Ερωτήσεις Και Απαντήσεις Στην Ανάσταση (Β'Μέρος)

Ερωτήσεις Και Απαντήσεις Στην Ανάσταση (Β'Μέρος)

5.Είναι βέβαιο ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό; Μήπως έπαθε νεκροφάνεια, ετάφη και μέσα στον τάφο συνήλθε και βγήκε έξω <<προσποιούμενος>> τον αναστάντα;

6.Μπορεί η πεποίθηση των Μαθητών περί του Αναστάντος Χριστού να οφείλεται σε φαντασιοκόπημά των ή σε ομαδική υποβολή των;

7.Η ταφή του Κυρίου μαρτυρείται επαρκώς ή μήπως δεν έγινε ταφή;

8.Ποια η συμβολή του ορθολογισμού στην απόρριψη της περί Αναστάσεως αλήθειας;

5.Είναι βέβαιο ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό; Μήπως έπαθε νεκροφάνεια, ετάφη και μέσα στον τάφο συνήλθε και βγήκε έξω <<προσποιούμενος>> τον αναστάντα;

   Αυτή είναι η θεωρία που διετύπωσαν οι Paulus,Hedez, Hase, σύμφωνα με την οποία μετατοπίζεται ο δόλος στο πρόσωπο του Χριστού. Αλλά το ότι ο Κύριος εξέπνευσε επί του Σταυρού μαρτυρείτε από πολλές πηγές. Πρώτα-πρώτα τα ίδια τα Ευαγγέλια μαρτυρούν σχετικά. Έπειτα, βεβαιώνει το θάνατο ο Κεντυρίων, δηλαδή ο ειδικός επί των θανατικών εκτελέσεων ρωμαίος αξιωματικός. Και εάν ακόμη ο Χριστός δεν είχε προλάβει να πεθάνει, θα επέφερε τον θάνατο του το τρύπημα της λόγχης. Και, αργότερα, το <<σαβάνωμα>> που υπέστη προ της ταφής, <<ως εθος εστι τοις ιουδαίοις ενταφιαζειν>>. Αν, δε, είχε πάθει νεκροφάνεια και συνήλθε μέσα στον τάφο, πού βρήκε τη δύναμη να ξετυλιχθεί από τα σάβανα (φασκιές), πού βρήκε ρούχα να ντυθεί, πώς μπόρεσε να αποκυλίσει το βαρύ λίθο που έκρυβε τη θύρα, να σταθεί στα πόδια του τα καθημαγμένα από τις πληγές, να εμφανισθεί στους Μαθητές Του, να φάει μαζί τους, και αφού τους δημιουργήσει την ψευδή εντύπωση ότι είναι ο Αναστάς Κύριος των, να φύγει μακριά και να πεθάνει σε άγνωστο μέρος;

6.Μπορεί η πεποίθηση των Μαθητών περί του Αναστάντος Χριστού να οφείλεται σε φαντασιοκόπημά των ή σε ομαδική υποβολή των;

   Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε το σώμα του Κυρίου να είναι μέσα στον τάφο. Και θα αρκούσε μια επίσκεψη σ’ αυτόν των Ιουδαίων, για να πιστοποιήσουν την ψευδαίσθηση των Αποστόλων. Αμφιβάλλετε ότι θα άνοιγαν τον τάφο και θα εξέθεταν σε κοινή θέα το νεκρό σώμα, διαψεύδοντας τις διαδόσεις των Μαθητών; Δεν το έκαναν, γιατί ο τάφος ήταν κενός. Και γι’ αυτό έπεισαν τους φρουρούς να πουν πως το σώμα εκλάπη από τους Μαθητές,την ώρα που οι φρουροί εκοιμώντο. Αλλά εάν εκοιμώντο, τότε πώς αντελήφθησαν ποιοι ήταν οι κλέψαντες; Αλλ’ οι Απόστολοι δεν ήσαν πρόσωπα εύπιστα,  ούτε ψυχοπαθολογικά. Στις γυναίκες που πρώτες τους μεταδίδουν την είδηση για την Ανάσταση δυσπιστούν και τρέχουν να δουν μόνοι τους τον κενό τάφο. Ο Θωμάς δεν πιστεύει τους συμμαθητές του, που τον βεβαιώνουν ότι είδαν τον Αναστημένο Κύριο.

7.Η ταφή του Κυρίου μαρτυρείται επαρκώς ή μήπως δεν έγινε ταφή;

   Περί της ταφής του Χριστού μαρτυρούν χωρίς περιστροφές και με σαφήνεια οι Ευαγγελιστές, ο Παύλος, ο Πέτρος, το πρωταρχικόν Σύμβολο της Πίστεως. Ο Κύριος ετάφη εις καινόν μνημείο, στο οποίο δεν είχε ταφεί άλλος, με την φροντίδα του βουλευτού Ιωσήφ του από Αριμαθαίας. Ο ρωμαικός νόμος όριζε ότι το πτώμα του εκτελεσθέντος εδίδετο σε όποιον το εζήτει για να το θάψει. Κατά τους Ευαγγελιστές, το εζήτησε από τον Πιλάτον ο Ιωσήφ, και ο Πιλάτος, πληροφορηθείς από τον Κεντυρίωνα ότι ο Ιησούς πέθανε, <<εδωρησατο το σωμα τω Ιωσηφ>>(Μερκ.ιε΄,45). Πέραν αυτών, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι το Δευτερονόμιον(κα,23) επέβαλε την ταφήν των νεκρών σωμάτων, των δε επί σταυρού κρεμασθεντων, προ της επελεύσεως της νυκτός. Μόνον ότι για τους καταδίκους υπήρχαν ειδικά κοιμητήρια, όπου εθάπτοντο. Κατά ταύτα, ελέγχονται ως τελείως αυθαίρετες οι εικασίες ότι δήθεν το νεκρό σώμα του Κυρίου ετάφη εις ομαδικόν τάφον, ή ότι παρεδόθη βορά αγρίων σκύλων.

8.Ποια η συμβολή του ορθολογισμού στην απόρριψη της περί Αναστάσεως αλήθειας;

   Η τάση για <<απομυθοποίηση>> των ιερών κειμένων παρουσιάσθηκε στους κύκλους των θεολόγων της Δύσεως, ιδίως των προτεσταντών, και επεδίωξε να ερμηνεύσει με καθαρά λογικές προτάσεις τις υπερφυσικές αλήθειες της πίστεως. Πρόκειται για τη γνωστή προσπάθεια εκλογίκευσης της πίστεως, που αφαιρεί από τις ιερές διηγήσεις κάθε στοιχείο θαυματουργό και θείο. Στην περίπτωση της Αναστάσεως, η προσπάθεια προχώρησε πιο βαθειά. Έφθασε στο σημείο να αμφισβητήσει την ιστορικότητα της, πλάθοντας, εν ονόματι της επιστήμης, μύθους, που αντιστρατεύονταν την ίδια τη λογική. Η εξορθολογιστική αυτή προσπάθεια, που συνοδεύθηκε και από αρκετές δόσεις κακοήθειας, τελικά κατέρρευσε κάτω από τα πλήγματα της ίδιας λογικής, δεδομένου ότι οι διαδοχικές θεωρίες που διετυπώθησαν, αφού αλληλοεγρονθοκόπηθησαν και αλληλοαναιρέθηκαν, τελικά απεδείχθησαν όχι απλώς αυθαίρετες και ανέρειστες, αλλά και κακόπιστες, γιατί κατέφυγαν συχνά στη χρήση του παραμορφωτικού κατόπτρου, που η σκοπιμότης επέβαλε να χρησιμοποιηθεί, για να αποδείξει, με κάθε τρόπο, εκείνο που είχε εκ των προτέρων αποφασισθεί. 

ΠΗΓΗ: <<ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ>>