῦ καί εἶναι ἀκόλουθοι τῶν Ἁγίων, ἀντιλαμβάνονται ἀκριβῶς ὃτι αὐτά πού συμβαίνουν σήμερα δέν εἶναι ἁπλῶς θέατρον τοῦ παραλόγου, ὃπως μᾶς τσαμπουνίζουν ὃλοι στά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης• ἀλλά τουναντίον, ἄνθρωποι πού ἀρνήθηκαν καί ἀρνοῦνται στήν πράξη τόν Χριστόν καί τήν διδασκαλίαν Του, κατήντησαν κατοικητήρια πολλῶν δαιμόνων,οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο κανοναρχοῦν τήν δική τους ζωή ἓως τῆς τελικῆς ἐξοντώσεώς τους, ἐπειδή οἱ δαίμονες δέν ἒχουν ἀγάπη, ἀλλά ἀλλοίμονον, παρασύρουν καί ὃσους τούς ἐμπιστεύονται ἤ θά τούς ἐμπιστευθοῦν τήν ζωή τους τίς ἑπόμενες ἡμέρες!

Καί γεννᾶται αἲφνης τό ἐρώτημα: «Τί μέλλει γενέσθαι; Τί ὀφείλουμε νά πράξουμε;»Εἶναι πολύ ἁπλό καί εὒκολο ἀδελφοί μου.

Ἂς μετανοήσουμε εἰλικρινά ὃλοι οἱ Ἓλληνες κι᾿ ἂς κλάψουμε. Καί ἐφ᾿ ὅσον ἐπιστρέψουμε στόν ἀληθινό Ποιμένα καί Ἐπίσκοπο τῶν ψυχῶν μας, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καί Κύριο τῶν κυριευόντων, ἂς Τοῦ ζητήσουμε μέ καρδιακή προσευχή ταπεινά νά βοηθήσει τό ποίμνιό Του, τήν Ἐκκλησία Του, τήν πατρίδα μας, τόν κόσμο ὃλο, πού κεῖται στήν ἀπόλυτη ἀποστασία καί διαφθορά, ὣστε, εἰ δυνατόν, καί οἱ Εὐρωπαῖοι καί ὁλόκληρος ὁ κόσμος, νά βαπτισθοῦν ὀρθοδόξως καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν πλάνη πού τούς δέρνει καί τούς καθιστᾶ σκληρόκαρδους καί ἀπάνθρωπους.

Μέ ἒκπληξη ἀκούσαμε, αὐτές τίς ἡμέρες, τί ζήτησε ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἀπό τήν Σλοβακία γιά νά γίνει μέλος της. Νά ἀρνηθοῦν, τούς εἶπαν, οἱ Σλοβάκοι τό ἐθιμικό τους δίκαιο καί νά νομοθετοῦν στό ἑξῆς σύμφωνα μέ τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο, μέ πρῶτο τόν νόμον γιά τήν νομιμοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὃπως ἐπίσης καί τήν σιωπηλή ἀνοχή τους στά ἐγκλήματα τῆς παιδεραστίας, καθώς καί σέ κάθε σηπώδη καί βορβορώδη ἀνηθικότητα πού μαζί μέ τήν ἐκμετάλλευση τοῦ ἑνός πρός τόν ἂλλον πρυτανεύουν στήν Εὐρωπαϊκή κουλτούρα. Ἐσχάτως, σύμφωνα μέ τά ΜΜΕ, σέ ὃ,τι ἀφορᾶ τόν κυνεδισμό, ἀπέκτησαν συνήγορο, τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, Ὀμπάμα. Τί νά πεῖ κανείς!!! Ἴσως ὁ πόνος καί τά δάκρυα θά δώσουν τή λύση παγκοσμίως.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς καί τήν πατρίδα μας ἀπό τά ἐπερχόμενα δεινά πού καθαρά φαίνονται στόν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητας καί τάχιστα ΚΑΤΑΦΘΑΝΟΥΝ. Ἀμήν.

[1].ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 22.4/5.5.2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ

«ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς προσφάτου καταθέσεως στὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων τοῦ νομοσχεδίου «Γιὰ τὴν Ἠλεκτρονικὴ Διακυβέρνηση» καὶ τὴν ἀπορρέουσα ἐκ τούτου μελ­λον­τική ἔκδοσι τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη», ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐπιθυμεῖ νὰ ἐπισημάνη τὰ ἀκόλουθα:Ἡ «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ταυτοποιεῖ τὴν προσωπικότητα τοῦ πολίτη καὶ τὸν μετατρέπει σὲ ἕναν ἀριθμὸ τοῦ συστήματος τῆς ἠλεκτρο­νικῆς διακυβερνήσεως.Ὅλοι οἱ πολίτες ἐντάσσονται πλέον σὲ ἕνα ἠλεκτρονικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο ἐλέγχει καὶ ἐπεξερ­γάζεται τὰ στοιχεῖα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς(οἰκονομικὴ δραστηριότης, θέματα ὑγείας, ἐργασίας, κοινωνικῆς συμπεριφορᾶς κ.λπ.), καταργώντας οὐσιαστικὰ τὶς προσωπικές τους ἐλευθερίες.Ἐπειδὴ τὸ σύστημα αὐτὸ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ μετεξελίσσεται εὔκολα θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὁρατὸς ὁ κίνδυνος γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς νὰ παραβιάζεται ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως, στερώντας τους τὴν δυνατότητα νὰ ὁμολογοῦν ἐλεύθερα τὴν πίστι τους καὶ νὰ κηρύσσουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.Ἐπειδὴ μάλιστα ἡ ἐξουσία χρήσεως τοῦ συστήματος αὐτοῦ παραδίδεται σὲ φορεῖς ἀκαθόριστους ὡς πρὸς τὸν δη­μόσιο ἤ ἰδιωτικό τους χαρακτήρα καὶ τοὺς δίδεται ἡ εὐχέρεια νὰ προσθαφαιροῦν στὴν Κάρτα δεδομένα, ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενο ἀκόμη καὶ τῆς ἀνεπίγνωστης ἐκ μέρους τῶν πιστῶν χρήσεως ἀντιχριστιανικῶν συμβόλων. Γιὰ ὅλους τούς παραπάνω λόγους ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκφράζει τὴν ἔντονη ἀνησυχία της καὶ ὑποβάλλει θερμὴ παράκλησι πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνησι νὰ μὴ προχωρήση στὴν ἔκδοσι τῆς ἠλεκτρονικῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη», συνιστᾶ δὲ στοὺς χριστιανοὺς νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ συμβατικὰ μέσα ταυτοποιήσεώς τους.Ἡ ὑποχρεωτικὴ ἐπιβολὴ τοιούτου εἴδους Κάρτας μας εὑρίσκει ἀντιθέτους.Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν λησμονοῦμε ὅτι«μείζων ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ», καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς «νενίκηκε τὸν κόσμον»•τοῦτο ὅμως δὲν συνεπάγεται καὶ τὴν συμφωνία μας σὲ ὑποχρεωτικὲς καὶ ἀνελεύθερες πρακτικές.Εὐχόμεθα ὁλοψύχως ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Προστάτις καὶ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ δίδη στὸν εὐλαβῆ λαὸ τῆς πατρίδος μας τὴν δύναμι νὰ ἀνταπεξέρχεται σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες τοῦ βίου, μάλιστα μέσα στὴ δυσχερῆ αὐτὴ συγκυρία ποὺ διερχόμεθα.Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

[2]ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου: «Μετά τήν μπόρα τήν δαιμονική θά λάμψει ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή».

[3]Κατά Λουκάν,κεφ.κγ’, 27-31

[4]Κατά Λουκάν, κεφ.κα’, 5-6

Κατά Λουκάν, κεφ.κα’, 20-24

http://opougis.blogspot.com

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/05/blog-post_1791.html#more

Τα αδέλφια που αγίασαν και η μάνα που συγχώρεσε τον φονιά τους!

Τα αδέλφια που αγίασαν και η μάνα που συγχώρεσε τον φονιά τους!

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΤΑΡΙΧΑΝΗΣ

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δαβίδ και Ταριχάνι ήταν αδέλφια και παιδιά της Ταγκίνας η οποία καταγόνταν από βασιλική οικογένεια.Μετά τον θάνατο του συζύγου τη ς,του Βαρδάνου,τους πήραν όλην την περιουσία.Πρωτοαίτιος ήταν ο αδελφός της Ταγκίνας ο Θεοδόσιος.
Ο πονηρός Θεοδόσιος σκέφτηκε ότι όταν τα παιδιά θα μεγάλωναν ίσως να διεκδικούσαν την περιουσία τους.Ως μοναδική λύση σκέφτηκε να γίνουν τα παιδιά και οι μητέρα τους ειδωλολάτρες-μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να τους θεωρήσει παιδιά του.
«Φτάνει που τους πήρες με την βία την γήινη περιουσία τους,δεν θα τους πάρεις τώρα και την ουράνια από τον Ουράνιο Πατέρα τους»,απάντησε η αδελφή του Θεοδόσιου.
Εκείνος με δώρα προσπάθησε να πείσει τα παιδιά να αλλαξοπιστήσουν.
Εκείνα άφοβα ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό,μη ξέροντας ότι ο θείος τους είχε δολοφονικές σκέψεις.Η μητέρα τους όμως η Ταγκίνα διαισθάνθηκε τον κίνδυνο γι'αυτό πήρε τα παιδιά και έφυγαν νότια στην περιοχή Τάο σε μία στάνη.
Οι κατάσκοποι όμως του Θεόδοσιου τους βρήκαν και πήγε ο ίδιος ο Θεοδόσιος μαζί με τους στρατιώτες για να σκοτώσει τους εν δυνάμει επαναδιεκδικητές της κλεμμένης περιουσίας.Ο Δαβίδ είδε πρώτος τον θείο του και χωρίς να υποψιαστεί τον σκοπό του έτρεψε να τον αγκαλιάσει.Ο θείος του τότε τον μαχαίρωσε με το ίδιο του το χέρι.Ο Δαβίδ έπεσε κάτω νεκρός καρφώνοντας την ποιμενική του ράβδο στο χώμα και από την οποία φύτρωσε ένα δέντρο.

Η αδελφή του η Ταριχάνι,η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας του φόνου του αδελφού της,έτρεψε προς το χωριό Ντίβρι για να γλυτώσει.Οι στρατιώτες την κυνήγησαν και χωρίς έλεος την σκότωσαν.Έπειτα γύρισαν στον Θεοδόσιο για να του ανακοινώσουν ότι εξετελέσθη η αποστολή τους.

Εκεί όμως βρήκαν τον Θεόδόσιο να έχει τυφλωθεί Οι στρατιώτες κατατρομαγμένοι στάθηκαν ακίνητοι μπροστα στην αδυναμία εκεινού που πριν από λίγα λεπτά ήταν τόσο επιβλητικός.Κοιτάζοντάς τον είδαν στα μάτια του δάκρυα-τα πρώτα σημάδια της μετανοίας του.

  Στην αρχή η Ταγκίνα άρχισε να φωνάζει στον αδελφό της σαν μία απαρηγόρητη μητέρα.Ο αδελφός της την σταμάτησε λέγοντας:«Επάνω σε εσάς έλαμψε το ανέσπερο φως,το φως της Αληθείας, το αιώνιο Φως.Προσευχήσου προς τους άγιους μάρτυρες(είπε δείχνοντας τα σώματα των δύο αδελφιών)όπως ο Θεός να με ελεήσει!Αυτός είναι ο Ένας και Μοναδικός Θεός»

Ακούγοντας η Ταγκίνα αυτά τα λόγια κατάλαβε ότι ο Θεός είχε δεχτεί στην αγκαλιά Του την αγία θυσία των παιδιών της.

Έπειτα έσκυψε στην γη και παίρνωντας χώμα ανακατωμένο με το αίμα του γιού της,άλειψε τα μάτια του τυφλού αδελφού της.Αμέσως έγινε καλά.

Το μαρτύριο έλαβε μέρος το έτος 693,στην Γεωργία.Το δέντρο που μεγάλωσε από την ποιμενική ράβδο του Δαβίδ είχε θαυματουργές ιδιότητες.Οι πιστοί το έκοβαν σε κομματάκια και το έπαιρναν ως φυλαχτό,σαν τον Τίμιο Σταυρό.

Ο Θεοδόσιος μετανόησε,εξομολογήθηκε στον προκαθήμενο της γεωργιανής εκκλησίας και βαπτίστηκε χριστιανός.Η μητέρα τους έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της στο χωριό Τατζαράνι και εκοιμήθη εν ειρήνη.
Η μνήμη τους τιμάται στις 18 Μαίου

πηγή/www.proskynitis.blogspot.com

Γιά ποιά ἐθνική κυριαρχία μιλᾶ ὁ κ. Τσίπρας;

Γιά ποιά ἐθνική κυριαρχία μιλᾶ ὁ κ. Τσίπρας;

Καθώς η χώρα οδεύει και πάλι προς τις εκλογές είναι αναπόφευκτο να μην έχουμε κείμενα σχετικά με την πολιτική. Δυστυχώς από πολλούς ακούγεται ότι θέλουν να απόσχουν από τις νέες εκλογές. Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο λάθος μας. Προσοχή στην επιλογή και σταθερά με προσευχή για να μας φωτίσει ο Θεός μας. Επειδή η ευθύνη όλων μα ς θα είναι τεράστια, ας προσέξουμε πολύ τα όσα λένε και πρεσβεύουν τα διάφορα κόμματα. Αναρτούμε ένα κείμενο του Κωνσταντίνου Χολέβα που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες.

Γιά ποιά ἐθνική κυριαρχία μιλᾶ ὁ κ. Τσίπρας;
Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας-Πολιτικός Ἐπιστήμων

Ἀκούω τόν Πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Ἀλέξη Τσίπρα νά διακηρύσσει ὅτι θά καταγγείλει τό Μνημόνιο γιά νά ξαναβροῦμε τήν Ἐθνική Κυριαρχία μας. Φυσικά τά λόγια εἶναι ὡραῖα, ἀλλά στήν πράξη προκύπτουν σοβαρά ἐρωτήματα. Γιά τίς οἰκονομικές συνέπειες τῆς καταγγελίας τῶν 2 Μνημονίων ἄλλοι εἶναι ἀρμοδιότεροι ἐμοῦ, ἄν καί ὁ ἴδιος ὁ κ. Τσίπρας χρησιμοποιεῖ μετριοπαθέστερη γλώσσα μιλώντας στίς ἐπιστολές τοῦ ἁπλῶς γιά ἐπανεξέταση. Προσωπικά ἔχω μία μεγάλη ἀπορία: Τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ ὁ κ. Τσίπρας καί οἱ ὁμοϊδεάτες τοῦ ὅταν μιλοῦν γιά Ἐθνική Κυριαρχία; Καί ἡ ἀπορία μου ἀναλύεται στά ἑξῆς ἐπιμέρους ἐρωτήματα:

Γιά νά μιλᾶς γιά Ἐθνική Κυριαρχία πρέπει νά δέχεσαι τήν ἔννοια τοῦ Ἔθνους. Ὅμως ὁ ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει πολλά στελέχη καί ρεύματα πού ὀμνύουν στό ὄνομα τοῦ διεθνισμοῦ καί ἀνατριχιάζουν στό ἄκουσμα τῆς λέξης «ἔθνος». Δέχονται, κ. Τσίπρα, τήν ἀξία τοῦ ἔθνους, τοῦ ἐθνικοῦ κράτους καί τῆς ἐθνικῆς συνείδησης ὅλες οἱ συνιστῶσες τοῦ κόμματός σας; Ἐπί παραδείγματι ἡ «Διεθνιστική Ἐργατική Ἀριστερά» ποιά ἄποψη ἔχει περί αὐτοῦ; Καλό θά ἦταν νά ἀποκαλυφθεῖ ἡ πραγματική ἰδεολογία ὅλων τῶν ἐπισήμων συνιστωσῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά νά κατανοήσουμε πῶς ἐννοοῦν τίς ἔννοιες καί τίς ἀξίες.

Τήν κυριαρχία ποιοῦ ἔθνους θά ἐξασφαλίσει ὁ κ. Τσίπρας ὅταν προτείνει καί προβάλλει ὡς βουλευτές ἀνθρώπους ποῦ πολεμοῦν τήν ἱστορική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ; Ὁ νεοεκλεγεῖς κ. Πέτρος Τατσόπουλος, συγγραφέας στό ἐπάγγελμα, ἔβγαινε πρίν ἀπό ἕνα χρόνο στό.... γυαλί τῆς τηλεοράσεως καί παρουσίαζε μία σειρά ἀτεκμηρίωτων ντοκυμαντέρ πού τόνιζαν ὅτι πρίν ἀπό τό 1780 δέν ὑπῆρχε Ἑλληνικό Ἔθνος. Δέν ὑπάρχει συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλά τήν ἐθνική μας συνείδηση τήν κατασκεύασαν οἱ Γάλλοι Διαφωτιστές ἦταν τό συμπέρασμα τῶν 8 αὐτῶν ντοκυμαντέρ. Πῶς θά κατοχυρῶστε Ἐθνική Κυριαρχία κ. Τσίπρα, ὅταν τά στελέχη σᾶς διαστρεβλώνουν τήν ἱστορία αὐτοῦ του Ἔθνους;

Πῶς θά κατοχυρώσει ὁ κ. Τσίπρας τήν Ἐθνική Κυριαρχία, ὅταν ὁ ἴδιος δήλωσε πρό 4 ἐτῶν ὅτι προτείνει τήν κατάργηση τῶν στρατών; Ποιά Ἐθνική Κυριαρχία θά προστατεύσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὅταν στό ἐπίσημο πρόγραμμά του προτείνει νά κάνουμε διάλογο μέ τήν Τουρκία γιά τήν Ἀποκλειστική Οἰκονομική Ζώνη, δηλαδή νά μήν τήν ἀνακηρύξουμε ποτέ, ἀφοῦ ἡ Τουρκία διαφωνεῖ; Θυμίζω ὅτι ἡ μικρή Κύπρος δέν ρώτησε τούς Τούρκους καί ἀνακήρυξε ὑπερήφανα τήν ΑΟΖ, τήν ὁποία καί ἐκμεταλλεύεται σέ συνεργασία μέ τό ἀμυντικά ἰσχυρό Ἰσραήλ.

Ποιά Ἐθνική Κυριαρχία θά κατοχυρώσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὅταν ἡ Νεολαία τοῦ συμπλέει μέ τά Σκόπια γιά τήν ἀλλοίωση τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καί γιά πλαστογράφηση τοῦ ὀνόματος Μακεδονία; Εἶναι πλέον γνωστό ὅτι στήν ἐφημερίδα ΕΠΟΧΗ, πού ἐκφράζει μία ἀπό τίς συνιστῶσες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιεύθηκε εἴδηση γιά τή συμμετοχή τῆς Νεολαίας τοῦ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σέ διαδήλωση μέ νέους τῶν Σκοπίων στίς 17 Μαίου 2011. Τό δημοσίευμα ὄχι ἁπλῶς ἀποκαλεῖ τή ΦΥΡΟΜ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας», ἀλλά παραθέτει καί τό ψήφισμα τῶν ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ πού ὑπογράμμιζαν: «Ἐμεῖς στήν Ἑλλάδα δέν ἐπιτρέπουμε στήν ἑλληνική κυβέρνηση «νά βαφτίσει τή γειτονική χώρα»! Πάρτους στόν γάμο σου νά σού ποῦν καί τοῦ χρόνου!

Ποιά Ἐθνική Κυριαρχία θά ὑπερασπίσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὅταν ἐπιτρέπει μέ πράξεις καί μέ λόγια τήν ἐθνολογική μας ἀλλοίωση καί τήν κατάληψη τῆς χώρας ἀπό ἀνεξέλεγκτο ἀριθμό λαθρομεταναστῶν; Ὁ ἀκραῖος ρατσισμός τρέφεται ἀπό τίς πολυπολιτισμικές αὐταπάτες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν ὁμοίων του καί ἀπό τήν ἀνοχή πού ἐπέδειξε μέχρι τώρα ἡ Πολιτεία στούς λαθραίους ὑπό τήν πίεση τοῦ κόμματος τοῦ κ. Τσίπρα. Στό ἐπίσημο πρόγραμμά τους ζητοῦν τή νομιμοποίηση τῶν λαθρομεταναστῶν, ἀρνοῦνται τό μέτρο τῶν ἀπελάσεων, δέν γράφουν τίποτε γιά τό τεῖχος τοῦ Ἔβρου, προτείνουν ἀνοικτά κέντρα φύλαξης, δηλαδή αὐξημένη ἐγκληματικότητα, καί οὐσιαστικά ζητοῦν τήν διάλυση τοῦ Λιμενικοῦ -τήν ὀνομάζουν ἀποστρατιωτικοποίηση- τό ὁποῖο φυλάσσει τά θαλάσσια σύνορά μας ἀπό τούς λαθραίους. Ἄν ἡ Ἐθνική Κυριαρχία μειώνεται μία φορά μέ τά Μνημόνια, ἀπειλεῖται πολύ περισσότερο καί σέ μεγαλύτερο χρονικό βάθος ἀπό τήν εἴσοδο τῶν ἀλλοδαπῶν εἰσβολέων πού ὑπονομεύουν ἀνοικτά τήν ἐθνική μας ταυτότητα, τήν πολιτιστική μας ἰδιοπροσωπεία, τή δημόσια τάξη καί τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα.

Μιλᾶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν ἀνάγκη πάταξης τῆς φοροδιαφυγῆς καί ὅλοι συμφωνοῦμε. Δέν λέει ὅμως ὅτι ἡ μεγαλύτερη φοροδιαφυγή γίνεται ἀπό τούς λαθρομετανάστες καί ἀπό τό παραεμπόριο. Δέν εἶδα ποτέ τόν ΣΥΡΙΖΑ νά στηρίζει τόν μέσο Ἕλληνα καταστηματάρχη πού ὑφίσταται ζημία ἀπό τό παραεμπόριο τῶν ἀλλοδαπῶν οὔτε ἄκουσα κάποιο συγκεκριμένο μέτρο γιά τούς πάσης φύσεως ἀλλοδαπούς «ἐμπόρους» πού οὐδέποτε κόβουν ἀποδείξεις ἤ τιμολόγια. Πῶς θά νιώσει «ἐθνικά κυρίαρχος» ὁ Ἕλληνας ὅταν μέ ἀνοχή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κλείνουν τά καταστήματα τῶν Ἑλλήνων καί ἀνθεῖ ἡ παρανομία τῶν ἀλλοδαπῶν;

Ἡ Ἱστορία διδάσκει ὅτι οἱ μεγάλες ἐπιτυχίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ στόν Μακεδονικό Ἀγώνα καί στούς Βαλκανικούς Πολέμους ἔγινε τήν περίοδο 1893-1912 μετά τήν πτώχευση τοῦ Χάρ. Τρικούπη καί μέ τήν Ἐθνική μας Κυριαρχία μειωμένη λόγω Διεθνοῦς Οἰκονομικοῦ Ἐλέγχου ( ἡ τρόϊκα τῆς ἐποχῆς). Ἡ ἐθνική ἀνάταση καλλιεργήθηκε ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παιδεία καί ἀπό ἑλληνοκεντρικούς διανοουμένους. Γιά νά ξεπεράσουμε τή σημερινή κρίση χρειαζόμαστε αὐτοπεποίθηση μέ πίστη στή διαχρονική πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τήν ἐλπίδα πού καλλιεργεῖ ἡ Ὀρθοδοξία. Δυστυχῶς ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀντιμάχεται αὐτές τίς πνευματικές ἀξίες. Μέ ἐθνομηδενιστές δέν ἔρχεται ἡ Ἐθνική Ἀναγέννηση.

πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/05/blog-post_5978.html