Στάρετς Ζωσιμᾶς: Περί πολυλογίας

Κάποια ἀδελφή ἔλεγε κάποτε θλιμμένη στόν Στάρετς Ζωσιμᾶ:

-Τί νά κάνω, γέροντα, πού νικιέμαι ἀπό τή γλώσσα μου καί φλυαρῶ καί ματαιολογῶ; Στεναχωριέμαι πολύ γι’ αὐτό καί παίρνω κάθε τόσο ἀπόφαση νά διορθωθῶ, ἀλλά πάλι πέφτω.

-Νά θυμᾶσαι ὅτι ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, για κάθε περιττό μας λόγο θά μᾶς ζητηθεῖ  εὐθύνη τήν Ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Κατάφυγε στή βοήθειά Του. Καί ὅποτε ἁμαρτάνεις νά μετανοεῖς. Χίλιες φορές ἔπεσες; Χίλιες νά μετανοήσεις.

 

- Κάποιες φορές λέω κάτι χρήσιμο ἤ ψυχωφελές. Ἐνῶ ὄμως ἀρχίζω μέ πνευματικούς λόγους, σέ λίγο, χωρίς νά τό καταλάβω, ξεγλιστράω στήν ἀργολογία ἤ τήν κατάκριση ἤ τήν περιέργεια ἤ τόν κομπασμό… Μετά ἀπό ὅλα αὐτά μέ κυριεύει κατάθλιψη καί ἀθυμία. Τί νά κάνω; Δέν μπορῶ νά διορθωθῶ…

- Γιά νά μάθεις νά μιλᾶς καλά καί προσεχτικά, πρέπει πρῶτα νά μάθεις νά σωπαίνεις, τή συμβούλεψε ὁ γέροντας. Ὅσο θερμό κι ἄν εἶναι τό κελί μας, ἄν ἀνοίγουμε συχνά τά παράθυρα θά παγώσει.

 

Κι ἄν ἀνοίγουμε κάθε τόσο ἕνα μπουκάλι μέ ἄρωμα, σύντομα θά ἐξατμιστεῖ. 

Γι’ αὐτό ὁ Προφήτης λέγει

 «ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν» 

 (Ψαλμ. Λη’2). 

 

Ἀκοῦς;

 «ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν».  

Ἀποφάσισα δηλαδή νά μήν ξεστομίζω οὔτε αγαθούς λόγους.

 Καί τότε, συνεχίζει,  

«ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου».

 

Ὅπως γράφει ὁ Κάλλιστος Καταφυγιώτης, ὁ καλός λόγος εἶναι κατώτερος ἀπό τή σιωπή μέ διάκριση. Βέβαια, κι ἀπό τή σιωπή τοῦ στόματος, ἀνώτερη εἶναι ἡ σιωπή τοῦ νοῦ-τόσο ἀνώτερη, ὅσο καί ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα. Γιατί εἶναι δυνατό, ἐνῶ τηρεῖται σιωπή τοῦ στόματος, ἐσωτερικά ὁ νοῦς νά σχηματίζει λογισμούς καί νοήματα.

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο

 «Τό γεροντικό τοῦ Βορρᾶ» τοῦ Πέτρου Μπότση