Ἀπό τήν δίκη τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη.

 Πρόεδρος: Πώς ονομάζεσαι;

Στρατηγός: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Πρόεδρος: Από πού κατάγεσαι;

Στρατηγός: Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας.

Πρόεδρος: Πόσων ετών είσαι;

Στρατηγός: Εξήντα τέσσερων.

Πρόεδρος: Τι επάγγελμα κάνεις;

Στρατηγός: Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την Πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ’ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δείλιασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για την Λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω.

Όταν του ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση, είπε: «Αντίκρυσα τόσες φορές το θάνατο και δεν τον φοβήθηκα. Ούτε τώρα τον φοβούμαι».

Τότε, κάποιος από το ακροατήριο του φώναξε συγκινημένος: «Άδικα σε σκοτώνουν, Στρατηγέ!».
Και ο Γέρος του Μοριά αποκρίθηκε: «Γι’ αυτό λυπάσαι; Καλύτερα που με σκοτώνουν άδικα, παρά δίκαια».

—–
Τα παραπάνω, αποτελούν αποσπάσματα από την δίκη του Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Για να ενθυμούμαστε, να παραδειγματιζόμαστε, να τον τιμούμε και να προσπαθήσουμε να του μοιάσουμε όλοι!

(Πηγή: apodimos.com)