Ὦ δύναμις δακρύων!

Δώρησαι λοιπόν, Δέσποτα, εἰς ἐμέ τόν ἀνάξιον,

δάκρυα καθ’ ἑκάστην,

καί δύναμιν, διά νά φωτισθῇ ἡ καρδία μου

ἐν προσευχῇ καθαρᾷ

καί χύσῃ πηγάς δακρύων μετά γλυκύτητος διά παντός,

διά νά ἐξαλειφθῇ δι’ ὀλίγων δακρύων

ἡ μεγάλη καί φοβερά καταδίκη,

καί κατασβεσθῇ δι’ ὀλίγου κλαυθμοῦ τό πῦρ τό καιόμενον.

Διότι ἐάν κλαύσω ἐνταῦθα,

θέλω λυτρωθῇ ἐκεῖ ἐκ τοῦ ἀσβέστου πυρός·

διότι καθ’ ἑκάστην παροργίζω, Δέσποτα, τήν μακροθυμίαν Σου, 

καί ἔχω πρό ὀφθαλμῶν τήν κακίαν μου,

καί τήν εὐσπλαχνίαν Σου.

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

    ( Ἀσκητικά, Περί Κατανύξεως )