Επιστολή του Οσίου Πορφυρίου προς τα πνευματικά του παιδιά

«Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά.
 
Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα.

Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο.

Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι” αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά.

Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου.

Πίστη και λογική

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Σας απασχόλησε το θέμα της αιωνιότητος των βασάνων της κολάσεως. Πολύ καλά! Αρχίσατε όμως να το μελετάτε με την ανθρώπινη λογική. Φθάσατε έτσι σε αδιέξοδο και κλονίζεσθε στην πίστη για το δόγμα αυτό.

Νομίσατε ότι εφ’ όσον υπάρχει κάτι ακατανόητο σε κάποιο δόγμα της πίστεως, δεν υπάρχει λόγος να το πιστεύουμε. Διαφορετικά σας φαίνεται ότι η πίστη δεν είναι λογική, αλλά τυφλή. Δεν έχουμε αληθινή πίστη, αλλά θρησκοληψία.
Αυτή η αιτία που δημιουργήθηκε σύγχυση μέσα σας, και με τον φόβο μήπως πέσετε σε κανένα αμάρτημα κατά της πίστεως, ζητάτε εξηγήσεις.

Από φόβο μήπως κατηγορηθείτε για την τυφλή πίστη, πιαστήκατε από την λογική, η οποία σας γέμισε με την ομίχλη της αμφιβολίας. Αλλά πρώτα απ’ όλα θα σας εξηγήσω ποια είναι η τυφλή και ποια είναι η φωτεινή και συνειδητή πίστη, καθώς και μέχρι ποιο σημείο μπορούμε να χρησιμοποιούμε την λογική σε θέματα πίστεως.

Η συνειδητή πίστη είναι αντίθετη της τυφλής και συγκεχυμένης. Η συνειδητή πίστη γνωρίζει σε τι πιστεύει και γιατί πιστεύει. Αγκαλιάζει όλο το περιεχόμενο της πίστεως:
Πιστεύει ότι ο Θεός είναι ένας στην ουσία, και τριαδικός στα πρόσωπα. Ότι έπλασε τον κόσμο με μόνο τον λόγο Του και προνοεί γι’ αυτόν. Ότι πλασθήκαμε μέσα στον παράδεισο, αλλά ξεπέσαμε με το προπατορικό αμάρτημα και τώρα υποφέρουμε στην εξορία. Ότι ενώ οι ίδιοι προκαλέσαμε την συμφορά αυτή στον εαυτό μας, δεν είχαμε την δυνατότητα ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτή. Γι’ αυτό σαρκώθηκε ο Υιός του Θεού και μας ελευθέρωσε από τις συνέπειες της πτώσεως με τα πάθη Του, τον θάνατο, την ανάσταση, την ανάληψη, την ενθρόνιση στα δεξιά του Πατρός.

Το αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης. Η αγάπη φανερώνεται με την τρυφερότητα, την ευγένεια, το ενδιαφέρον. Η αγάπη εκφράζεται με λόγια.

Οι λέξεις είναι η τροφή των συναισθημάτων, ζωντανεύουν την αγάπη. Στα απλά καθημερινά πράγματα βρίσκεται συχνά το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς τα ξέχασαν αυτά σήμερα οι σύζυγοι.

Ξεχνούν να εκφράσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες που κάνει ο καθένας στον τομέα του, ακόμη και ένα κομπλιμέντο για την εμφάνιση και το καθημερινό ντύσιμο, το καλομαγειρεμένο φαγητό.

Η γυναίκα ακτινοβολεί, αυξάνει το φιλότιμό της όταν νιώθει ότι την αγαπούν. Το ίδιο συμβαίνει και στους άνδρες. Σ” αυτούς αυξάνεται η καλή αυτοπεποίθηση. Η αγάπη συντηρείται με την επινόηση τρόπων εκδήλωσεώς της. Η ικανοποίηση των ιδιαιτέρων επιθυμιών και η ανοχή των αδυναμιών του άλλου βοηθούν την συνοχή των συζύγων.

Ὁ Ἱερέας πού μέ εἶχε ἐπισκεφθεῖ στό νοσοκομεῖο ἦταν ὁ Ἅγιος τῆς εἰκόνας΄..."

  Την άνοιξη του 2006 επισκέφθηκε τη Μονή Αγίου Νικολάου Ορούντας η κ. Μαρία Λ. Εισήλθε στον ναό και άρχισε με ευλάβεια να προσκυνά τις εικόνες του τέμπλου.

Όταν όμως έφτασε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Φιλουμένου, σταμάτησε, την κοίταξε με συγκίνηση και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Μετά από λίγη ώρα διηγήθηκε σε μία από τις αδελφές που ήταν εκείνη την ώρα στον ναό τα εξής:

 

«Πριν από λίγο καιρό είχα περάσει μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία μου. Μπήκα στο νοσοκομείο για κάποιες θεραπείες, αλλά οι γιατροί δεν μας έδιναν καμία ελπίδα για να ζήσω. Ενώ βρισκόμουν σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα έναν ιερέα, ο οποίος φορούσε επανωκαλύμμαυχο, όπως εδώ στην εικόνα.

Τό Σοῦπερ μάρκετ τοῦ Θεοῦ

 Περπατούσα πριν καιρό στη Λεωφόρο της ζωής. Μια μέρα είδα μια πινακίδα που έγραφε: «Σούπερ Μάρκετ του Θεού». Εντυπωσιάσθηκα. Καθώς πλησίασα η πόρτα άνοιξε διάπλατα και βρέθηκα αμέσως μέσα.

Με προϋπάντησαν οι υπάλληλοι. Μια έκπληξη με περίμενε. Ήταν αγγελούδια. Ένας απ’ αυτούς με πλησίασε χαμογελαστός και μου έδωσε ένα καλάθι. « Ψώνισε με σύνεση ότι θέλεις», μου είπε.

Τα πάντα υπήρχαν εκεί. Πρώτα πρώτα έβαλα στο καλάθι μου αρκετή Υπομονή, την πολύτιμη Αγάπη και την Κατανόηση. Σκέφτηκα: αυτά σου χρειάζονται παντού όπου κι αν πάς. Στη συνέχεια πήρα μια σακούλα Σοφία και δυο σακούλες Πίστη. Το Άγιο Πνεύμα ήταν διάχυτο παντού. Το ανέπνεα.

Σταμάτησα για λίγο, μα πιο πέρα είδα τη Δύναμη, μου ήταν τόσο απαραίτητη στον αγώνα. Σχεδόν το καλάθι μου είχε γεμίσει. Μου χρειάζεται όμως η Ευλογία και η Ταπεινοφροσύνη και η Ευγνωμοσύνη, σκέφτηκα. Τα προμηθεύτηκα κι΄ αυτά.

«Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του»

«Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας»

Μέτερνιχ

«Η βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων». Όλη αυτή η δυσοσμία που περιβάλλει και κατέχει την πατρίδα μας τίποτε το καλό δεν προοιωνίζεται.  

Θυμήθηκα και τους στίχου του Κ. Ουράνη:

«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,
κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!
Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!».

Είναι φοβερός ο τελευταίος στίχος. Πολλοί, αφελείς, ελπίζουν σε επιστροφή στην προμνημονιακή εποχή, «που χτυπούσαμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δυστυχώς δεν κατάλαβαν ότι ήμασταν σαν τους χοίρους της Κίρκης. Δεν ήταν ευημερία υγιής, ήταν τα επιφαινόμενα μιας βαθιάς παρακμής. Γλύτωσε ο Οδυσσέας γιατί δεν έχασε την μνήμη του, την μνήμη της πατρίδας. Και πατρίδα σημαίνει «εμείς».

 Η προκοπή βρίσκεται στο «εμείς». Το «εγώ», χωρίς το ευλογημένο «εμείς», χωρίς την ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον, καταστρέφει τις πολιτείες. Θυμάμαι μια φράση του αγράμματου ήρωα, του Κολοκοτρώνη, φράση πετράδι, την οποία είπε τον Νοέμβριο του 1838, μιλώντας στην Πνύκα στους μαθητές των Αθηνών: «Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας». Λόγια που παραπέμπουν σε μια ρήση του Περικλή στους αρχαίους Αθηναίους: «Καλώς μεν γαρ φερόμενος ανήρ το καθ’ εαυτόν διαφθειρομένης της πατρίδος ουδέν ήσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχών δε εν ευτυχούσι πολλώ μάλλον διασώζεται». (Θουκ., Β΄60). «Διότι άνθρωπος που ευδοκιμεί εις τας ιδιωτικάς του υποθέσεις, εάν η πατρίς του καταστραφεί, χάνεται κι αυτός μαζί της, ενώ είναι πολύ πιθανόν ότι θα σωθεί, εάν κακοτυχεί μεν ο ίδιος, η πατρίς του όμως ευτυχεί», μεταφράζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Ημερίδα με θέμα: «Δικαίωμα στη ζωή!» [Κατερίνη, 7 Οκτωβρίου 2018]

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Κατερίνης, και κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!»

«Δικαίωμα στη ζωή!»:

Εκδήλωση υπέρ της ζωής και εναντίον των εκτρώσεων.

7 Οκτωβρίου 2018, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κατερίνης «Εκάβη»

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Κατερίνης και το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» διοργανώνουν Ημερίδα, στις 7 Οκτωβρίου 2018, στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κατερίνης «Εκάβη», με θέμα την προστασία του αγέννητου παιδιού, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.
Στην εκδήλωση θα ομιλήσει ο Ιερομόναχος Αγιορείτης π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης και ο Επίκουρος Καθηγητής Εμβρυολογίας Σωτήριος Σωτηρίου.

για ερωτήσεις και πληροφορίες σχετιζόμενες με την εκδήλωση και το κίνημα

(πριν, κατά τη διάρκεια και μετά)

E-mail: info@afistemenaziso.gr

Συντονίστρια: Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη – Τσαγκαροπούλου, Ιατρός Πνευμονολόγος

Τα κάτωθι Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Κατερίνης:
Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)
Ένωση Θεολόγων Ν. Πιερίας
Ιεραποστολικός Σύλλογος «Κυριακή»
Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ) Κατερίνης

Για το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» τα κάτωθι Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθήνας:
Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)
Ένωση Επιστημόνων Γυναικών
Εστία Πατερικών Μελετών
Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες
Μουσική Συντροφιά
Πανελλήνια Ένωση Γυναικών
Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)
Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)
Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)
Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης
Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)
Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Χ.Ε.Ε.Λ.)
Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων (Χ.Ε.Ε.)
Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)
Χριστιανική Φοιτητική Ένωση (Χ.Φ.Ε.)

Εκδήλωση για δύο Άγιες Μορφές της Κρήτης

---

           

Στον Ιερό Ναό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αγίου Μάρκου Ευγενικού

Κάτω Πατησίων (πλησίον σταθμού ηλεκτρικού στάση Άγιος Νικόλαος)

Αλεξ. Παπαναστασίου 48  τηλ. 210-8310629

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 6:30 μ.μ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«Γνωριμία με δύο σύγχρονες άγιες μορφές της Κρήτης-

 Ο όσιος Χατζή-Ανανίας και ο Γέροντας Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης»

Η Παναγία κατηγορούμενη σε δικαστήριο ως ηθικός αυτουργός!

Πριν από κάποιες δεκαετίες συνέβη στην Παναγία της Τήνου το εξής απίστευτο θαυμαστό περιστατικό.

Μια μητέρα είχε το παιδί της κωφάλαλο και παρακαλούσε την Παναγία της Τήνου να το κάνει καλό.

Η Παναγία εμφανίστηκε στην μητέρα και της είπε να πετάξει το παιδί της από το καμπαναριό του ναού και θα γίνει καλά.

Η μητέρα έκανε όπως της είπε η Παναγία και πράγματι το παιδί θεραπεύτηκε, μίλησε και άρχισε να ακούει κανονικά.

Όμως το απίστευτο περιστατικό μαθεύτηκε και η υπόθεση κατέληξε στην Ελληνική Δικαιοσύνη.

Διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα και η γυναίκα βρέθηκε κατηγορούμενη στο Δικαστήριο της Σύρου για ανθρωποκτονία, με το σκεπτικό ότι εξέθεσε το παιδί της σε έσχατο κίνδυνο.
Όμως, ο Δικαστής, που δίκασε την υπόθεση, έτυχε να είναι πιστός άνθρωπος.

Κατά την κρίση του είπε:
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρέπει να εξετάσουμε μόνο ποιος διέπραξε την συγκεκριμένη πράξη για την οποία κατηγορείται η μητέρα, αλλά θα πρέπει να αναζητήσουμε τον ηθικό αυτουργό.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι η ποινή που περιμένει τον ηθικό αυτουργό για ένα έγκλημα είναι μεγαλύτερη από αυτήν που αντιμετωπίζει ο δράστης του εγκλήματος.
Όπως προκύπτει από την απολογία της μητέρας και από το τελικό θετικό αποτέλεσμα της ενέργειάς της, ο ηθικός αυτουργός στην συγκεκριμένη πράξη είναι η Παναγία.
Εγώ αρνούμαι να δικάσω την Παναγία.

Το Ηγουμενείο και το ταγάρι που δεν άδειαζε

Του Στυλ. Γ. Παπαδόπουλου Ομότ. Καθ. Παν. Αθηνών

Κάποιοι, τρία χρόνια μετά, τον προτρέπανε να φτιάξει ένα καλό Ηγουμενείο, γιατί λείπει στη Μονή. Και τους ξένους, από διάκο μέχρι πατριάρχη κι από κλητήρα μέχρι υπουργό, συνήθως τους δεχότανε σε μια στενή, απέριττη και χωριάτικη τραπεζαρία, εκεί που τρώγανε και τρώνε οι μοναχοί.

Ένα δωμάτιο με λίγες καλές καρέκλες επάνω, είναι κι αυτό ανεπαρκές. Δεν του άρεσε η ιδέα του μεγάλου Ηγουμενείου και, όταν τον πίεσαν, τα είπε κάπως αυστηρά:

–Άκουσε. Εγώ ούτε ηγουμενεία ζήλεψα, ούτε δόξα ζήλεψα, ούτε κτίρια, ούτε τιμές. Ζήλεψα τον παράδεισο! Ο άγιος Δαβίδ, που ζούσε στα σπήλαια και στις ερήμους και δεν είχε αυτά, τι έκανε; Με την απλότητα και την ταπείνωση κέρδισε τον παράδεισο. Διάβασες σε κανένα Βίο αγίων ότι φτιάξανε το τάδε ηγουμενείο, το τάδε κτήριο και κερδίσανε τον παράδεισο; Αλλά έκαναν θυσίες, προσευχές, νηστείες, χαμαικοιτίες και τέτοια. Είχαν αρετές, μ’αυτές κερδίσανε τον παράδεισο. Εγώ θέλω τουλάχιστον μια γωνία στον παράδεισο, σε μια άκρη…

Και όμως χρήματα θά’βρισκε για το Ηγουμενείο… Το ταγαράκι στεκότανε πάντα στη θέση του, πάντα γεμάτο:
–Έρχονται, έλεγε, οι φτωχοί μου και λέω και τους δίνω. Και κείνο δεν αδειάζει. Γυρίζω και το βρίσκω ξεχειλισμένο.

Πρέπει να Εξομολογηθώ;

…και άλλες ερωτήσεις που αναβάλουν το Μυστήριο της Εξομολογήσεως.
Μα πως είναι δυνατόν να συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες; Εγώ δεν τα πιστεύω αυτά!!

Η εξομολόγηση είναι θέμα πίστεως [=εμπιστοσύνης]. Όποιος δεν πιστεύει στον Ιατρό Ιησού Χριστό, ασφαλώς δεν δέχεται και το φάρμακο Του.

Όποιος όμως δέχεται απόλυτα, έχει απόλυτη εμπιστοσύνη και στην αγάπη και τη δύναμη του Ιατρού, αυτός ανεπιφύλακτα δέχεται και το φάρμακο, που Εκείνος χαρίζει, δηλαδή την εξομολόγηση. Όχι μόνο το δέχεται αλλά και ευγνωμονεί για τη μεγάλη δωρεά που λέγεται εξομολόγηση.

Είναι όμως απορίας άξιο. Όσον αφορά ανίατες σωματικές ασθένειες είμαστε διατεθειμένοι να δοκιμάσουμε τα πάντα πιστεύοντας σε αυτά λέγοντας μάλιστα ότι δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα (π.χ νερό Καματερού, δηλητήριο μπλε σκορπιού κ.λ.π). Για την ανίατη όμως ασθένεια της ψυχής μας, δεν εμπιστευόμαστε τον ίδιο το Χριστό, δεν εμπιστευόμαστε τους συνανθρώπους μας που πέρασαν ταπεινά από το εξομολογητήριο και άλλαξε η ζωή τους και μας δίνουν τη μαρτυρία τους. Εκεί θέλουμε και άλλες αποδείξεις!!! Περνώντας άραγε από το εξομολογητήριο ΤΙ έχουμε να χάσουμε;

Πιστεύω στη δύναμη της εξομολόγησης, αλλά τα αμαρτήματα μου είναι βαριά και αμέτρητα. Πώς είναι δυνατόν να συγχωρεθώ;

Ο συγκλονιστικός πατέρας που από πίστη χόρεψε στον θάνατο του παιδιού του

Το παρακάτω συγκλονιστικό περιστατικό, που δείχνει την απλή και καθαρή πίστη του λαού, διηγόταν ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός (1891-1949).

Την παραμονή ενός Πάσχα, όταν αυτός ήταν μικρός, οι γονείς του μελλοντικού Αρχιεπισκόπου έχασαν ένα άλλο παιδί τους που πέθανε.

Ο αδελφός του που εκοιμήθη ήταν παλικάρι είκοσι χρονών και το πένθος των γονιών ήταν πολύ βαρύ.

Οι χωριανοί της γενέτειράς του Δορβιτσάς, την άλλη μέρα, ανήμερα της Λαμπρής, δεν λέγανε να στήσουν τον χορό στην πλατεία της εκκλησιάς τους, συμπάσχοντας με τον γέρο πατέρα του πεθαμένου παλικαριού.

Ο πατέρας άκουσε την ησυχία.
Ρώτησε: – γιατί δεν χορεύουν;
Του είπαν το γιατί.

7 ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Επτά χρόνια ζωής έκλεισε το ιστολόγιο μας. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για εμένα προσωπικά αλλά και για την οικογένεια μου, θα ήθελα απλά να ευχηθώ σε όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς καλή απολογία εν ήμερα κρίσεως ,να έχετε όλοι την ευχή του Χριστού μας .