Ἀπό τήν ἀπόγνωση στήν ἐλπίδα Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Ἡ μετάνοια εἶναι φάρμακο τῶν πλημμελημάτων, ἐξαφάνιση τῶν παρανομιῶν, ἐξάλειψη τῶν δακρύων, παρρησία πρός τόν Θεό, ὅπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι, πού τοῦ κόβει τό κεφάλι, ἐλπίδα σωτηρίας, ἐξαφάνιση τῆς ἀπογνώσεως. Αὐτή ἀνοίγει τόν οὐρανό, μᾶς εἰσάγει στόν παράδεισο, αὐτή καταβάλλει τόν διάβολο. Γι' αὐτό μιλάω συνέχεια γι' αὐτή. Τό νά ἔχομε ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, μᾶς κάνει νά πέφτουμε. Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μήν πέσεις στήν ἀπόγνωση. Δέν θά σταματήσω νά σᾶς ἐπαλέίφω μέ τά φάρμακα αὐτά. Γιατί γνωρίζω καλά πόσο μεγάλο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου εἶναι τό νά μήν ἀπελπιζόμαστε. Ἄν ἔχεις ἁμαρτήματα, μήν ἀπελπίζεσαι. Δέ σταματῶ αὐτά νά λέγω συνέχεια. Κι ἄν κάθε μέρα ἁμαρτάνεις, κάθε μέρα μετανόησε. 

Μήν ντραπεῖς νά μπεῖς πάλι στήν Ἐκκλησία. Νά ντρέπεσαι, ὅταν ἁμαρτάνεις, νά μήν ντρέπεσαι, ὅταν μετανοεῖς. Πρόσεχε τί σοῦ ἔκαμε ὁ διάβολος.

Δυό πράγματα ὑπάρχουν:

•  ἡ ἁμαρτία 
• καί ἡ μετάνοια.

Ἡ ἁμαρτία εἶναι τραῦμα, ἡ μετάνοια εἶναι φάρμακο. Ὅπως συμβαίνει στό σῶμα μέ τά τραύματα καί τά φάρμακα, ἕτσι καί στήν ψυχή μέ τά ἁμαρτήματα καί τή μετάνοια. Ἀλλά ἡ μέν ἁμαρτία φέρει τήν ντροπή, ἡ δέ μετάνοια κατακτᾶ τήν παρρησία. Πρόσεξέ με μέ ἀκρίβεια, σέ παρακαλῶ, γιά νά μή συγχέεις τήν τάξη τῶν πραγμάτων, καί χάσεις τήν ὠφέλεια. Ὑπάρχει τραῦμα καί φάρμακο. Τό τραῦμα εἶναι ἡ ἁμαρτία, τό φάρμακο εἶναι ἡ μετάνοια. Στό τραῦμα ὑπάρχει τό σάπισμα, στό φάρμακο ὁ καθαρισμός ἀπό τό σάπισμα· στήν ἁμαρτία ἡ ντροπή, στήν ἁμαρτία ἡ γελοιοποίηση. Στή μετάνοια ὑπάρχει ἡ παρρησία, στή μετάνοια ὑπάρχει ἡ ἐλευθερία, στή μετάνοια ὑπάρχει ὁ καθαρισμός τοῦ ἁμαρτήματος. Πρόσεξες αὐτό πού λέγω; Τήν τάξη αὐτή ὁ σατανᾶς τήν ἀντέστρεψε, καί ἔδωσε τήν παρρησία στήν ἁμαρτία καί τήν ντροπή στή μετάνοια. Δέν θά σταματήσω νά μιλάω μέχρι τό βράδυ, μέχρις ὅτου ἐξηγήσω αὐτό. Πρέπει νά ἐκπληρώσω τήν ὑπόσχεσή μου. Εἶναι ἀδύνατο νά ἀπομακρυνθῶ ἀπ' αὐτό . Ὑπάρχει τραῦμα καί φάρμακο. Τό τραῦμα ἔχει τό σάπισμα, τό φάρμακο ἔχει τό καθάρισμα τοῦ σαπίσματος Μήπως ὑπάρχει στό φάρμακο σάπισμα; Μήπως βρίσκεται ἡ θεραπεία στό τραῦμα; Δέν ἔχει τό καθένα ἀπό αὐτά τή δική του τάξη; Ἤ μήπως μπορεῖ νά μετατεθεῖ τό ἕνα πρός τοῦτο καί τό ἄλλο πρός τό ἄλλο; Καθόλου.

"Ὀρθόδοξη Μαρτυρία", Χειμώνας 1993, σελ. 15

 ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ