Την παραμονή του πολέμου με τους Ιταλούς, έκλαιγε συνεχώς. Του είπαν: «Τι έχεις, Γέροντα, και κλαις;» Απάντησε: «Έμεινα ορφανός». Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος είπε: «Έφυγε η Παναγία με τον άγιο Γεώργιο στο μέτωπο».
«Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας. Πρέπει πάντα να συγχωρούμε και όχι να βλαστημούμε αυτούς, που μας έφταιξαν». «Ούτε τα πλούτη να σας κάνουν εντύπωση, ούτε οι δόξες, αλλά πάντοτε να βαδίζετε δίκαια».
«Ο
δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς,
που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας
προσβάλλη ο άλλος, να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον
συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του
δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι
άνθρωπος με συνείδηση.
Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη.
Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη,
γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και
να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».
« Ο Θεός θέλει να ελέγχουμε μόνον τον εαυτό μας. Εμείς όμως κάνουμε το αντίθετο. Ελέγχουμε όλους εκτός από τον εαυτό μας. Δεν έχει αξία, όσα καλά έργα και αν κάνουμε , όταν κρίνουμε τους άλλους κι εμείς νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι».
«Τα δικαστήρια είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Να προσέχετε πολύ σ’ αυτές τις πόρτες. Να τις αποφεύγετε. Αν τύχη όμως και πάτε, να λέτε πάντα την αλήθεια και αμέσως να εξομολογείσθε. Γιατί το άλλο δικαστήριο είναι το φοβερό. Εκείνο, που θα κριθούμε όλοι».
«Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη. Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει (σήμερα) από πριν πενήντα χρόνια».
