Χριστιανοί Ορθόδοξοι μόνο στο όνομα ή και στην πράξη;

Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι μόνο στο όνομα ή και στην πράξη; 

Ποιος μπορεί να απαντήσει με σιγουριά το συγκεκριμένο ερώτημα; 

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια τυπική σχέση με την Εκκλησία και νομίζουμε πως είμαστε χριστιανοί! Εκκλησιαζόμαστε τις Κυριακές, τηρούμε τις νηστείες, κοινωνούμε συχνά, εξομολογούμαστε όποτε μπορούμε ή όποτε το θυμόμαστε, αλλά όλα αυτά τα κάνουμε επειδή το νιώθουμε ή επειδή έτσι μας έμαθαν και το επιτάσσει η παράδοση; 

Πόσοι δεν λέμε, "θα κοινωνήσω για το καλό;" ή "θα πάω το βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία αφού έτσι κάνει όλος ο κόσμος"; Όταν όλα τα παραπάνω δεν γίνονται από τον καθένα μας επειδή έτσι θέλει ο Κύριος και εφόσον θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι θα πράττουμε πάντοτε το θέλημά Του, τότε δεν έχει καμία διαφορά από το να μην τα κάνουμε καθόλου! 

Οι περισσότεροι παρασυρμένοι από την υλιστική ζωή που ζούμε και από τις επίγειες απολαύσεις, μας φαντάζει δύσκολο να πράξουμε τον Λόγο του Κυρίου κι έχουμε φτιάξει μια πίστη στα μέτρα μας! 

Κρατάμε τους τύπους και τηρούμε τον Λόγο του Κυρίου όπου μας συμφέρει και χάνουμε την ουσία και την Αλήθεια που σώζει! Έχουμε γίνει δηλαδή σαν τους Φαρισαίους, που είχαν μια υποκριτική πίστη! 

Όταν πρόκειται για τις υποχρεώσεις μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί συνεχώς αναζητούμε ελαφρυντικά και "εκπτώσεις", έτσι, νηστεύουμε μεν, αλλά όχι όπως λένε οι Εκκλησιαστικοί κανόνες και η παράδοση της πίστης μας! Θα καταλύσουμε το λάδι, θα φάμε και τα θαλασσινά μας και στην πρώτη ευκαιρία μπορεί να φάμε και λίγο τυράκι, κι αν μας ελέγξουν για αυτά τα παραστρατήματα θα απαντήσουμε "ε, δεν γίνεται να τα στερηθούμε και όλα, θα πάθουμε τίποτα"! 

Μα αυτό είναι το θέμα! Να πάθουμε κι εμείς όπως έπαθε ο Κύριός μας όταν ενανθρωπίστηκε και κατέβηκε στη γη! Δηλαδή, Εκείνος δεν υπέφερε, κατά την ανθρώπινη φύση του, όταν Τον μαστίγωναν, όταν Τον χτυπούσαν, όταν Τον Σταύρωναν; 

Κανείς δεν είπε πως η πορεία για την σωτηρία είναι στρωμένη με ροδοπέταλα! Αντιθέτως, είναι μια πορεία συνεχούς μάχης, μια πορεία σε δύσβατο και κακοτράχαλο μονοπάτι που όποιος καταφέρει να το διαβεί έως τέλους (με την βοήθεια του Θεού) θα απολαύσει την Ουράνια Βασιλεία Του! 

Όταν λοιπόν, είμαστε φυγόπονοι στα απλά κι εύκολα, πως θα αντιδράσουμε στους μεγάλους διωγμούς που θα επακολουθήσουν; Που όπως φαίνεται από τα γεγονότα δεν είναι και πολύ μακρυά! Πως θα μπορέσουμε να κάνουμε ομολογία πίστης και να θυσιάσουμε ακόμη και τη ζωή μας για τον Χριστό μας; 

Πολύ απλά, δεν θα μπορέσουμε! Για αυτό θέλει αγώνα από τώρα! Θέλει πνευματική επαγρύπνηση και προετοιμασία! Κάθε πιστός είναι ένας αθλητής του Χριστού και χρειάζεται προετοιμασία για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις συνθήκες του καθημερινού αγώνα της σωτηρίας της ψυχής του! Κι αυτός είναι ένας από τους  λόγους που η Εκκλησία του Χριστού μας και ο Ίδιος μας ζητάει νηστεία, μετάνοια και εμπιστοσύνη σε Εκείνον!

Αναγνώστης