ΓΙΑ ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

( Χρυσοστομικός Ἄμβων Ε’ )

Σᾶς τό εἶπα βέβαια νωρίτερα, ἀλλά θά σᾶς τό πῶ καί τώρα. Ἄς σηκωνόμαστε τή νύχτα καί ἄν ἀκόμη δέν κάνης πολλές προσευχές, κάνε μία μέ πνευματική καθαρότητα καί εἶναι ἀρκετό· δέ ζητῶ τίποτε περισσότερο· καί ἄν ὄχι μέσα στά μεσάνυχτα, τουλάχιστον τήν ὥρα τοῦ ὄρθρου. 

Δεῖξε ὅτι ἡ νύχτα δέν εἶναι μόνο γιά τό σῶμα, ἀλλά καί γιά τήν ψυχή· μήν ἀνεχθῆς νά περάση μέ ἀπραξία, ἀλλά ἄμοιψε τόν Κύριο μέ τήν ἀμοιβή αὐτή· ἤ καλλίτερα καί αὐτή σέ σένα ἐπιστρέφει. Πές μου λοιπόν, ἄν πραγματικά πέσουμε σέ κάποια φοβερή δοκιμασία, ποιόν δέν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθήση; Καί ἄν πετύχουμε ἀμέσως ἐκεῖνο πού ζητᾶμε, νιώθουμε ἀνακούφισι. Ποιός θά σέ βοηθήση ὥστε νά εἶναι πρόθυμος νά σοῦ κάνη τή χάρι ἐκεῖνος, πρός τόν ὁποῖον ἀπευθύνης τό αἴτημά σου; ποιός θά σέ βοηθήση γιά νά μή γυρίζης ἐδῶ κι ἐκεῖ καί νά ζητᾶς σέ ποιόν νά ἀπευθύνης τό αἴτημά σου, νά μήν ἔχεις τήν ἀνάγκη ἄλλων, ὥστε νά ζητήσης αὐτό μέσῳ ἐκείνων; Τί ὑπάρχει μεγαλύτερο ἀπό αὐτό;

Διότι Αὐτός, τότε πρό πάντων πραγματοποιεῖ τό αἴτημά μας, ὅταν δέν παρακαλέσουμε ἄλλους· τότε πρό πάντων μᾶς κατηγορεῖ, ὡς γνήσιος φίλος πού εἶναι, διότι δέν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στή φιλία Του, ὅταν παρακαλέσουμε ἄλλους γιά νά ζητήσουμε αὐτό πού θέλουμε ἀπ’ Αὐτόν. 

Ἔτσι ἐνεργοῦμε καί ἐμεῖς πρός ἐκείνους πού μᾶς ζητοῦν κάτι· τότε τούς κάνουμε τή χάρι μέ μεγαλύτερη εὐχαρίστησι, ὅταν ἔρχωνται καί μᾶς τό ζητοῦν αὐτοί οἱ ἴδιοι καί ὄχι μέσῳ ἄλλων.

 

 

ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΛΟΓΟΣ Β’

Περί ἀπαρνήσεως κόσμου

καί ἀποχῆς τῆς πρός τούς ἀνθρώπους παρρησίας

( β’ μέρος )….συνέχεια…

 

 

Ὀνείδιζε λοιπόν πάντοτε τον ἑαυτόν σου, ἀδελφέ, καί λέγε· ἀλλοίμονον εἰς σέ, ὦ ἀθλία ψυχή! ἐπλησίασεν ὁ ἐκ τοῦ σώματός σου ἀποχωρισμός, διατί εὐχαριστῆσαι εἰς ἐκεῖνα, τά ὁποῖα σήμερον μέλλεις νά ἐγκαταλείψῃς, καί νά στερηθῇς τήν θεωρίαν αὐτῶν εἰς τούς αἰῶνας;

 

πρόσεχε, ὦ ψυχή, εἰς τόν ἑαυτόν σου, καί συλλογίζου τά ὅσα ἔπραξας, καί πῶς ἔπραξας αὐτά, καί ποῖα εἶναι, καί μετά τίνος ἐπέρασας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἤ ποῖος ἐδέχθη τόν κόπον τῆς ἐργασίας τῆς πνευματικῆς σου γεωργίας, καί τίνα εὐχαρίστησας διά τῆς πάλης σου, ἵνα ἐξέλθῃ εἰς ἀπάντησίν σου ἐν καιρῷ τῆς ἐντεῦθεν ἐκδημίας σου· ποῖον δέ εὐχαρίστησας ἐν τῇ ὁδῷ τῆς ζωῆς σου, ἵνα ἀναπαυθῇς ἤδη εἰς τόν λιμένα αὐτοῦ; τίνος δέ χάριν ἐκακοπάθησας κοπιάζουσα, ἵνα φθάσῃς ἤδη εἰς Αὐτόν μετά χαρᾶς; 

 

ποῖον ἀπέκτησας φίλον εἰς τόν μέλλοντα ἀιῶνα, ἵνα σέ ὑποδεχθῇ ἐν καιρῷ τοῦ ταξειδίου σου; εἰς τίνος χωράφιον ἐδούλευσας, καί τίς εἶναι, ὄστις μέλλει νά πληρώσῃ τόν μισθόν σου ἐν τῇ δύσει τοῦ χωρισμοῦ ἐκ τοῦ σώματός σου; 

Ἄντονυ Μπλούμ

Σύ, ὦ ψυχή, ἐξέτασον σεαυτήν, καί βλέπε πρός ποίαν γῆν εἶναι ἡ μερίς σου· καί ἄν διέβῃς τό χωράφιον τῶν ἁμαρτιῶν σου, τό ὁποῖον καρποφορεῖ πικρίαν είς τούς δουλεύοντας αὐτό· κράξον καί βόησον μετά κλαυθμοῦ καί στεναγμοῦ καί ἀδημονίας ἐκεῖνα τά λόγια, τά ὁποῖα ἀναπαύουσι τόν Θεόν σου περισσότερον ἀπό τάς θυσίας καί τά ὁλοκαυτώματα· 

 

ἄς ἀναβρύῃ τό στόμα σου παραπονητικάς φωνάς, εἰς τάς ὁποίας εὐφραίνονται οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι· πλύνε τάς παρειάς σου μέ τά κλαύματα τῶν ὀμμάτων σου, ἵνα ἀναπαυθῇ εἰς σέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί καθαρίσῃ τόν ρύπον τῆς κακίας σου· καταπράϋνον διά τῶν δακρύων τόν Κύριόν Σου, ἵνα ἔλθῃ καί πρός σέ· ἐπικαλοῦ τήν Μαρίαν καί Μάρθαν, ὅπως σέ διδάξωσι πενθικάς φωνάς· 

 

βόησον πρός τόν Κύριον, καί εἰπέ.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας ἐπί Λαζάρῳ, καί ἔχυσας δάκρυα λύπης καί συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τά τῆς πικρίας μου δάκρυα· ἰάτρευσον διά τῶν ἁγίων Σου τάς ψυχικάς μου πληγάς· 

διά τοῦ Τιμίου Σου αἵματος καθάρισόν μου το αἷμα, καί ἕνωσον τήν εὐωδίαν τοῦ  ζωοποιοῦ Σου σώματος τῷ σώματί μου· ἡ χολή, τήν ὁποίαν παρά τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθῃς, ἄς γλυκάνῃ τήν ψυχήν μου ἀπό τήν πικρίαν, τήν ὁποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάβολος μ’ ἐπότισε· τό πανάγιόν Σου σῶμα, τό ὁποῖον ἐτανύσθη ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἄς ἀναπτερώσῃ πρός Σέ τόν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθῃ κάτω ὑπό τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία Σου κεφαλή, τήν ὁποίαν ἔκλινας ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἄς ὑψώσῃ τήν κεφαλήν μου, τήν περιϋβρισθεῖσαν ὑπό τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· 

αἱ πανάγιαί Σου χεῖρες, αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπό τῶν παρανόμων ἐν τῷ Σταυρῷ, ἄς μέ ἀναβιβάσωσι πρός Σέ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθώς ὑπεσχέθη το πανάγιόν Σου στόμα· τό πρόσωπόν Σου, τό δεξάμενον ραπίσματα καί ἐμπτύσματα ὑπό τῶν καταράτων Ἰουδαίων, ἄς μοῦ λαμπρύνῃ τό πρόσωπον, τό ὁποῖον ἐμολύνθη ἀπό τάς ἁμαρτίας· ἡ ψυχή Σου, τήν ὁποίαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὑπάρχων, παρέδωκας εἰς τόν Πατέρα Σου, ἄς μέ ὁδηγήσῃ πρός Σέ διά τῆς χάριτός Σου· …( συνέχεια )

Τί εἶναι καί τί περιέχει ἡ εὐχή "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με";

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με»
είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως 

 

- Είναι  προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.
- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.
- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.
- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».
- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».
- Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει.
- Διώχνει τους δαίμονες, διότι με το Όνομα του Ιησού Χριστού διώχθηκαν και διώκονται όλοι οι δαίμονες.
- Είναι και κατοίκηση Χριστού μέσα μας διότι με το να Τον φέρουμε στη μνήμη μας – - Είναι μέσα μας και με την ενθύμηση κατοικεί και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει, «θυμήθηκα το Θεό και γέμισα ευφροσύνη» .
- Είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και λογισμών, διότι ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως, και αυτά τα χορηγεί σ’ εκείνους που μέσα τους κατοικεί.
- Είναι απολύτρωση των αμαρτιών, επειδή λέει γι’ αυτήν «Όσα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό».
- Είναι θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, επειδή λέει «στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα» και «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός».
- Χορηγεί το θείο φωτισμό, διότι ο Χριστός είναι το αληθινό φως και μεταδίδει σ’ αυτούς που Τον επικαλούνται από τη λαμπρότητα και τη χάρη Του. «Ας είναι, λέει, η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας σ’ εμάς», και «όποιος με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής».
- Είναι πηγή του θείου ελέους διότι ζητούμε το έλεος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων και ελεεί όλους όσοι τον επικαλούνται, και κάνει γρήγορη εκδίκηση εκείνων που βοούν προς Αυτόν.
- Είναι η μόνη σωτηρία διότι, λέει ο Απόστολος «με κανέναν άλλο δεν μπορούμε να σωθούμε», και «Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός». Γι’ αυτό και κατά την εσχάτη ημέρα «κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» και θα ανυμνήσει, θέλοντας και μη θέλοντας «ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας».
Αυτό είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι  είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού. «Όποιος ομολογεί πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήλθε και έγινε άνθρωπος, αυτός είναι εκ του Θεού» λέει όπως είπαμε και πριν, και όποιος δεν ομολογεί δεν είναι εκ του Θεού. Και αυτός που δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό είναι από τον Αντίχριστο.

 

 (Αγίου Συμεών, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Η Προσευχή του Ιησού, Εκδ. Επέκταση)

Πηγή: http://orthodoxanswers.gr