Μαρτυρία πού ἐπιβεβαιώνει τό μεγάλο πνευματικό ἀνάστημα τοῦ παπᾶ-Γιάννη Καλαΐδη

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ  hristospanagia4

ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε την μαρτυρία ενός ακόμη θαυμαστού γεγονότος με πρωταγωνιστή τον “νέο Πλανά” κατά τον μακαριστό μητροπολίτη Σισανίου & Σιατίστης Αντώνιο Κόμπο, παπά-Γιάννη Καλαΐδη.
Τα λόγια και οι περιγραφές είναι φτωχές και αδυνατούν να περιγράψουν ανθρώπους που κινήθηκαν – κι εξακολουθούν να κινούνται για όσους τους το ζητάνε… – σε απρόσιτους πνευματικούς χώρους, καθιστώντας τον εαυτό τους δοχεία χάριτους μέσω της άκρας ταπείνωσης που βίωσαν.
Η μαρτυρία :
Ο π. Ιωάννης Καλαίδης πού γνώρισα ατο πανέμορφο Νεοχώρι Σιντικής Σερρών πρίν από πολλά πολλά χρόνια, είναι ένας ακόμη άγιος ιερέας που συναριθμείται στον χορό των τόσων αγίων μορφών που κοσμεί την Εκκλησία μας. Ταπεινός, ευγενικός, φιλόξενος, πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο πού φώτιζε πλατειά το πρόσωπό του, τους δεχόταν όλους γιατί η καρδιά του ήταν γεμάτη από την αγάπη του Θεού. Ακόμη και τις τελευταίες μέρες που η υγεία του είχε επιδεινωθεί, ήθελε να είναι στην διάθεση όλων όσων είχαν την ανάγκη να τον δούν και να τον συμβουλευθούν.Ο παπούλης είναι μεγάλη πνευματική μορφή. Τον αγάπησε τόσο πολύ ο καλός Θεός μας που τον προίκησε με το διορατικό χάρισμα, καί όχι μόνο, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Είναι ένας χαριτωμένος Αγγελος πού έζησε στη γη αλλά πού ακόμη είναι μαζί μας μετά την κοίμησή του κάθε φορά που τον αποζητούμε μέσα στην κούραση και τον προβληματισμό της καθημερινότητας μας. Είναι εκεί…πάντοτε φύλακας ακοίμητος για να μας προστατεύει καί φάρος φωτεινός για να μας δείχνει τον δρόμο.
Κάθε φορά που έφευγε κάποιος που τον είχε επισκεφτεί θυμάμαι ότι τον συνόδευε μέχρι το πλατύσκαλο και – Θεέ μου… – όταν άνοιγε τα χέρια του για να μας χαιρετήσει ήταν σαν να αγκάλιαζε όλο τον κόσμο, σάν να έφερνε τον ουρανό πάνω στην γη…..
Έτσι τον θυμάμαι την τελευταία μέρα πού έφευγα για το εξωτερικό για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Στεκόταν εκεί στην σκάλα με ανοικτά χέρια που άνοιγαν με την πατρική τους αγάπη τον δρόμο που θα οδηγούσε σε χαρά και ικανοποίηση πολλή αλλά και σε τόσες τόσες πίκρες.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που με ανεξίτηλα χρώματα έχει σφραγίσει την πορεία των σπουδών μου στο εξωτερικό.
Πριν από κάποια χρόνια καί ύστερα από ανυπέρβλητες δυσκολίες, ήμουν τελικά σχεδόν έτοιμη να ξεκινήσω  το ερευνητικό μου πρόγραμμα, αλλά ξαφνικά μετά από κάποιες παρεμβολές που δεν τις περιμέναμε δεν είχα πιά την τεχνολογική υποστήριξη να το συνεχίσω. Είχα σχεδόν ετοιμάσει τις βαλίτσες μου για το ταξίδι της επιστροφής. Οταν μίλησα με τον παπούλη μου είπε με αγάπη, “κάνε υπομονή παιδί μου και ο καλός Θεός θα μας δείξει τον δρόμο”. Προσπάθησα να διαχειριστώ το όλο θέμα με ελπίδα καί πίστη αλλά δεν σας κρύβω ότι είχα και αγωνία. Περιμέναμε την απάντηση από κάποιον άνθρωπο που είχε αναλάβει να διερευνήσει τις τυχόν πιθανότητες να δοθεί μία θετική λύση στο πρόβλημά μου. Ύστερα από μια σχεδόν μακρά αναμονή να ακούσουμε κάποια νέα πάνω στο όλο θέμα, ένα πρωινό που ένοιωσα ότι δεν αντέχω άλλο στην πίεση τηλεφώνησα τον παπούλη και μίλησα μαζί του. Μου είπε ακριβώς αυτά τα λόγια,”γιατί καλό μου παιδί έχεις τόση αγωνία και δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στην αγάπη του Θεού? Μην ανησυχείς, το μηχάνημα που χρειάζεσαι φεύγει σήμερα από το εργοστάσιο που είναι στην Νορβηγία, το έχουν ήδη φορτώσει στο καράβι και σε λίγες μέρες θα είναι στο Λονδίνο”. Είχαμε μιλήσει με το παππούλη για το ότι χρειαζόμουν ένα μηχάνημα για να αρχίσω το πρόγραμμά μου αλλά ούτε εγώ δεν ήξερα που κατασκευάζονται τα μηχανήματα αυτά αλλά και ούτε που περίμενα ότι θα έστελναν ένα ολοκαίνουργιο μηχάνημα κατ’ ευθείαν από το εργοστάσιο μόνο για το δικό μου ερευνητικό θέμα!!! Ο παππούλης όμως είχε την πληροφορία άμεσα από τον ουρανό!!! Έκλεισα το τηλέφωνο και καθόμουν εκεί μέσα στο γραφείο μου και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου, από την χαρά μου!!! Μετά από μερικά λεπτά ήρθε και με βρήκε στο γραφείο η υπεύθυνη που είχε το όλο πρόγραμμα κάτω από την ευθύνη της. Με ρώτησε “μίλησες με τον υπεύθυνο για το μηχάνημα;”. Της απάντησα ότι δεν είχα επικοινωνήσει μαζί του κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου. “Λοιπόν”, συνέχισε, “οι δυσκολίες πέρασαν πια, μόλις μίλησα εγώ μαζί με τον υπεύθυνο και μου είπε ότι το μηχάνημα που χρειάζεσαι φεύγει σήμερα από το εργοστάσιο που είναι στην Νορβηγία, το έχουν ήδη φορτώσει στο καράβι και σε λίγες μέρες θα είναι στο Λονδίνο” ακριβώς μόνο που τα ίδια λόγια τα είπε στα αγγλικά.
Μόλις έφυγε η συνάδελφός μου κάλεσα αμέσως ξανά τον αριθμό του παππούλη. “Καλώς την” μου απάντησε πριν καλά καλά του μιλήσω. “Τώρα λοιπόν δουλειά, ο καλός Θεός δεν θα σε αφήσει”.
Και πόσα άλλα θαυμαστά δώρα από την πατρική αγάπη του Θεού και του παππούλη Ιωάννη αλλά και του μακαριστού γέροντά μου, που κάποια μέρα πιστεύω να κατατεθούν σε ένα βιβλίο για να τα μοιραστώ με τους αδελφούς μου με αγάπη πολλή.
Εύχομαι από τα πιο βαθειά βάθη της καρδιάς μου όλοι μας να έχουμε πάντοτε την ευλογία του π. Ιωάννη σε κάθε βήμα της ζωής μας. Θα είναι πάντοτε κοντά μας, αρκεί να το ζητάμε με απλότητα αλλά και βαθειά πίστη στην αγάπη του Θεού.
Ανατολή Κιοτσέκογλου
Ιατρός

Υ.Σ.
Όσοι άλλοι έχουν μαρτυρίες από τον άγιο γέροντα, με χαρά θα δεχθούμε να τις δημοσιεύσουμε.

http://hggiken.pblogs.gr