Ἱστορία Μονῆς Κουδουμᾶ – Οἱ κτήτορες Ἅγιοι Εὐμένιος καί Παρθένιος και Σύγχρονα θαύματα τῶν Ὁσίων

 

Η Μονή Κουδουμά και η ιστορία της

Ο Αγιος Ευμένιος (αριστερά) και ο Αγιος Παρθένιος (δεξια)
σε ιστορική φωτογραφία

Η Μονή Κουδουμά είναι αντρικό μοναστήρι που κτίστηκε από τους μοναχούς Παρθένιο και Ευμένιο, πάνω στα λιγοστά ερείπια παλιότερου μοναστηριού του 14ου αιώνα (Ενετική Περίοδος). Οι Ενετοί αναφέρουν στα έγγραφα τους το παλιό μοναστήρι σαν «Μονή του Χριστού», που όμως αργότερα εγκαταλείφτηκε, ίσως λόγω των πειρατών, και ερήμωσε.
Όταν ο Παρθένιος και ο Ευμένιος έφτασαν στον Κουδουμά, από το παλιό μοναστήρι σώζονταν μόνο ο μικρός ναός του, που στη συνέχεια έγινε το ιερό του νέου ναού (Καθολικού) της Μονής Κουδουμά.
Το κτίσιμο της Μονής Κουδουμά διάρκεσε από το 1878 μέχρι το 1895, και έγινε δυνατό με την υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής που πρόσφεραν χρήματα και δωρεάν εργασία.
Οι τεχνίτες και όλοι όσοι βοήθησαν στο χτίσιμο του Μοναστηριού έμεναν στις σπηλιές στα δυτικά τοιχώματα του φαραγγιού απέναντι και ψηλότερα από τη Μονή.
Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, στη Μονή Κουδουμά έχουν γίνει πολλές προσθήκες και βελτιώσεις. Μέσα στο χώρο της υπάρχουν 2 ναοί, το Καθολικό που είναι αφιερωμένο στην Παναγία και ο ναός προς τιμή των Αγίων Παρθενίου και Ευμενίου, που τιμούνται από την Εκκλησία σαν άγιοι και γιορτάζουν στις 10 Ιουλίου.
Τόσο τη μέρα αυτή, όσο και στις 15 Αυγούστου, τη μέρα της Κοίμισης της Θεοτόκου, πλήθος κόσμου έρχεται στο μοναστήρι για να προσκυνήσει και να συμμετέχει στη μεγάλη γιορτή.

Οι Αγιοι Ευμένιος και Παρθένιος
  Ο Ευμένιος και ο Παρθένιος που έκτισαν τη Μονή Κουδουμά, ήταν αδέρφια από το χωριό Πιτσίδια, κοντά στα Μάταλα και τη Φαιστό.
Ο Παρθένιος γεννήθηκε το 1829, ενώ ο αδερφός του Ευμένιος το 1846. Γονείς τους ήταν ο Χαρίτος Χαριτάκης από τα Πιτσίδια και η Μαρία Ανδρουλάκη από τη Λοχριά Ρεθύμνου.
Τα παιδιά που είχαν βαφτιστεί Νικόλαος και Εμμανουήλ, από μικρά έδειξαν την αγάπη τους προς την Εκκλησία και τη μοναχική ζωή.
Εγιναν μοναχοί στη Μονή Οδηγητρίας και στη συνέχεια ασκήτευσαν στις σπηλιές στο Μάρτσαλο πριν φτάσουν στην περιοχή του Κουδουμά, όπου έζησαν αρκετά χρόνια στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, στο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου, στο Αββακόσπηλιο και σε ένα άλλο μικρότερο δίπλα του.
Μέσα στο σπήλαιο παρουσιάστηκε η Παναγία στον Αγιο Παρθένιο και του ζήτησε να κτίσει το μοναστήρι της στον Κουδουμά.
Τα δύο αδέρφια δεν είχαν καθόλου χρήματα και το κτίσιμο ενός μοναστηριού φάνταζε αδύνατο, αλλά τελικά ο κόσμος στην περιοχή υποστήριξε με κάθε τρόπο τους μοναχούς, που είχαν γίνει γνωστοί για την αγιότητα τους και τα θαύματα που πραγματοποιούσε ο Παρθένιος.
Στον Αγιο Παρθένιο αποδίδονται πολλά θαύματα, όπως όταν έδιωξε τις ακρίδες που κατέτρωγαν τις σοδειές στον Κεραμέ Ρεθύμνου, όταν γέμισε η παραλία του Κουδουμά με πελεκημένες πέτρες για το κτίσιμο της μονής, όταν μετέτρεψε το θαλασσινό νερό σε γλυκό και άλλα πολλά που μπορείτε να διαβάσετε με λεπτομέρειες στο βιβλίο «Οι Οσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Μονή Κουδουμά», που πωλείται στην έκθεση μέσα στο μοναστήρι.
Τα λείψανα των 2 αγίων φυλάσσονται στη Μονή Κουδουμά και εκτίθενται σε λαϊκό προσκύνημα στις μεγάλες γιορτές.


Σημείωση: Οι φωτογραφίες που φαίνονται στη σελίδα αυτή προέρχονται από το βιβλίο «Οι Οσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Μονή Κουδουμά» του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Παπαδάκη.

 

Σύγχρονα θαύματα τῶν Ὁσίων

  

     Μέσα στὸ πλῆθος τῶν συγχρόνων θαυμάτων τῶν Ὁσίων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου παραθέτουμε καὶ τὰ παρακάτω ὅπως οἱ ἴδιοι ποὺ τὰ ἔζησαν τὰ κατέγραψαν καὶ παρέδωσαν πρὸς τιμὴ τῶν Ὁσίων:Ὁ π. Ἀνδρέας Βλαχιώτης ἐφημέριος ἐνορίας Ἁγίου Παντελεήμονος Μυκηνῶν Ἄργους διηγεῖται τὰ ἑξῆς θαυμαστὰ ποὺ τελέσθηκαν στὴν ἐνορία τοῦ:

«Στὴν ἐνορία μας στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα Μυκηνῶν Ἄργους ὅπου φυλάσσονται τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων Πατέρων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου ἐκ Κουδουμὰ μὲ τὴ βοήθεια τῶν Ἁγίων γίνονται πολλὰ θαύματα. Τὸ ἔτος 1999 ἔλαβα μεγάλη εὐλογία ἀπὸ κάποιον εὐλαβέστατο ἱερομόναχο, τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Παρθενίου. Τὸ τοποθέτησα μὲ εὐλάβεια σὲ λειψανοθήκη στὸ γραφεῖο μου. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ κάποιοι ἐργάτες ποῦ δούλευαν στὸ σπίτι μὲ ρώτησαν τί εὐωδία εἶναι αὐτή;Κανεὶς δὲν περίμενε ὅτι ἡ εὐωδία προέρχονταν ἀπὸ τὸ λείψανο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου. Ἕνα βράδυ ποὺ καθόμουν στὸ γραφεῖο, εὐωδία μεγάλη πλημμύρισε τὸ σπίτι. Ἀνοίγοντας τὴν λειψανοθήκη εἶδα ὅτι τὸ βαμβάκι ποὺ ἦταν τοποθετημένο τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ἦταν γεμάτο μύρο καὶ μάλιστα σηκώνοντας τὸ Ἱερὸ λείψανο εἶδα νὰ στάζει σταγόνες πάνω στὸ βαμβάκι. Ἔτσι ἀρχίσαμε νὰ τιμοῦμε τὸν Ἅγιο στὴν ἐνορία μας . Ἁγιογραφήσαμε τὴν εἰκόνα τους στὸ Ναὸ καὶ κάνουμε τακτικὰ τὴν ἱερὰ παράκλησή τους. Κατὰ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων τελοῦμε μεγαλοπρεπῆ ἱερὰ ἀγρυπνία με πλῆθος κόσμου καὶ ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων γίνεται πολὺ ἔντονη γιατί τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου μυροβλύζη. Ἡ κά. Βασιλικὴ Ντάση, ἀπὸ τῆς Μυκῆνες εἶδε ἐν ὤρᾳ Θείας Λειτουργίας τὸν Ὅσιο Παρθένιο νὰ διακονεῖ μέσα στὸ ἱερό. Ὅταν μὲ ρώτησε ποιὸς μοναχὸς ἦταν αὐτὸς τῆς εἶπα ὅτι δὲν ὑπῆρχε κανεὶς μοναχός. Αὐτὸ συνεχίστηκε ἄλλες δυὸ φορὲς τὴν τρίτη φορᾶ προσκυνώντας τὴν εἰκόνα τοὺς ἀναγνώρισε τὸν Ὅσιο τότε συγκινημένη μὲ φώναξέ μου ἔδειξε καὶ μοῦ βεβαίωσε ὅτι ἦταν ὁ Ὅσιος Παρθένιος. Ἡ δεκατριάχρονη Ἑλένη Κιντὴ, μὲ καρκίνο στὰ δυό της στήθη ἀφοῦ παρακάλεσε τῶν Ἅγιο καὶ σταυρώθηκε μὲ τὸ ἱερὸ λείψανο, θεραπευτικέ. Οἱ Ὅσιοι Παρθένιος καὶ Εὐμένιος τὴν θεράπευσαν καὶ οἱ γιατροὶ βλέποντας τὶς ἐξετάσεις της, δὲν πίστευαν στὰ μάτια τους. Ἡ κά. Ἀναστασία Καραμάνου, ἀπὸ τὴν Ἁγία Τριάδα Ναυπλίου μὲ πρόβλημα στὴν μέση της ἀπέφυγε τὴν ἐγχείρηση ζητώντας τὴν θεραπεία της ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ ἐκείνη τὴν θεράπευσαν. Ὁ κ. Παναγιώτης Πίτρης, ἀπὸ τὸ Παναρίτι Ναυπλίου ἀπέφυγε σοβαρὴ ἐγχείρηση στὴν καρδιὰ τρώγοντα μικρὸ τεμάχιο ἀπὸ τὸ βαμβάκι μὲ μύρο τοῦ Ἁγίου καὶ ἐβρισκόμενος στὸ Ὀνάσιο Νοσοκομεῖο οἱ γιατροὶ θαύμασαν. Ἡ κά. Βασιλικὴ καὶ ὁ κ. Παναγιώτης, ἀπὸ τὸ Ἄργος μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια στείρωσης, τεκνοποίησαν δίδυμα ἀγόρια κάνοντας ἁγιασμὸ μὲ τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ὁσίου Παρθενίου καὶ πίνοντας ἀπὸ αὐτόν. Ἡ κά. Ἀναστασία Κ….. ἀπὸ τὸ Ἄργος, μετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια στείρωσης καὶ ἔχοντας τὴν, ἀποκλείσει οἱ γιατροί, τεκνοποίησε προσευχόμενη στοὺς Ἁγίους. Ἡ κά. Ἀλεξάνδρα Μπούνου, ἀπὸ τὸ Παναρίτι Ναυπλίου μὲ σοβαρὸ πρόβλημα ἀλλεργικοῦ μὲ τὴν πολὺ προσευχή της στὸν Ἅγιο θεραπεύτηκε νιώθοντας ἔντονη τὴν εὐωδία τοῦ ἁγίου μύρου του. Ἡ μικρὴ ἑπτάχρονη Μαρία Βλαχιώτη, ἀπὸ τὸ Κυβέρι Ἀργολίδος σὲ ἀτύχημα ποὺ ὑπέστη ἔσκισε τὴν γλώσσα τῆς τόσο βαθειὰ ποὺ κρατιόταν ἀπὸ μία μικρὴ μεμβράνη καὶ σταυρώνοντας τὴν μὲ τὰ λείψανο τοῦ Ἁγίου ἡ γλώσσα τῆς θεραπεύτηκε σὲ τρεῖς ὧρες. Ἡ κά. Ἀναστασία καὶ ὁ κ. Χρίστος, ἀπὸ τὸ Ναύπλιο δὲν μποροῦσαν νὰ τεκνοποιήσουν καὶ σταυρώνοντας μὲ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου τεκνοποίησαν ἕνα ὑγιέστατο κοριτσάκι μετὰ ἀπὸ εἴκοσι χρόνια γάμου. Ἡ κά. Βασιλεία Γιαννίκου, μὲ σοβαρὴ ἀσθένεια θεραπεύτηκε προσκυνώντας τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων. Ἡ κά. Δέσποινα Π…. ἀπὸ τὴν Κόρινθο θεραπεύτηκε ἀπὸ βαρὺ ψυχολογικὸ πρόβλημα. Ἡ κά. Γεωργία Ραπτοπούλου, ἀπὸ τὸ Ναύπλιο μὲ σοβαρὸ πρόβλημα καρκίνου θεραπεύτηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους. Ὁ μικρὸς Γεώργιος – Ἀνδρέας, ἀπὸ τὸ Κουτσοπόδι – Ἄργους μὲ πρόβλημα ἀναπηρίας στὸ πόδι, (δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ τὸ πατήσει) καὶ σταυρώνοντας τὸ μὲ τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου σὰν νὰ τὸ διαπέρασε ἠλεκτρικὸ ρεῦμα καὶ σὲ πέντε λεπτὰ τὸ παιδάκι κατέβηκε ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του καὶ περπάτησε μέσα στὸν Ναό. Ὁ Ἱεροψάλτης τοῦ Ναοῦ μας, Ἁγίου Παντελεήμονος κ. Ἰωάννης Δ…. ἔπασχε ἀπὸ σοβαρὴ ἀσθένεια καρκίνου σὲ εὐαίσθητο σημεῖο τοῦ σώματός του, παρότι ἔκανε ἀφαίρεση τοῦ ὄγκου οἱ γιατροὶ δὲν ἔδωσαν ἐλπίδες ζωῆς διότι ἡ κατάσταση τοῦ ἦταν δύσκολη. Παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ἦρθε στὴν ἐνορία ὁ Μητροπολίτης μας Ἀργολίδος κ.κ. Ἰάκωβος, τότε ζήτησα ἀπὸ τὸν Δεσπότη νὰ κάνει προσευχὴ γιὰ τῶν Ἰωάννη ποὺ ἦταν σὲ δύσκολη κατάσταση, ὁ Δεσπότης δέχθηκε, ἀλλὰ, προέτρεψε τοὺς παρευρισκόμενους νὰ προσευχηθοῦν και εκείνοι στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα καὶ στὸν Κρητικὸ Ἅγιο Παρθένιο ποὺ τόσο εἶχαν σὲ εὐλάβεια. Κατόπιν κάνοντας προσευχὴ σταυρώσαμε τον ἀσθενοῦντα μὲ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Παρθενίου καὶ Ὤ! τοῦ θαύματος οἱ δεῖκτες τοῦ καρκίνου στὴν ἑπομένη ἐξέταση ἦταν μηδενική, ἔκτοτε θεραπεύτικε, παντρεύτηκε καὶ σήμερα ἔχει δυὸ παιδιὰ, δοξάζοντας τὸ Θεὸ καὶ τους Αγίους γιὰ τὴν εὐεργεσία τους πρὸς ἐκεῖνον. Κλείνοντας καταθέτω τὸ προσωπικό μου βίωμα ἀπὸ τὸν Ἅγιο, ἕνα χειμωνιάτικο βράδυ περὶ τὸ 2003 – 2004 εἶδα τὸν Ἅγιο Παρθένιο ὅπως εἶναι στὴν εἰκόνα του καὶ μοῦ εἶπε: «αὔριο να λειτουργήσεις γιατί μεγάλη χαρὰ γίνετε στὸ σπίτι μου», δηλαδή στὸ μοναστήρι του, στὸ ἐρώτημά μου τὴ εἶναι αὐτὴ ἡ χαρά, μοῦ ἀπαντᾶ ὅτι: «βρέθηκε ὁ ἀδελφός μου καὶ δὲν θὰ εἶμαι χαρούμενος;». Δὲν ἤξερα τι ἦταν. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ ἔμαθα ὅτι εκείνες τις μέρες βρέθηκαν τὰ Ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου Εὐμενίου. Μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα δὲν θυμᾶμαι περίπου ποτὲ ὁ Ἅγιος Θεὸς, οἰκονόμησε καὶ ἦρθε στὰ χέρια μου τεμάχιο Ἁγίου λειψάνου του. Ἔτσι ἔφτιαξα ἀργυρὴ λειψανοθήκη γιὰ τοὺς δυὸ μεγάλους Ἁγίους. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ζωντανοὶ στὴν ἐνορία μας ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη τὴν περιοχή. Ἔρχεται κόσμος καὶ παρακαλεῖ τοὺς Ἁγίους γιὰ τὰ προβλήματά τους. Οἱ Ἅγιοι ὡς καλοὶ θεραπευτὲς ἱκανοποιοῦν πρὸς τὸ ψυχικὸ τοὺς συμφέρον τὰ αἰτήματά τους. Οἱ Ἅγιοι νὰ μᾶς διαφυλάττουν. Πρεσβ. Ἀνδρέας Βλαχιώτης.» Ὁ κ. Δημήτριος Χ. Σύντ/χὸς Ἐπιθ/τῆς Ο.Σ.Ε. κάτοικος Ἁγίου Νικολάου Κρήτης διηγεῖται: «Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2007 κάνοντας μερικὲς ἐξετάσεις γιὰ δυὸ ἐπιδερμικὰ ἀποστήματα, διέγνωσαν οἱ γιατροὶ ὅτι πρέπει νὰ γίνει βιοψία ὁπότε ἔγιναν καὶ αὐτὲς καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ καρκινώματα σὲ προχωρημένη κατάσταση. Ἡ ἀπόφαση καρκινολόγου καθηγητοὺ ἦταν ἡ ἄμεση μετάβασή μου στὴν Ἀθήνα καὶ ἀμέσως νὰ χειρουργηθῶ ἀπὸ καθηγητὴ δερματολόγο. Ὁρίστηκε ἡ ἡμερομηνία τῆς ἐπέμβασης καὶ θὰ ἦτα ἡμέρα Πέμπτη. Τὴν Τετάρτη τὸ βράδυ χαιρέτισα τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μου γιατί θὰ ἔφευγα πολὺ πρωὶ καὶ ἔπεσα γιὰ ὕπνο. Τὰ ξημερώματα εἶδα στὸν ὕπνο μου ὅτι ἔκανα διακονία σὲ κάποιο Ναὸ καὶ ὅτι πήγαινα στὸ ντουλάπι νὰ φυλάξω μία ἐγκύκλιο μετὰ τὴν ἀνάγνωσή της, ἀπὸ τὸν Ἱερέα τοῦ Ναοῦ. Ὅπως βάδιζα στὴ μέση του Ναοῦ, μὲ σταμάτησε ἕνας Ἱερέας, μὲ ἀγκάλιασε ἔσκυψε καὶ μὲ φίλησε στὸ πρόσωπο καὶ μοῦ ψιθύρισε στὸ αὐτί: Εὐχαριστῶ πολὺ ὁ Εὐμένιος εἶμαι νὰ ἔρθεις στὸ σπίτι μου νὰ ζητήσεις νὰ προσκυνήσεις τὰ λείψανά μου καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Ξύπνησα ἔκανα τὸ σταυρό μου καὶ προσπαθοῦσα νὰ ἐξηγήσω τὸ ὄνειρο. Τὸ πρωὶ πῆρα τηλέφωνο τὸν π. Γ. Μ. ἱερέα τοῦ Ι.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων στὸν Ἄγ. Νικόλαο Κρήτης καὶ τοῦ ἀνέφερα τὸ ὄνειρό μου ὁ ὁποῖος μου εἶπε ὅτι εἶναι εὐχάριστο γιατί πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες στὸν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων ὅπου καὶ εἶμαι ἐπίτροπος εἴχαμε παραθέσει σὲ προσκύνημα τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ὁσίων Πατέρων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου. Τὰ εἶχα στολίσει μὲ λουλούδια καὶ πολλὲς φορὲς τὰ εἶχα θυμιάσει. Εἶναι τὸ εὐχαριστῶ τῶν Ἁγίων γιατί τὰ περιποιήθηκές μου εἶπε ὁ πατὴρ Γ. καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Ὄντως ὅλα ἐπῆγαν καλὰ εὐχαριστῶ τοὺς Ἁγίους καὶ εὐτυχῶς πού μου δόθηκε ἡ εὐκαιρία καὶ μετέβηκα στὴν Ι. Μονὴ τοὺς ὅπως μου ζήτησε ὁ Ἅγιος καὶ προσκύνησα τὴν εἰκόνα καὶ τὰ ἅγια λείψανά τους.» Προσκυνητὴς τῆς Ι.Μ. Κουδουμά, κάτοικος Ἡρακλείου Κρήτης διηγεῖται: «Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2010 ἕνα βράδυ ἔπεσα γιὰ ὕπνο, τὰ ξημερώματα εἶδα στὸν ὕπνο μου ἕναν γέροντα ἀσκητὴ , τὸν ρώτησα ποιὸς εἶναι καὶ μοῦ ἀπαντᾶ ὅτι: Είμαι ὁ Ὅσιος Παρθένιος ἀπὸ τὸν Κουδουμὰ καὶ τότε μὲ αὐστηρὸ βλέμμα μου λέει νὰ πᾶς στὸν Κουδουμὰ νὰ ἐξομολογηθεῖς τὰ ἁμαρτήματά σου γιατί σὲ περιμένει μεγάλη ταλαιπωρία, νὰ ἐξομολογηθεῖς καὶ γιὰ τὴν κλεψιὰ ποὺ ἔχεις κάνει, τότε ἄρχισα νὰ τρέμω ὁλόκληρος καὶ ὁ Ἅγιος μου λέει τρέμεις γιὰ δυὸ λόγους : ἅ) γιὰ νὰ καταλάβεις τὸ μέγεθος τῆς ἁμαρτίας σου να νιώσεις την αλήθεια του γεγονότος αλλά καὶ το πόσο τρέμουν καὶ βασανίζονται οἱ ἀμετανόητοι στὴν κόλαση καὶ β) νὰ μὴν λησμονήσεις νὰ πᾶς στὸν Κουδουμὰ νὰ ἐξομολογηθεῖς. &nbs Ἔντρομος ξύπνησα καὶ πράγματι θυμήθηκα ὅτι πρὶν πολλὰ χρόνια εἶχα κλέψει κάτι σημαντικὸ . Τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ πῆγα στὴν Μονὴ Κουδουμὰ μὲ τὴν οἰκογένειά μου καὶ ὅλοι ἐξομολογηθήκαμε καὶ ὅπως μου εἶπε ὁ Ἅγιος αἰσθανθήκαμε πολὺ εἰρηνικὴ καὶ πλημυρισμένη ἀπὸ χαρὰ τὴν ψυχή μας. Εὐχαριστῶ τὸν Ἅγιο ποὺ μὲ ὁδήγησε νὰ βρῶ τὴν σωτηρία μου.» Ἡ κά. Σοφία Δ. Κάτοικος Ρεθύμνου διηγεῖται: «Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 2010 ἦρθα μὲ τὸν σύζυγό μου στὴν Μονὴ τοῦ Κουδουμᾶ πρώτη φορᾶ, ἤμασταν ἀπελπισμένοι ἐξαιτίας μιᾶς μεγάλης δοκιμασίας περίπου δέκα χρόνων τοῦ γιοῦ μας Ε. Δ. στὴν προσωπική του ζωή, ἡ ὁποία εἶχε ὁδηγήσει ὅλοι μας τὴν οἰκογένεια σὲ διαπληκτισμοὺς, φασαρίες, θλίψης καὶ πολλὰ ἄλλα προβλήματα. Τὸ πρόβλημα αὐτὸ ὁδήγησε τὸν γιό μας, νὰ μᾶς ἀποφεύγει νὰ κλίνετε στὸν ἑαυτὸ τοῦ ὥσπου ἔφτασε πολὺ ἀπογοητευμένος νὰ φύγει γιὰ τῆς Ἀθήνα χωρὶς νὰ ἐπικοινωνεῖ μαζί μας. Τότε ἦταν ποὺ ἀποφασίσαμε νὰ πᾶμε στὸν Κουδουμὰ νὰ προσευχηθοῦμε στὴν Παναγία καὶ στοὺς Ἁγίους νὰ ἀποφευχθεῖ τὸ πρόβλημά μας καὶ νὰ μᾶς χαρίσουν τὴν πρώτη ἀγάπη καὶ ἑνότητα στὸ σπίτι μας. Πήγαμε προσευχηθήκαμε και φεύγοντας ἀπὸ τὴν Μονὴ Κουδουμὰ καὶ πρὶν καλὰ – καλὰ φράσουμε στὸν σπίτι μας κτυπάει τὸ τηλέφωνό μου καὶ Ὤ! τοῦ θαύματος ἦταν ὁ γιός μας ἐντελῶς ἀλλαγμένος, μιλώντας μας μὲ πολὺ ἐγκαρδιότητα καὶ ἀγάπη καὶ λέγοντάς μας ὅτι ἔρχεται πίσω στὸ σπίτι μας. Ἀπὸ τότε πράγματι ὁ γιὸς ἄλλαξε ριζικὰ τὴ ζωή του αλλά καὶ κατεύθυνε τὰ διαβήματα τοῦ κοντὰ στὴν Ἐκκλησία. Δοξάζουμε τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τοὺς Ὁσίους Πατέρες Παρθένιο καὶ Εὐμένιο γιὰ τὴν Χάρι καὶ Βοήθειά τους ποὺ εἴμαστε πάλη ὅλοι μαζὶ ποιὸ ἑνωμένη καὶ ἀγαπημένοι ἀπὸ ὅτι πρίν. Εὐχαριστῶ τοὺς Ἁγίους γι’ αὐτό.» Ἡ κά. Σ. Λ. συγγενής της Ε. Π. Κάτοικος Μεσσαρᾶς Ἡρακλείου Κρήτης διηγεῖται: «Τὸ 2002 ἔγινε ἕνα σοβαρὸ τροχαῖο δυστύχημα στὸ Ἡράκλειο Κρήτης μία πενταμελὴς οἰκογένεια (τὸ ζευγάρι μὲ τὸ ἀγοράκι καὶ τὰ δυὸ κοριτσάκια τους) τράκαρε μὲ φορτηγό. Τὸ ζευγάρι καὶ τὸ ἕνα κορίτσι τραυματίστηκαν ἐλαφριά, τὸ ἀγόρι τῆς οἰκογένειας πέθανε ἀκαριαῖος, τὸ ἄλλο κορίτσι ὑπέστη σοβαρὰ ἐγκεφαλικὰ κατάγματα μὲ πολλαπλὰ ματώματα καθὼς καὶ σὲ ὅλο τοῦ τὸ σῶμα φοβερὲς κακώσεις κατὰ τοὺς ἰατροὺς δὲν εἶχε ἐλπίδες ζωῆς (κλινικὰ νεκρό) τότε οἱ γονεῖς τοῦ παιδιοῦ παρακάλεσαν τοὺς πατέρες τῆς Μονῆς νὰ μεταβούν στὸ ΠΕ.ΠΑ.ΓΝΗ (Πάν. Νοσοκομεῖο Ἡρακλείου) ὅπου νοσηλεύονταν καὶ νὰ σταυρώσουν τὴν μικρὴ Ἐ. Πράγματι μὲ τὸν σταυρὸ ποὺ σταύρωνε ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος Παρθένιος καὶ φυλάσσετε στὴν Μονὴ καθὼς καὶ μὲ ἅγιο Λείψανό του, πῆγαν οἱ πατέρες καὶ τὸ σταύρωσαν εὐχόμενοι ὑπὲρ ὑγίας αὐτῆς, καὶ ὤ! τοῦ θαύματος ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν τὸ παιδὶ βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐντατικὴ καὶ σὲ λίγο διάστημα θεραπεύτηκε καὶ σήμερα έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο.» Ἡ κά. Ἀθηνᾶ Μ. κάτοικος Θεσσαλονίκης διηγεῖται: «Εἶχα μεγάλο πρόβλημα μὲ τὰ πόδια μου τὰ ὁποία εἶχαν πρηστεῖ ὑπερβολικά. Βρέθηκα στὴν ἱερὰ μονὴ Κουδουμὰ μαζὶ μὲ τὸν μακαριστὸ σύζυγό μου Σ. γιὰ ὀλιγοήμερο προσκύνημα. Κάποια βραδιὰ ἔγινε ἀγρυπνία στὴν ὁποία καὶ παραβρεθήκαμε. Ἐγὼ κάθισα σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ στασίδια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἀπέναντι στὸ ὁποῖο ὑπῆρχε ἡ εἰκόνα τῶν ὁσίων πατέρων. Τότε μὲ παράπονο καὶ δάκρια ἀπευθύνθηκα μὲ θερμὴ προσευχὴ στοὺς ἁγίους ζητώντας νὰ μὲ βοηθήσουν στὸ πρόβλημά μου αὐτό. Βλέπω τότε τὸν ὅσιο Εὐμένιο ὁ ὁποῖος ἐξέρχεται ἀπὸ τὴν εἰκόνα, κατευθύνεται πρὸς τὸ παγκάρι, παίρνει ἕνα κεράκι καὶ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος μου. Ἐγὼ τότε μὲ πολλὰ δάκρυα ἀντικρίζω τὴν εἰκόνα τῶν ἁγίων καὶ πάλι πάνω στὴν ὁποία ὑπῆρχε μόνο μιὰ μορφή, αὐτὴ τοῦ ἁγίου Παρθενίου. Ὁ ὅσιος Εὐμένιος τότε μου φέρνει τὸ κεράκι καὶ μοῦ λέει – ἄναψε τὸ καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά, ταυτόχρονα τὸν βλέπω νὰ κατευθύνεται πάλι πρὸς τὴν εἰκόνα του. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ πού μου συνέβη καὶ τὸ ὁποῖο πραγματικὰ μὲ συγκλόνισε, δοξολογῶ τὸν Θεὸ ποὺ πάντα τρέχει σὲ κάθε ψυχὴ ἡ ὁποία ζητᾶ μὲ πόνο τὴν βοήθειά του. Ἐλπίζω πάντοτε στὶς πρεσβεῖες τῶν ὁσίων πατέρων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου.» Ἡ κά. Μαρία Κ. κάτοικος Λευκωσίας Κύπρου διηγεῖται: «Ένα βράδυ γυρνώντας στὸ σπίτι μου κουρασμένη ἑτοιμάστηκα καὶ ξάπλωσα νὰ κοιμηθῶ. Εἶδα λοιπὸν ὅτι βρέθηκε κοντά μου μιὰ λαμπροφοροῦσα γυναίκα ἡ ὁποία μὲ ὁδήγησε σὲ ἕνα βουνό. Στὸ ἐρώτημά μου ποὺ μὲ πάει, ἐκείνη μου ἀπάντησε – στὸ σπίτι μου στὸν Κουδουμά, στοὺς ἁγίους πατέρες Παρθένιο και Ευμένιο. Ἀνεβήκαμε καὶ κατεβήκαμε τὸ βουνὸ τὸ ὁποῖο εἶχε ἀρκετὲς ἐπικίνδυνες στροφὲς καὶ ἀντικρίσαμε τὴ μονὴ ἀπὸ ἀπόσταση. Ἐκεῖ λοιπὸν ξύπνησα μὲ τὴν ἀγωνία τί νὰ εἶναι τὸ ὄνειρο ἐκεῖνο, ποὺ νὰ βρίσκεται ὁ Κουδουμᾶς καὶ οἱ Ἅγιοι πατέρες, γιὰ τοὺς ὁποίους οὐδέποτε εἶχα ἀκούσει ἢ γνώριζα κάτι; Τὶς ἑπόμενες μέρες κατὰ θειὰ οἰκονομία συνομίλησα στὸ τηλέφωνο μὲ ἕναν γνωστό μου πνευματικὸ ἀδελφὸ ἀπὸ τὴν Κρήτη στὸν ὁποῖο ἀνέφερα καὶ τὸ σχετικὸ ὄνειρο μὲ τὸ ἐρώτημα μήπως ξέρει γιὰ ἐκεῖνο τὸ μοναστήρι μὲ τὴν ὀνομασία Κουδουμᾶς. Ἐκεῖνος γελώντας λίγο μου ἀπάντησε – ἔλα τὸ συντομότερο στὴν Κρήτη καὶ ἐγὼ θὰ σὲ ὁδηγήσω ἐκεῖ. Πράγματι ὅταν ἦρθα στὴν Κρήτη στης 06-05-2010 καὶ ἀρχίσαμε νὰ ἀνεβαίνουμε τὸ βουνὸ τὸ ὁποῖο λέγεται Κόφινας ἀμέσως ἀναγνώρισα τὸν τόπο στὸν ὁποῖο ἡ ἴδια ἡ Παναγία μὲ εἶχε ὁδηγήσει ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὸ ὄνειρό μου. Εὐχαριστῶ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου τὴν Θεοτόκο μας τὴν ἐλεοῦσα τοῦ Κύκκου καὶ τοὺς ὁσίους πατέρες ποὺ ἦρθα στὸ σπίτι τοὺς σήμερα νὰ προσκυνήσω.» Ὁ κ. Ἡρακλῆς Κ. κάτοικος Ν. Ἁλικαρνασσοῦ Ἡρακλείου διηγεῖ-ται: «Εἶχα κάποια ἐνοχλητικὰ σπυριὰ σὲ ευαίσθητο μέρος τοῦ σώματος μοῦ τὰ ὁποία γιὰ πολὺ καιρὸ με ταλαιπωροῦσαν. Βυθισμένος στὸν καθημερινὸ ἀγώνα γιὰ τὴν ἐπιβίωση ἀμέλησα νὰ πάω στὸ γιατρό. Ἐπειδὴ τὰ σπυριὰ αὐτὰ ἦταν ἐνοχλητικὰ τὰ πείραζα μὲ ἀποτέλεσμα ἐκεῖνα νὰ μολυνθοῦν καὶ νὰ ἐξελιχτοῦν σὲ μία μορφὴ καρκινώματος πολὺ ἐπικίνδυνου βαθμοῦ ὅπως μοῦ ἀνέφερε ὁ γιατρὸς ὅταν ἀναγκάστικα νὰ νοσηλευτώ. Τότε στον ύπνο μου εμφανίσθηκε η Παναγία τοῦ Κουδουμᾶ καὶ οι ἁγίοι πατέρες γιὰ τοὺς ὁποίους εἶχα ἀκούσει πολλὰ δὲν εἶχα ὅμως ποτὲ ἐπισκεφτεῖ. Ἔδωσα τότε ἐντολὴ σὲ ὅλους τους συγγενεῖς μου νὰ ἐπισκέπτουν τὸ μοναστήρι καὶ νὰ προσκυνήσουν. Οἱ πατέρες ἔδωσαν στοὺς συγγενεῖς μου λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι τῶν ἁγίων καὶ κάποια εἰκόνα. Ὅταν οἱ δικοί μου ἐπέστρεψαν, ἄλειψα τὸ μολυσμένο σημεῖο μὲ τὸ λαδάκι καὶ μου ἀφηγήθηκαν τὰ σχετικὰ μὲ τὸ προσκύνημα. Τὴν ἄλλη μέρα ὅλα εἶχαν ἀλλάξει. Τὸ καρκινογόνο σημεῖο τοῦ σώματος μου εἶχε ἐξαφανιστεῖ. Ὅλοι τώρα ἀφηγοῦμαστε ὅπου βρεθοῦμε τὸ μεγάλο θαῦμα της Παναγίας και των οσίων Πατέρων.» Ἡ κ. Κάσ. Κ. κάτοικος Βοιωτίας διηγεῖται: «Πρὶν μερικὰ χρόνια ὁ καθηγούμενος τῆς Ι. Μ. Κουδουμὰ μετέβει μετὰ ἀπὸ πρόσκληση, μὲ τὰ λείψανα τῶν ἁγίων, σὲ χωριὸ τῆς Ι. Μητροπόλεως Θ&Λ πρὸς προσκύνηση. Ἐκεῖ ἐδόθη ὡς εὐλογία στοὺς προσκυνητὲς ἕνα μικρὸ εἰκονάκι τῶν ὁσίων πατέρων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου. Πῆρα και εγω τὸ εἰκονάκι τὸ ὁποῖο τοποθέτησα σὲ κάποια γωνιὰ μαζὶ μὲ πολλὲς ἄλλες εἰκόνες. Ὁ καιρὸς πέρασε καὶ ὁ γιὸς μου παρου-σίασε κάποιο καρδιολογικὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἔχρηζε ἄμεσης χειρουργικῆς ἐπέμβασης. Ἡ οἰκογένεια τοῦ γιοῦ μου δὲν με ἐνημέρωσε γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχώ. Τὸ προηγούμενο βράδυ τῆς ἐπέμβασης εἶδα στὸ ὕπνο μου ὅτι ἦρθαν στὸ σπίτι δυὸ καλόγεροι. Τὴν ὥρα ἐκείνη τὸ καντηλάκι τὸ ὁποῖο εἶχα ἀνάψει ἀπὸ νωρὶς ἄρχισε νὰ σβήνει. Ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δυὸ μοναχοὺς πῆγε ἀμέσως ἔριξε λάδι καὶ μὲ ἕνα κουταλάκι σήκωσε τὴν μολυβήθρα ψηλὰ στὸ ποτήρι καὶ τότε τὸ καντήλι ἄναψε καὶ πάλι. Ὁ δεύτερος μοναχὸς πῆρε στὰ χέρια τοῦ μιὰ ἄσπρη λαμπάδα τῆς ἀναστάσεως ποὺ ὑπῆρχε δίπλα ἀκριβῶς στὸ καντήλι καὶ μου τὴν ἔδωσε. Ἐγω μὲ κάποιο δισταγμὸ στὴν ἀρχὴ ἀρνήθηκα, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ παραίνεση τοῦ μοναχοῦ τὴν πῆρα στὰ χέρια μου καὶ τότε ἀμέσως ἄναψε θαυματουργικά. Τὸ ἄλλο πρωὶ πληροφορήθηκα ἀπὸ τὴν σύζυγο τοῦ γιοῦ μου τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἐπέμβαση, ἡ ὁποία τελικὰ εἶχε ἐπιτυχία παρὰ τὴν μεγάλη δυσκολία ποὺ παρουσίαζε. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἐγγονὸς μου (γιὸς τοῦ κυρίου ποὺ ἔκανε τὴν ἐπέμβαση) ὁ ὁποῖος εἶχε πάθει δηλητηρίαση τὴν ἴδια μέρα μεταφέρθηκε στὸ νοσοκομεῖο ἐπειγόντως σὲ δύσκολη κατάσταση. Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μεσιτεία τῶν ὁσίων Πατέρων καὶ οἱ δυὸ περιπτώσεις πῆγαν πολὺ καλά. Τὴν ἴδια μέρα πῆγα νὰ ἀνάψω ὅπως πάντα τὸ καντήλι τοῦ σπιτιοῦ μου. Τότε παρατήρησα ὅτι δίπλα ἀκριβῶς ἀπὸ αὐτὸ ὑπῆρχε ἕνα εἰκονάκι. Τὸ πῆρα στὰ χέρια μου καὶ ἀμέσως ἀναγνώρισα τοὺς δυὸ μοναχοὺς ποὺ εἶχα δεῖ στὸν ὕπνο μου . Ἦταν οἱ ὅσιοι Παρθένιος καὶ Εὐμένιος οἱ κτήτορες τοῦ Κουδουμᾶ. Χαρὰ μεγάλη καὶ εὐγνωμοσύνη γέμισε ἡ καρδιὰ μου γιὰ τὸ διπλὸ θαῦμα γιοῦ καὶ ἐγγονοῦ ποὺ ἔκανε καὶ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς στὴν ἀναξιότητά μου.» Ἡ κ. ΕΙΡ. Κ. κάτοικος Ἄσ, Ἡρακλείου Κρήτης ἀφηγεῖται: «Τὸ πρωινὸ κάποιας Δευτέρας ὁ γιὸς μας Μ. παρουσίασε ὑψηλὸ πυρετὸ καὶ εἰσήχθη στὸ ΠΕ.ΠΑ.ΓΝΗ (Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο Ἡρακλείου). Οἱ γιατροὶ ἀνέφεραν ὅτι ἔχει ἐγκεφαλίτιδα καὶ μεταφέρθηκε ἐπιγόντος στὴν μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας γιατί ἡ κατάσταση τοῦ ἦταν πολὺ ἐπικίνδυνη. Ὁ γιὸς μας παρέμεινε γιὰ ἕναν μήνα στὴν ἐντατικὴ τὸ διάστημα τῆς ὁποίας τρέξαμε σὲ κάθε ναὸ καὶ προσευχηθήκαμε σὲ κάθε ἅγιο ποὺ γνωρίζαμε. Στὸ τέλος καταφύγαμε στὴν μεγάλη μας βοήθεια καὶ παρηγοριά μας στὸ μοναστήρι τοῦ Κουδουμᾶ. Ἐκεῖ φτάναμε σχεδὸν κάθε μέρα καὶ καταθέταμε στὴν Παναγία μας καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες τὸ μεγάλο μας πόνο. Ὁ ἡγούμενος ἔφτασε στὸ νοσοκομεῖο καὶ σταύρωσε μὲ τὰ λείψανα τῶν ὁσίων πατέρων τὸ γιό μας ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν ἴδια κιόλας ἡμέρα ἔδειξε νὰ ἀλλάζει ἡ κατάστασή του. Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν ἐντατικὴ καὶ παρέμεινε γιὰ ἕναν ἀκόμα μήνα στὸ νοσοκομεῖο, ἡ μετακίνηση τοῦ γινόταν μὲ ἀναπηρικὸ καροτσάκι. Ὅταν μετὰ βγήκαμε ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο πρώτη μας μέριμνα ἦταν νὰ πᾶμε στὴν μονὴ τοῦ Κουδουμᾶ γιὰ νὰ προσκυνήσει καὶ ὁ γιὸς μας. Φτάσαμε στὴν μονὴ καὶ πήγαμε τὸν γιό μας στὸ ναὸ γιὰ νὰ προσκυνήσει τὴν παναγία μας καὶ τῶν ὁσίους πατέρες ἡ κατάσταση τοῦ ἦταν ἀκόμα πάρα πολὺ δύσκολη, οἱ γιατροὶ εἶχαν πεῖ ὅτι χρειαζόταν ἀρκετὸς καιρὸς γιὰ νὰ γίνει ἴσως καλὰ τὸ παιδί. Τὸ θαῦμα ὅμως ἔγινε ἀνέλπιστα πιὸ γρήγορα. Τὴν τρίτη κιόλας μέρα ὁ Μ. περπάτησε. Οἱ γιατροὶ ἔμειναν μὲ τὸ στόμα ἀνοιχτὸ ὅταν ἀντίκρισαν τὸν Μ. Σήμερα μὲ τὴν χάρη τὴν Παναγίας μας τῆς Κουδουμιανῆς καὶ τὴν βοήθεια τῶν Ὁσίων Πατέρων μας ὁ Μ. εἶναι καλὰ καὶ ἔχει μία εὐτυχισμένη οἰκογένεια . &nbs&nbs  ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ!» Ἡ κυρία Ε. Κ. διηγεῖται: «Ἡ κυρία Ε. Κ. ἀπὸ τὰ Κουφάλια Κιλκὶς εἶχε 12 χρόνια παντρεμένη καὶ δὲν εἶχε ἀποκτήσει κάποιο παιδί. Κάποια φορᾶ ἦρθε στὴν Κρήτη μαζὶ μὲ τὸν σύζυγό της γιὰ νὰ ἐπισκεπτοῦν μιὰ φιλική τους οἰκογένεια. Ἡ φιλική τους αὐτὴ οἰκογένεια, τοὺς παρότρυναν νὰ πᾶνε στὴν μονὴ τοῦ Κουδουμᾶ νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν στὴν Παναγία καὶ τοὺς Ὁσίους Πατέρες καὶ νὰ ἔχουν τὴν πεποίθηση ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὸ σοβαρὸ αὐτὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἐδῶ καὶ χρόνια τοὺς ἀπασχολοῦσε. Οἱ γιατροὶ τοὺς ὁποίους εἶχαν ἐπισκεφτεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλοι τους εἶχαν ἀποκλείσει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ κάνουν παιδί. Κι ὅμως οἱ προσευχὲς τῶν εὐλαβῶν αὐτῶν ἀνθρώπων ποὺ κατέφθασαν ἀπὸ τὸ Κιλκὶς ἕως τὸν Κουδουμὰ εἶχαν θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Σήμερα ὁ κύριος Σ. καὶ ἡ κυρία Ε. ἔχουν ἕνα χαρούμενο κοριτσάκι τὴν Μαρία ποὺ τὴν βάφτισαν καὶ στὴν Μονὴ Κουδουμά.» Ἐπίλογος θαυμάτων Τὰ θαύματα τῶν Ὁσίων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου δὲν σταματοῦν ἐδῶ. Πλῆθος οἱ ἐπιστολὲς καὶ τηλεφωνήματα ποὺ καταφθάνουν κάθε ἡμέρα στὸ μοναστήρι καὶ ἀναφέρουν θαυματουργικὲς ἐπεμβάσεις τῶν Ἁγίων. Πόσες, ὅμως, εἶναι καὶ οἱ ἄλλες, οἱ ἄγραφες, ποὺ καθημερινὰ σημειώνονται στὶς δέλτους τῶν ψυχῶν τῶν ἀνωνύμων εὐλαβῶν προσκυνητῶν καὶ ὅλων ὅσοι μὲ θέρμη πίστεως ἐπικαλοῦνται τὴν ταχινὴ τοὺς μεσιτεία! Οἱ ὅσιοι Πατέρες ἀξιώθηκαν νὰ θαυματουργοῦν καὶ ὅσο ζοῦσαν, ἀλλά καὶ μετὰ τὴν ὀσιακὴ τοὺς κοίμηση. Ἔχουμε τὴ βεβαιότητα, ἀγαπητοί μου, ὅτι βρισκόμαστε ὑπό τήν προστασία τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων, ποὺ κλίνουν «εὐήκα ὤτα» στὶς προσευχές μας καὶ δέν μας ἐγκαταλείπουν στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας. Ἃς ζητοῦμε πάντοτε τὴν ἀρραγῆ προστασία τοὺς λέγοντας: «Ἅγιοι Παρθένιε καὶ Εὐμένιε, πρεσβεύετε ὑπὲρ ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν – Ἀμήν»! Διάδοση τῆς μνήμης τῶν Ὁσίων Πατέρων στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο. Τὰ τελευταῖα ἔτη μετὰ τὴ διάδοση τῆς θαυματουργοῦ δράσεως τῶν Ὁσίων Πατέρων Παρθενίου καὶ Εὐμενίου ἡ μνήμη τοὺς διεδόθη ταχύτατα ἀνὰ τὸ ὀρθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Σὲ ὅλους σχεδὸν τοὺς συγχρόνους ἁγιογραφημένους ναοὺς εἰκονίζεται ὁ ἀσκητὲς Ὅσιοί του Κουδουμᾶ. Ἰδιαιτέρως, ὅμως, μὲ ναοὺς ἢ παρεκκλήσια τιμῶνται οἱ Ὅσιοι στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁδηγήτριας, στήν Ἱερὰ Μονὴ Ἀπεζανῶν, στὴν ἐνορία Ἐσταυρωμένου Πόλεως Ἡρακλείου, στὴν ἐνορία Κεραμὲ Ρεθύμνης… Ἐντὸς Ἑλλάδος τιμῶνται ἰδιαίτερα οἱ Ὅσιοι, ὅπου ἔχουν δοθεῖ ἱερὰ λείψανα τῶν Ὁσίων, ὅπως στὸ Ἅγιον Ὅρος, Θεσσαλονίκη, Μυκῆνες Ἄργους, σὲ ἐνορίες τὸν Ἀθηνῶν, στὴν Θήβα, καθὼς σὲ Μονες, πόλεις και χωρία τῆς Κρήτης. Ἐκτὸς Ἑλλάδος μεγάλως τιμῶνται οἱ Ὅσιοι στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς, στὴν Ἀρχιεπισκοοπή Αὐστραλίας, καὶ ἀλλοῦ ὅπου ἔχουν ἐκτὸς Ἑλλάδος δοθεῖ Ι. λείψανά τους.

http://www.imkoudouma.gr/main/gr/biogagiwn4.php